Loading...Διαβάζουμε στο βιβλίο “Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα” του Αρχιμ. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου (έκδοση 2003) που κυκλοφορεί από το Ι. Ησυχαστήριο Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνος:
Εργασία υπάρχει και παραϋπάρχει. Φέρνουμε Ινδούς και Αλβανούς για να μαζέψουμε τις ελιές. Γέμισε η Ελλάδα αλλοδαπούς εργάτες. Σήμερα εργασία για τους πολλούς Έλληνες θεωρείται να είσαι υπάλληλος. Εγώ θυμάμαι συμφοιτητές μου, που κατέβαιναν στα χωριά τους και μάζευαν ελιές. Βοηθούσαν τους γονείς τους στις αγροτικές εργασίες. Σήμερα ο άλλος τελειώνει το Λύκειο, και μόνο με υπαλληλία συμβιβάζεται και, ει δυνατόν, με δημοσιοϋπαλληλία. Αφήσαμε στα χωριά εύφορα κτήματα να ξεραίνονται. Υπάρχει δουλειά, αλλά δεν τη θέλουμε. Δεν συμβιβάζεται ο άλλος να πάει να εργασθεί χειρωνακτικά.
Κάποτε, επί πρωθυπουργού Δεληγιάννη, πήγε ένας κομματάρχης του και ζήτησε να του βρει μια θέση, που να έχει λίγη δουλειά και να βγάζει πολλά λεφτά. Του λέει, λοιπόν, ο Δεληγιάννης:
— Οι δουλειές που βγάζουν πολλά λεφτά δεν είναι για τον καθένα. Εγώ δουλειά εύκολη με πολλά λεφτά δεν ξέρω καμία. Δύσκολες δουλειές με πολλά λεφτά ξέρω. Και εύκολες δουλειές με λίγα λεφτά.
— Όχι θα μου βρεις. Κομματάρχης σου είμαι. Σου δίνω εκατοντάδες ψήφους. Θα μου βρεις μια δουλειά, που θα βγάζει πολλά λεφτά και θα είναι και εύκολη.
— Επειδή -του λέει- εγώ δεν ξέρω καμμία, ψάξε κι όποια βρεις, θα σε διορίσω.
Πήγε, ρωτούσε τον ένα, ρωτούσε τον άλλο, αλλά όλοι του έλεγαν: Οι δύσκολες δουλειές έχουν πολά λεφτά, οι εύκολες δουλειές λίγα λεφτά.
Κάποια ημέρα πήγε στην πλατεία Συντάγματος. Εκεί έπαιζε η μπάντα του Δήμου. Είδε κάποιον από τους επί κεφαλής, που είχε μια βεργούλα και την κινούσε. Τον ρωτάει: “Δεν μου λες, πόσα λεφτά παίρνεις;”. Του είπε ένα μισθό αρκετά υψηλό. Πηγαίνει στο Δεληγιάννη: “Βρήκα εύκολη δουλειά με πολλά λεφτά. Θα κουνάω μια βέργα και θα παίζουν τα όργανα…”. Νόμιζε ο αφελής, ότι είναι απλό πράγμα να κουνάει τη βέργα για να παίζει η ορχήστρα!
Πώς να πάει μπροστά η οικονομία, όταν όλοι ζητούν; Όλοι έχουν δικαιώματα, κανείς δεν έχει υποχρεώσεις. Και όλοι κοιτούν, πώς με λιγότερη δουλειά θα βγάλουν περισσότερα λεφτά. Όλοι, δυστυχώς, σήμερα δουλεύουν στο νόμο της ήσσονος προσπάθειας, του ήσσονος μόχθου. Πώς θα κουραστούμε λιγότερο και πώς θα κερδίζουμε περισσότερα χρήματα! Είναι δυνατόν να πάει έτσι μπροστά η οικονομία;
Η Γερμανία βγήκε ράκος από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τελείως κατεστραμμένη. Αλλ’ εργάσθηκαν σκληρά οι Γερμανοί και ξανάφτιαξαν την πατρίδα τους. Και μέσα σε λίγα χρόνια δάνειζαν άλλες χώρες. Ξέρετε πόσο εργάσθηκαν; Δεκατρεις ώρες την ημέρα για ν’ ανορθώσουν την οικονομία τους! Και το πέτυχαν. Είπαν τότε ο Αντενάουερ με τον Έρχαρτ, τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας: “Για να φτιάξουμε την οικονομία της χώρας μας, πρέπει να εργασθούμε σκληρά”. Και οι Γερμανοί εργάσθηκαν 13ωρο με ημερομίσθιο κανονικό, χωρίς να πληρώνονται τις επιπλέον ώρες!
Εμείς έχουμε πενθήμερο, επτάωρο, στάσεις εργασίας, απεργίες, αργίες. Έβλεπα μία γελοιογραφία. Ρωτούσε κάποιος: Το Σάββατο εργάζεσθε; Και η απάντηση: Όχι! Το Σάββατο και την Κυριακή έχουμε αργία, την Δευτέρα ξεκούραση, Τρίτη και Τετάρτη απεργία! Έμεινε η Πέμπτη κι η Παρασκευή να εργασθούμε… Λοιπόν, πώς θα πάει μπροστά η οικονομία, όταν επικρατεί το σύνθημα: Να εργαζόμαστε λίγο, να βγάζουμε πολλά!
Δεν θα διαφωνήσω με όσα αναφέρονται παραπάνω, αλλά θα συμπληρώσω και κάτι ακόμη… Είναι ευνόητο για την πλειονότητα πως καθετί καλό και “μεγάλο” αποκτιέται δύσκολα και με κόπο, αλλά δυστυχώς υπάρχει μια διόλου ευκαταφρόνητη μερίδα ανθρώπων που επιτηδευμένα ξεχνάει συστηματικά το κομματι αυτό, του μόχθου! Αυτή η μερίδα ανθρώπων είναι που αναιρεί την σημασιολογία της λέξης “άνθρωπος”. Η ύπαρξη αυτή δημιουργήθηκε για να άνω θρώσκει κι όχι για να ατενίζει τα ύψη περιμένοντας να βρέξει το “μάνα”! Η “παρατήρησή” τους αυτή, θα τους εμφανίσει τα αντίκτυπα εν καιρώ και τότε μόνο θα γίνει αντιληπτό το αρνητικό της στάσης και… τάξης τους! Όντως, δουλειές υπάρχουν… αλλά θα φέρω μια μικρή αντίρηση, ίσως, όσον αφορά την αναφορά στον “πλούτο” της γεωργικής ζωής και ενασχόλισης! Συνέχεια ακούμε για τα υψηλά κέρδη των αγροτών από τις καλλιέργειές τους… θα έπρεπε κάποια στιγμή, να δείτε μόνο την έκφραση ενός αγρότη τη στιγμή που ακούγεται κάτι τέτοιο! Προέρχομαι από αγροτική οικογένεια και μπορώ να εκφέρω άποψη για το θέμα αυτό, ξέροντας πως δεν έχω άδικο… στη δουλειά αυτή ή θα τα κερδίσεις όλα ή θα τα χάσεις όλα! Μια βροχή μόνο σε ανύποπτο χρόνο, μια λάθος μεταχείριση όχι μόνο από τον ίδιο τον αγρότη, αλλά και από όλους τους υπόλοιπους συντελεστές και όλος ο κόπος, και μιλάμε για πραγματικό κόπο, πάει χαμένος! Αν κερδίζουν, όπως αναφέρεται, “πολλά”, αυτό γίνεται εξ’αιτίας της συστηματικής εργασίας τους! Η αγροτική ζωή δεν έχει καθημερινές και αργίες… έχει μόνο δουλειά! Είναι λίγο… άσχημο (;) να λέγεται συνεχώς ότι οι αγρότες βγάζουν πολλά… Δεν αντιλέγω, κάποιες φορές γίνεται κι αυτό, αλλά όχι αυτεπάγγελτα! Εγώ προσωπικά δεν θα προέτρεπα ποτέ κανέναν να ακολουθήσει το επάγγελμα αυτό…
Επαγγέλματα υπάρχουν! Αν θέλει κανείς κι έχει τη διάθεση, θα τα βρει…!
Νομίζω πως το κείμενο υπονοεί ότι η αγροτική παραγωγή είναι από τους πιο βασικούς τομείς της οικονομίας, δόθηκε στον άνθρωπο από τον ίδιο το Θεό, αλλά έχουν παραμεληθεί. Είναι ο κύριος τρόπος με τον οποίο πρέπει να εξασφαλίζουμε την τροφή μας, αλλά το σύγχρονο modus vivendi μάς έχει αλλοτριώσει από αυτόν. Τιμή στον Έλληνα αγρότη.
Ας εργαζομασθε αλλα η Κυριακη να ειναι αφιερωμενη στον Χριστο μας
Καλησπέρα σε όλους! Δε νομίζω ότι οι περισσότεροι δεν θέλουν να δουλεύουν, αλλά όλοι έχουμε βαρεθεί να μας δουλεύουν! Στην κοινωνία που ζούμε υπάρχουν ελάχιστα πράγματα που αξίζει να εκτιμήσεις, πώς μπορεί κάποιος να χαίρεται να δουλεύει όταν βλέπει γύρω του να υπάρχουν τόσα προβλήματα?Πώς μπορείς να χαίρεσαι να δουλεύεις όταν ξέρεις ότι αυτά θα σου φτάσουν να πληρώσεις κάποιους λογαριασμούς και τιποτε αλλο.Όσο αφορά το να δουλέψεις ως αγρότης δεν είναι κάτι εύκολο, δεν βγάζεις αρκετά χρήματα, έχουμε συνηθήσει αλλιώς στην πόλη.Τέλος ειναι στην φύση μας να θέλουμε τα πράγματα πιο εύκολα και σταθερά, Αν υπήρχαν 2 δουλειες που σου άρεσαν και στην μία σε έβαζαν να δουλέυεις 2 ώρες λιγότερο και να κουράζεσαι λιγότερο με τα ίδια χρήματα, ποια δουλειά θα διάλεγες?
Ο παπα-Επιφάνιος μίλησε σε μια άλλη εποχή, οπότε ίσως αυτά που λέει να μην έχουν απόλυτη εφαρμογή. Ωστόσο, μάλλον είναι περιττό να πούμε ότι η φυγοπονία όλων μας είναι η κύρια αιτία για τη σημερινή οικονομική κρίση. Η έξοδος μας από αυτήν είναι αδύνατη, αν δεν αναθεωρήσουμε τη στάση μας. Επίσης, νομίζω ότι το κριτήριο με το οποίο πρέπει να επιλέγουμε την εργασία μας δεν είναι τα λεφτά, ούτε ο φόρτος εργασίας, όσο το αν μας βοηθάει στην πνευματική μας ζωή.
Δεν ξέρω αν είναι στη φύση μας να θέλουμε το εύκολο πάντως ξέρω ότι αυτό μας βολεύει και βολεύει και όσους θέλουν να μας κάνουν υποχείριά τους. “Αν ο άλλος μάθει στην ευκολία”,σκέφτονται,”τότε κανείς δεν θα θέλει να κουραστεί, να ενεργήσει για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, να συμβάλλει ώστε τα πράγματα να γίνουν καλύτερα, να επαναστατήσει. Θα θέλει μόνο το σπιτάκι του, τη δουλίτσα του και γενικά τη βόλεψή Του.” Και πράγματι έτσιείναι με τον ωχαδελφισμό που μας έχει κυριέψει δεν κοιτάμε να σβήσουμε τη φωτιά του γείτονα παραμόνο ευαισθητοποιούμαστε και φωνάζουμε όταν αυτή φτάσει σ’ εμάς.Τότε όμως είναι πολύ αργά γιατί κανείς δεν πρόκειται να μας βοηθήσει.Ας κάνουμε όμως έναν συλλογισμό: ο διάβολος που είναι η αμαρτία χαίρεται να μας βλέπει αδρανείς,καθώς η αδράνεια και η νωθρότητα ευνοούν την διάπραξη της αμαρτίας.Η αμαρτία όμως δεν είναι η φυσιολογική κατάσταση του ανθρώπου.Ο άνθρωπος πλέον για να κατακτήσει την αρετή πρέπει να κουραστεί, να διαλέξει το δύσκολο δρόμο.Άλλωστε, και ο Θεός έχει ευλογησει την εργασία. Άρα μάλλον η ευκολία,ως προτεραιότητα, δεν είναι και δεν πρέπει να είναι στη φύση μας. Ο π. Κονάνος είπε ότι στο Άγ. Όρος για να μάθεις την ευχή σε βάζουν να χτίσεις, άρα πρέπει ίσως και για την πνευματική μας πρόοδο να προτιμούμε τον κόπο(;). Πάντως σίγουρα όσο πιο εύκολη είναι μια δουλειά, τόσο πιο μονότονη και στείρα είναι.
Πολύ σωστές οι παρατηρήσεις σας. Οι κοινωνιολόγοι αποδίδουν τα αίτια της κρίσης στην συγκέντρωση των πλουτοπαραγωγικών πηγών σε ελάχιστα χέρια. Έτσι, εφαρμόζεται ευκολότερα ο λόγος του Μεγάλου Βασιλείου, ο οποίος λέει: “πολύ φοβερή είναι στις περιόδους φτώχειας η αναλγησία και η απληστία των εχόντων”.
Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι κύρια αιτία της κρίσης είναι η καπιταλιστική συσσώρευση. Όμως, νομίζω ότι και οι μικρομεσαίες τάξεις έχουν μερίδιο στον τρόπο με τον οποίο εμφανίζεται αυτή η κρίση στην ελληνική πραγματικότητα. Κι αυτό γιατί εγκαταλείψαμε την παραδοσιακή μικροϊδιοκτησιακή παραγωγή του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα, απολέσαντες έτσι τη βάση για την οικονομική μας ανεξαρτησία, και ακολουθήσαντες τις σειρήνες του εύκολου πλουτισμού.
Βέβαια, οι απαρχές αυτής της διαδικασίας είναι αρκετά παλιές, αλλά από όσα μπορώ να θυμάμαι το θέλγητρο του πλουτισμού δεν ήταν τόσο καθολικά επιθυμητό από την ελληνική κοινωνία πριν από 15 χρόνια. Ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώσαμε εμείς οι σημερινοί εικοσάρηδες ήταν σαφώς διαφορετικός από ό,τι οι γονείς μας. Γι’ αυτό, επειδή ακριβώς το μέλλον είμαστε εμείς, η έξοδος από την οικονομική -και ηθική κυρίως- κρίση θα εξαρτηθεί από τις δικές μας επιλογές. Ο Θεός να φωτίσει τις τρίβους μας.
Ας θυμηθούμε στο σημείο αυτό και τμήμα από το περιοδικό “Η Δράσις μας” που στο πρώτο, νομίζω, άρθρο αναφέρεται στην τραγική πραγματικότητα του ότι παρά την κρίση που λέμε ότι έχουμε όλα τα κέντρα διασκέδασης είναι γεμάτα και οι αφίσες των κομμάτων για πάρτυ συνεχείς. Σε μια σχετική συζήτηση με κάποιον κύριο, του είπα πως οι γονείς δεν πρέπει να δίνουν στα παιδιά τους συνέχεια χρήματα αφου τα σπαταλούν με αυτόν τον τρόπο. Εκείνος μου απάντησε πως αν το κάνουν αυτό τα παιδιά θα καταφύγουν στην κλεψιά κι έτσι αναγκάζονται και «κόβουν» από τα στολίδια, την χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα κλπ. Αυτή είναι η σημερινή νεολαία και η ηθική της.