“Για της πατρίδος την ελευθερία…”

Ομιλία ενός ηρωικού πολεμιστή της ΕΛ.ΔΥ.Κ. κατά την τουρκική θηριώδη εισβολή στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1974.

«Όποιος λείπει από την αυριανή ομιλία θα χάσει. Αυτό που θα γίνει αύριο εδώ δεν μπορεί να το μεταδώσει καμία κάμερα»! Αυτά ήταν τα λόγια του κ. Νικόλαου Αργυρόπουλου, προέδρου του Συλλόγου Βετεράνων Ελλαδιτών Αγωνιστών του ’74 στην Κύπρο, την Δευτέρα 29.11.10, την παραμονή της ομιλίας, σε έναν κλειστό κύκλο φοιτητών της ΧΦΔ. Και δεν είχε άδικο… Βέβαια δεν μας είπε περισσότερα, διότι ήθελε να μας κάνει μια έκπληξη, όπως μας δήλωσε.

Την Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010 λοιπόν, μια ώρα πριν την εκδήλωση, εμφανίστηκε ο κ. Νίκος Αργυρόπουλος με την σύζυγό του. Μαζί του όμως ήρθε και μια «γιαγιά», γκριζομάλλα, ταπεινή, με το χαμόγελο στα χείλη — δεν μας συστήθηκε (μέρος της έκπληξης!). Ωστόσο κάποιος από μας την αναγνώρισε. Ήταν η Ελένη Φωκά, η δασκάλα της Κύπρου, η δασκάλα του γένους!

Η ώρα περνούσε και καθώς ήμασταν συγκλονισμένοι με την παρουσία της κ. Φωκά στο «αρχονταρίκι» μας, εντελώς απρόσμενα, εμφανίστηκε η κ. Χαρά Νικοπούλου, μια άλλη δασκάλα του γένους, ταπεινή μορφή κι αυτή, περιφρονημένη από τους ισχυρούς της γης, διότι διδάσκει στα παιδιά «αξιοπρέπεια και ελευθερία».

Παρ’ όλα αυτά οι εκπλήξεις δεν τελείωσαν εκεί. Ο κ. Αργυρόπουλος ανέβηκε στο βήμα. Η ομιλία άρχισε. Ο ομιλητής-αγωνιστής στην πρώτη γραμμή κατά την εισβολή του ‘74 — δεν διάβαζε κάποιο κείμενο, αλλά μιλούσε εκ βάθους καρδίας, μας κατέθετε τα βιώματά του από εκείνες τις ηρωικές στιγμές. Ύφος γλαφυρό. Λόγος μεστός και αιχμηρός. Και μόνο το παρουσιαστικό του προέδρου των βετεράνων ελλαδιτών αγωνιστών του 74’ να έβλεπε κανείς, θα καταλάβαινε ότι κρύβει πολλά στην ψυχή του. Λίγες μέρες στον πόλεμο στιγμάτισαν την ζωή του, έγιναν βίωμά του, σκιά του.

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας ο κ. Αργυρόπουλος έκανε αναφορά σε άγνωστα σε όλους μας πρόσωπα και μας έλεγε ότι ανάμεσά μας κυκλοφορούν ήρωες. Ενώ μιλούσε μας ανέφερε για κάποιον που όρμησε  με αυτοθυσία μέσα σε βροχή από σφαίρες  για να σώσει δύο βαρύτατα τραυματίες  Έλληνες αξιωματικούς, τον Διοικητή του 286 ΜΤΠ Γεώργιο Μπούτο και τον Λοχαγό Γεώργιο Καμπουράκη,  ο οποίος έφερε στο σώμα του 42 πληγές!!  Αναφερόμενος σε αυτόν μας είπε χαρακτηριστικά: «Αυτός ο αξιωματικός ζει ανάμεσά μας, είναι στην πόλη μας, όπως και άλλοι αξιωματικοί και περνούν απαρατήρητοι, όχι όμως σήμερα… Είναι ο αξιωματικός κύριος Αλέξανδρος Φαντίδης. Σηκωθείτε κύριε Φαντίδη». Ξέσπασε καταιγιστικό χειροκρότημα. Δεν τελείωνε. Μπροστά μας είχαμε έναν μεγάλο ήρωα, που ήταν ο «άγνωστος στρατιώτης». Αυτό επανελήφθη και άλλες φορές. Ήταν συγκλονιστικό!!!

Αξιομνημόνευτο είναι και το γεγονός της  παρουσίασης ολιγόλεπτου βίντεο με ανέκδοτες φωτογραφίες, που είχε τραβήξει η κ. Ελένη Φωκά, με κίνδυνο της ζωής της, όσο βρισκόταν ακόμα στα κατεχόμενα. Είδαμε με τα μάτια μας το πώς φέρθηκαν οι βάρβαροι εισβολείς στα πολιτιστικά μας μνημεία, στις εκκλησιές μας, στα κοιμητήριά μας και όχι μόνο. Το βίντεο πλαισιωνόταν από τραγούδια σε ποίηση του «τρανού», του προτύπου κάθε εφήβου, Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Ήταν μεγάλη τιμή για την Χριστιανική Φοιτητική Δράση το γεγονός ότι η κ. Φωκά επέλεξε να φέρει στη δημοσιότητα, σε παγκόσμια πρώτη προβολή, αυτές τις φωτογραφίες της στην εκδήλωσή μας.

Ο ομιλητής δεν δίστασε ούτε στιγμή να παρεκκλίνει από το θέμα του για να κατακεραυνώσει τους πολιτικούς ταγούς, παλαιότερους και σύγχρονους, το ξενοκίνητο «θάψιμο» της αλήθειας, τη διαστρεβλωτική αλλοίωση της ιστορικής πραγματικότητας, για την αδράνεια και την προκλητική αδιαφορία τους για τα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα που μαστίζουν την Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες αλλά και σήμερα. Ωστόσο η αδιαμφισβήτητα πιο συναρπαστική και καθηλωτική στιγμή για όλους τους παρευρισκομένους ήρθε με το πέρας της διάλεξης, όταν οι ερωτήσεις πλήθαιναν ολοένα και περισσότερο, καθώς και όταν κλήθηκαν στο βήμα η κ. Φωκά, η κ. Νικοπούλου και ο αγωνιστής Αλέξανδρος Φαντίδης  για να πουν κάποια σχόλια.

Ολόκληρη η ομιλία ήταν εξαιρετική, απ’ την αρχή έως και το τέλος των ερωτήσεων που ακολούθησαν. Πότε πέρασαν 2:30 ώρες, δεν καταλάβαμε. Ήταν κατά πολλούς η πιο «ζωντανή» και συγκλονιστική ομιλία που έγινε στην Χριστιανική Φοιτητική Δράση, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια. Ομιλία διαφωτιστική για τα αναπάντητα ερωτήματά μας πάνω στο θέμα, βιωματική και αφυπνιστική. Δικαιολογημένα λοιπόν μπορούμε πλέον να πούμε ότι «όποιος δεν ήταν παρών στην ομιλία το απόγευμα της Τρίτης 30 Νοεμβρίου, έχασε…».

*  *  *