Loading...Κυριακάτικη εκδρομή πραγματοποίησαν την Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014, οι φοιτήτριες της Χ.Φ.Δ. Ιωαννίνων στο Καλπάκι, στην Αρίστη και στο Βοϊδομάτη.
Η εκδρομή μας ξεκίνησε αμέσως μετά τον Κυριακάτικο εκκλησιασμό! Η παρέα μας εφοδιασμένη με πολύ όρεξη και κέφι, κι έχοντας «σύμμαχό» τον καιρό, ξεκίνησε για μια από τις ομορφότερες περιοχές της Ηπείρου.
Πρώτος μας σταθμός ήταν το Καλπάκι και συγκεκριμένα το προσεγμένο Μουσείο Πολέμου που υπάρχει εκεί! Με το που μπήκαμε μέσα, νοιώσαμε αμέσως μία έντονη συγκίνηση για τους αγώνες των Ελλήνων στο Έπος του 1940. Η σκέψη μας έτρεξε τότε, στο Ελληνοαλβανικό μέτωπο, όπου οι Έλληνες στρατιώτες μάχονταν ανδρεία υπέρ της χώρας μας! Όργανο μεταφοράς μας στην εποχή, ήταν τα όπλα, οι στολές και τον εξοπλισμό πολέμου, που εκθέτονταν εκεί. Αφήνοντας πίσω μας το αξιόλογο αυτό μουσείο, ανηφορήσαμε προς το μνημείο του αγνώστου Έλληνα στρατιώτη, όπου δεσπόζει επιβλητική η μορφή ενός Έλληνα πολεμιστή της εποχής.
Επόμενος σταθμός μας ήταν το γραφικό και αμαράμμιλης ομορφιάς χωριό του Δυτικού Ζαγορίου, Αρίστη. Η διαδρομή μέχρι εκεί, με συνοδοιπόρους τα ψηλά και αγέρωχα βουνά της Ηπείρου, Τύμφη και Βίκο, ήταν μοναδική. Το χωριό, μικρό και παραδοσιακό, φιλόξενο και ανέπαφο από τον σύγχρονο τρόπο ζωής, μας γοήτευσε και μας εντυπωσίασε. Στην είσοδο του χωριού υπήρχε ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου, τον οποίο και επισκεφτήκαμε. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε το ξυλόγλυπτο τέμπλο και γενικότερα η αρχιτεκτονική του Ναού.
Έπειτα, επισκεφτήκαμε την Ιερά Μονή Παναγίας της Σπηλαιωτίσσης. Η προσέγγιση στο μοναστήρι, γίνεται μέσα από μία απίστευτη διαδρομή. Κατηφορίζοντας σε ένα παραδοσιακό ηπειρώτικο, πέτρινο μονοπάτι, σπαρμένο με φύλλα, χρωματισμένα από το φθινόπωρο, διασχίζοντας ένα πανέμορφο δάσος, διακοσμημένο με όλες τις αποχρώσεις του πράσινου. Η μικρή αυτή μονή βρίσκεται κοντά στη γέφυρα του Πάπιγκου, ανάμεσα στην Αρίστη και το Μεγάλο Πάπιγκο, κτισμένη δίπλα στην όχθη του ποταμού, μέσα στο βράχο και χωμένη μέσα στο δάσος, ανάμεσα σε πανύψηλα παραποτάμια δένδρα. Κτίστηκε το 17ο αιώνα και είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Αρχικά ήταν μια πλούσια μονή, μέχρι που τον 19ο αιώνα η περιουσία της απαλλοτριώθηκε από τους κατακτητές και ακολούθησε η λεηλασία της και η πυρπόλησή της.
Μετά από όλα αυτά, και καθώς ήταν πλέον μεσημέρι, ήρθε η ώρα του φαγητού, σε μια τοποθεσία που τίποτα δεν είχε να ζηλέψει σε κάλλος, από όλες τις προηγούμενες. Το γραφικό ταβερνάκι που επιλέξαμε βρίσκεται ακριβώς δίπλα στις όχθες του πεντακάθαρου, γαλαζοπράσινου και παγωμένου ποταμού Βοϊδομάτη. Ο ήχος από τα τρεχούμενα νερά του, μας κρατούσε συντροφιά και έδινε μια μουσική νότα στο γεύμα μας.
Ικανοποιημένες τόσο από την φυσική ομορφιά, όσο και από την εξαιρετική παρέα μας, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για τα Ιωάννινα.
Μια ακόμη όμορφη εκδρομή μας έφτασε στο τέλος της, αφήνοντας μια ευχάριστη ανάμνηση σε όλες μας!
Κ.Τ.
Φοιτήτρια Νοσηλευτικής
