Διάλεξη: Η αυταπάτη της Αμαρτίας

Θα παραθέσω πιο κάτω ένα όραμα που είδε ο αγ.Νήφων ο Κωσταντιανής και έχει άμεση συνάφεια με το θέμα της ομιλίας μας, αφού περιγράφει με χαρακτηριστικό και παραβολικό τρόπο την «αυταπάτη της αμαρτίας». Νομίζω, ότι θα μας έβαζε στο κλίμα της αυριανής διάλεξης.
«Κοιτάζει στ’ αριστερά του και βλέπει μια μεγάλη κοιλάδα γεμάτη κόσμο –άνδρες και γυναίκες, παιδιά και νέους, κληρικούς και μοναχούς. Μία πλανεύτρα γυναίκα στεκόταν στη μέση της κοιλάδας. Ήταν ντυμένη με χρυσοΰφαντη στολή και στολισμένη με μαργαριτάρια και άλλα πολύτιμα πετράδια. Σωροί ήταν δίπλα της το χρυσάφι και τ’ ασήμι. Κι ολόγυρά της τραπέζια στρωμένα, γεμάτα με χίλια δυο φαγητά και ποτά. Όλα τα καλά της γης είχε αυτή η γυναίκα.
Τα μάτια της ήταν ωραία και μεγάλα. Κανέναν όμως δεν κοίταζε συγκεκριμένα. Κοίταζε το πλήθος και σ’ όλους έταζε: «Εσύ θα με κάνεις δική σου…Εσύ…Εσύ… Έτσι πλάνευε πολλούς και τους τραβούσε κοντά της. Μα ποτέ δεν κρατούσε το λόγο της. Όσοι την πλησίαζαν, έχαναν το νου τους και γίνονταν σκλάβοι της. Κι ενώ τσακιζόντουσαν να την περιποιηθούν και να την ευχαριστήσουν, έρχονταν κάθε τόσο οι στρατιώτες ενός μεγάλου βασιλιά, τους έσφαζαν όλους με τα σπαθιά τους και σκάβοντας στο χώμα έχωναν μέσα τα πτώματά τους. Έπειτα η γυναίκα πλάνευε άλλους, που είχαν την ίδια τύχη…» […]
Στη συνέχεια βλέπει στο όραμα μια άλλη γυναίκα η οποία καθόταν σε ένα θρόνο λαμπροστόλιστο και ακτινοβόλο. Και η ίδια άστραφτε και η λάμψη της καταύγαζε τα πάντα. Αμέτρητη νέοι, πανέμορφοι και λευκοντυμένοι, τριγύριζαν το θρόνο κι υμνούσαν τη γυναίκα.
Ένα στενό πέρασμα οδηγούσε από την κοιλάδα στο θρόνο. Όσοι, λοιπόν, περιφρονούσαν κι έφτυναν την πρώτη γυναίκα, έπαιρναν έπειτα το στενό μονοπάτι κι έρχονταν σε τούτη, η οποία τους έντυνε με φωτεινού χιτώνες και τους έστελνε εκεί όπου βασίλευε η απέραντη ευφροσύνη και η απερίγραπτη μακαριότητα.
«Όταν ο όσιος ήρθε στον εαυτό του, άρχισε να στοχάζεται τι τάχα να σημαίνουν τα οράματα. Και ο Θεός μυστικά τον πληροφόρησε.
Η πλανεύτρα γυναίκα ήταν η πρόσκαιρη αυτή ζωή, που σ’ όλους υπόσχεται πλούτη και απολαύσεις. Έτσι υποδουλώνει τη θέλησή τους, τους αποχαυνώνει και τους σέρνει μακριά από το Θεό. Όταν λοιπόν έρθει ο θάνατος, τους βρίσκει απροετοίμαστους. […]
Η άλλη γυναίκα είναι η αιώνια ζωή. Σ’ αυτή πήγαν οι άγιοι, ακολουθώντας το στενό μα σύντομο μονοπάτι. Περιφρόνησαν τα γήινα σαν απάτη και σκόνη, και κέρδισαν τη βασιλεία του Θεού. […]
Υ.Γ. Το παραπάνω απόσπασμα αντλήθηκε από το βιβλίο «Ένας ασκητής επίσκοπος», εκδ. Ι.Μ.ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ. Μία συγκλονιστική, καθηλωτική και διδακτικότατη βιογραφία που σε συναρπάζει και σε μαγνητίζει απ’ την πρώτη στιγμή. Τρέξτε να την προμηθευτείτε! Τέτοιες ευκαιρίες δεν χάνονται!