Ανταπόκριση από την επίσκεψη στο Ασκληπιείο

0
601
Εκτύπωση Εκτύπωση
1 αστέρι2 αστέρια3 αστέρια4 αστέρια5 αστέρια (καμία αξιολόγηση προς το παρόν)
Loading...

Όπως πέρυσι, έτσι και φέτος. Το ίδιο ακριβώς πράγμα. Ίδια διαδρομή, ίδιες συνθήκες, ίδια κατάσταση. Όπως πέρυσι, έτσι και φέτος, οι φοιτητές της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης Αθηνών βρεθήκαμε στο Ασκληπιείο νοσοκομείο Βούλας για να «φέρουμε στους ασθενείς και τους συγγενείς τους την ελπίδα που γεννά στις ψυχές των ανθρώπων η Γέννηση του Χριστού». Όπως πέρυσι, έτσι και φέτος, τραγουδήσαμε, δώσαμε όλο μας το είναι, όλη μας την καρδιά, αλλά, και πάλι όπως πέρυσι, πήραμε πολύ περισσότερα απ’ όσα δώσαμε. Προσφέραμε ένα απόγευμα, κάποιοι τα μαθήματά μας ή άλλες ασχολίες, μερικούς ύμνους και τραγούδια και, ευχόμαστε, την ελπίδα της Γέννησης του Χριστού. Πήραμε, όμως, μεγάλα παραδείγματα πίστης, αγάπης, αφοσίωσης αλλά και συγκλονιστικές-και εικόνες.

Ας μου επιτραπεί να αναφέρω επιγραμματικά μερικές απ’ αυτές τις εικόνες που ζήσαμε όσοι παραβρεθήκαμε:

  • Ήταν γενική εικόνα. Συνέβη παντού. Όπου περνούσε ο ιερέας κι εμείς ψάλλαμε, όλοι οι παρευρισκόμενοι σηκώνονταν όρθιοι. Τι διαφορά με εκεί έξω…
  • Τραγουδούμε στον διάδρομο κι έχω δίπλα μου μια μεσήλικη κυρία, συγγενή ασθενούς. Τραγουδά μαζί μας. Φεύγοντας, της εύχομαι «Καλή δύναμη! Καλά Χριστούγεννα!». Η απάντηση «ευ…χαριστώ» βγήκε με δυσκολία από ένα πρόσωπο με βουρκωμένα, κόκκινα και πρησμένα-ίσως απ’ την κόπωση-μάτια…
  • Ψάλλουμε στον χώρο με τα «δακρύβρεχτα μάρμαρα». Μονάδα Εντατικής Θεραπείας… Καθώς αποχωρούμε ψάλλοντας, γυρνώ και κοιτώ τους συγγενείς που έστεκαν όρθιοι σ’ αυτά τα μάρμαρα. Αμίλητοι, με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό… Γιατί είναι εκεί; Τι σκέφτονται; Τι αισθάνονται; Τι περιμένουν;
  • Τραγουδούμε στο παιδιατρικό τμήμα. Όπως σ’ όλα τα τμήματα, ευχόμαστε «Καλά Χριστούγεννα!». Κάποιος που προπορευόταν, το ευχήθηκε σ’ ένα παιδί ηλικίας των πρώτων τάξεων του δημοτικού. Φτάνοντας δίπλα του, έχει σηκωθεί απ’ την καρέκλα του, έχει γουρλώσει τα μάτια και μ’ ένα αξέχαστο, αγγελικό χαμόγελο και μ’ ενθουσιασμό λέει στην μητέρα του «Μαμά! Άκουσες; Μου είπε καλά Χριστούγεννα! Μου είπε καλά Χριστούγεννα!»…

Τι πανέμορφος χώρος το νοσοκομείο! Χώρος Θεού! Τι αληθινός μπροστά στον τόσο ψεύτικο, αμαρτωλό έξω κόσμο. Εκεί όλοι είναι το ίδιο, με τα ίδια προβλήματα κι αισθήματα ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης, οικονομικής κατάστασης, «πιστεύω», φυλής, επιτευγμάτων. Εκεί ο πόνος κι η ταπείνωση ελκύουν την χάρη του Θεού.

Ευχαριστούμε και δοξολογούμε τον Θεό που, όπως πέρυσι, και φέτος μας αξίωσε να βρεθούμε σ’ αυτή την ευκαιρία σ’ αυτό τον χώρο. Που, όπως πέρυσι, και φέτος ζήσαμε για λίγο τόσο διαφορετικά.

Β.Χ.
Φοιτητής ΑΤΕΙ Πειραιά

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ