Loading...Τι: Πανηγυρική Γιορτή Λήξης των Εργασιών
Πού: Αλεξάνδρου Σβώλου 42, 1ος όροφος
Πότε: Κυριακή 29 Μαΐου 2011, 8 το απόγευμα
Ποιοι: Όλοι, φοιτητές και φοιτήτριες της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης Θεσσαλονίκης
Γιατί: Επειδή όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος, αλλά η Χάρη του Θεού νικάει το χρόνο
Δηλαδή: Τραγούδια, αναμνήσεις…
…δοξολογίες, διδαχές και στόχοι για το καλοκαίρι…
Μακάρι όλα αυτά που έζησα όλη την χρονιά ως πρωτοετής να μπορούσαν να ειποθούν με λόγια! Νομίζω ότι δεν υπάρχουν λέξεις….!
Παιδιά, βάλτε επειγόντως τα τραγούδια. Δε σταματώ να ψιθυρίζω το ρυθμό τους. Στο Youtube βρήκα το “Μαρμαρωμένο Βασιλιά” και το “Και πάλι κίνησα να ‘ρθω”, αλλά μου φαίνεται πως εμείς το ερμηνεύσαμε καλύτερα. Μπορώ κάπου να βρω τους στίχους της “Ρωμυλίας”;
Εγώ από την άλλη καταενθουσιάστηκα από το Ζει Κύριος !!!!!!
Καταπληκτικό τραγούδι και τέλεια ερμηνευμένο !!!!!
Τα όργανα δώσανε ρέστα καθώς και η χορωδία από την πλευρά της άφησε την καλύτερη εντύπωση!!!!!
Η καινούργια χοράρχης μου φάνηκε εξαιρετικά δυναμική και σε αυτή αποδίδονται σε μεγάλο βαθμό τα αποτελέσματα αυτής της παρουσίας !!!!!
Ο Θεός να δίνει σε όλους δύναμη !!!!
Δίκιο έχεις. Χτυπιότανε ολόκληρη. Η αλήθεια είναι ότι δεν πολυκαταλάβαινα τα λόγια. Ο “Βασιλιάς” με ενθουσίασε και ακουστικά, αλλά και γιατί είχα οπτική επαφή με τα χέρια του πιανίστα που χόρευαν πάνω στο πιάνο. Ήταν εντυπωσιακός.
Ήταν όντως φοβερή η επιλογή του “Ζη Κύριος”, αλλά και η ποιητική απόδοση του 83ου ψαλμού του Παπαδιαμάντη ήταν εξαιρετική! Όλα ήταν εξαίσια! Ειδικά το βίντεο των κατασκηνώσεων, μας θύμισε τα 50χρονα…
Πράγματι, εντυπωσιακότατη η γιορτή!!! Και τα δύο τμήματα, έκαναν την καλύτερη δυνατή προσπάθεια και το αποτέλεσμα φάνηκε! Πέρα από τις ευχαριστίες που εισέπραξαν τόσο οι χορωδία και τα όργανα, όσο και οι ομιλητές, καλό θα ήταν να ευχαριστήσουμε και τους αφανείς εργάτες, τα άτομα που δούλεψαν αρκετά σκληρά για να βγει αυτό το υπέροχο αποτελέσμα… υπάρχει και η πίσω όψη του νομίσματος άλλωστε! 😉
Χριστός Ανέστη!
Θα συμφωνήσω κι εγώ με τους προλαλήσαντες. Βέβαια, κατα τη γνώμη μου το καλύτερο σημείο της γιορτής ήταν τα ψαλτικά για τους Εκκλησιαστικούς ήρωες της Αλώσεως! (Με μετέφεραν στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών…) Φυσικά ο κύριος Αργυρὸπουλος έκλεψε τη παράσταση!! Απο το λόγο του αυτό που θα μου μείνει είναι η προτροπή του προς τους φοιτητές να προσέχουν απο που παίρνουν πνευματική τροφή. Τουλάχιστον για ‘μένα αυτά ήταν τα πιο συγκινητικά σημεία της γιορτής. Κάθε κομμάτι της ήταν γεμάτο ενθουσιασμό και χαρά, και γενικά Θα μου μείνει αξέχαστη αυτή η γιορτη…!
Και του χρόνου!!!