Loading...Το βίντεο που προβλήθηκε στην εορτή αφιερωμένη στους καθηγητές. Ομιλία με τίτλο “Πρόσεχε σεαυτῷ” του Μεγάλου Βασιλείου για την εορτή των Τριών Ιεραρχών στο ΑΠΘ.
Πρόσεχε σεαυτῷ, μήτε τοῖς θνητοῖς ὡς ἀϊδίοις ἐναπομεί- νῃς, μήτε τῶν ἀϊδίων ὡς παρερχομένων καταφρονήσῃς.
Στό ξεκίνημα τῆς νέας χρονιᾶς, ὁ Μέγας Βασίλειος σέ μιά ὑπέροχη ὁμιλία του πού ἐπιγράφεται: Ὁμιλία εἰς τό «πρόσεχε σεαυτῷ» μᾶς συμβουλεύει:
Πρόσεχε τόν ἑαυτό σου. Πρόσεχε μήν προσκολληθεῖς στά θνητά σάν νά ’ναι αἰώνια, καί μήν περιφρονήσεις τά αἰώνια σάν νά ’ναι περαστικά. Ὅλη ἡ ζωή μας, ἐξηγεῖ, εἶ- ναι ἕνας δρόμος. «Συνεχής ὁδὸς καὶ πορεία ἡ παροῦσα ζωὴ». Κάθε μέρα πού περνᾶ, ἀφαιρεῖ χρόνο ἀπό τή ζωή μας· καί δέν ξέρουμε πόσο ἀκόμη θά ’χουμε μπροστά μας.
Γι’ αὐτό ὁ ἅγιος τῆς Καισαρείας μᾶς προτρέπει νά ἀπαγ- κριστρωθοῦμε ἀπό τά ἐπίγεια, διότι εἶναι μάταια· ὅλα κά- ποτε τελειώνουν, λέει. Καί συμβουλεύει: Πρόσεχε τόν ἑαυ- τό σου, διότι εἶσαι χῶμα καί στό χῶμα θά πᾶς. Μήν ἀφή- νεις τήν καρδιά σου νά κολλᾶ στή σάρκα πού εἶναι θνητή καί χάνεται· νά φροντίζεις ὅμως τήν ψυχή σου πού εἶναι ἀθάνατη. Κοίτα γύρω σου ὅλους αὐτούς πού εἶχαν δόξες καί ἐπιτυχίες. Ποῦ εἶναι ὅλοι αὐτοί; Δέν ἔγιναν ὅλα σκόνη; Σκύψε στούς τάφους νά δεῖς ἄν μπορέσεις νά ξεχωρίσεις ποιός εἶναι ὁ δοῦλος καί ποιός ὁ βασιλιάς.
Ἐπιπλέον μᾶς ἐξηγεῖ ὁ ἅγιος ἱεράρχης ὅτι ἡ προσήλω- ση στά ἐγκόσμια μᾶς ὁδηγεῖ στόν αἰώνιο θάνατο. Διότι μέσα στίς μάταιες ἡδονές κρύβεται ὁ ἐχθρός μας, πού περι- μένει νά δελεασθοῦμε ἀπ’ αὐτές, νά ξεστρατίσουμε καί νά πέσουμε στήν ἐνέδρα του. Κι ἄν καταπιοῦμε τό ἀγκίστρι του, θά συρθοῦμε χωρίς νά τό καταλάβουμε στό φοβερό σπήλαιο τοῦ ληστοῦ, δηλαδή στόν αἰώνιο θάνατο.
Τέλος ὁ ἱερός πατήρ μᾶς ζητεῖ νά περιφρονοῦμε τά ἐγ- κόσμια, διότι ὁ Θεός μᾶς ἔχει πλάσει γιά τά οὐράνια. Ὅλα τά ζῶα βλέπουν στή γῆ, λέει. Τά δικά σου ὅμως μάτια βλέ- πουν στόν οὐρανό. Ὁ Θεός «ὄρθιον ἔπλασε μόνον τῶν ζῴ- ων τὸν ἄνθρωπον», γιά νά καταλάβεις ἀπό τό σχῆμα σου αὐτό ὅτι ἡ ζωή σου προέρχεται ἀπό τόν οὐρανό. Γιά νά ἔχεις διαρκῶς ἀνοδική πορεία. Σέ ἔπλασε κατ’ εἰκόνα του γιά νά μπορεῖς νά γίνεις κατά χάριν θεός. Γιά σένα ἔπλασε τήν κτίση ὡς γυμναστήριο τῆς ἀρετῆς. Γιά σένα ἔγινε ἄν- θρωπος, γιά σένα ἔδωσε τίς ἐντολές του, γιά σένα σταυρώ- θηκε καί νίκησε τό θάνατο, γιά σένα ἀναστήθηκε, γιά σένα ἑτοίμαστε τή βασιλεία του.
Πῶς ὅμως θά μπορέσουμε νά κατακτήσουμε αὐτήν τήν αἰώνια βασιλεία τοῦ Θεοῦ;
Τό πρῶτο πού μᾶς ζητᾶ ὁ Μέγας Βασίλειος, εἶναι νά κατανοήσουμε ὅτι δέν μποροῦμε νά ζήσουμε χωρίς τήν ἐμ- πειρία τῆς αἰωνιότητος. Στόν κόσμο αὐτό, λέει, ζοῦμε ὡς ἐξόριστοι καί μετανάστες. Κι ὅσο περισσότερο βιώνουμε αὐτή τήν ἀνεστιότητα, τόσο νοσταλγοῦμε τήν αἰωνιότητα. Διότι ἡ ψυχή μας ἔχει πλαστεῖ γι’ αὐτήν. Χωρίς τήν προο- πτική τῆς αἰωνιότητος ἀσφυκτιᾶ, ὑποφέρει. Στερεῖται τήν ἀπόλαυση τῆς ἐν Χριστῷ ἐμπειρίας. Κι αὐτό εἶναι γιά τήν ψυχή τό πιό ἀφόρητο ἀπό ὅλα τά κακά.
Τό δεύτερο πού μᾶς συμβουλεύει ὁ οὐρανοφάντωρ ἅγι- ος εἶναι νά ἀγωνιζόμαστε στό σήμερα χωρίς ἀναβολή. Καί ἐξηγεῖ: Ὁ διάβολος σοῦ λέει: τό σήμερα δός μου, καί τό αὔριο δῶστο στόν Θεό. Δέν σοῦ λέει ἀπομακρύνσου ἀπό τόν Θεό, διότι ξέρει ὅτι αὐτό δέν θά τό κάνεις. Ἀλλά σοῦ κλέβει μεθοδικά τό σήμερα καί σ’ ἀφήνει μέ τίς ἐλπίδες τοῦ αὔριο. Ὁ Θεός ὅμως σοῦ λέει: Σήμερα ἄκουσε τή φωνή μου. Γιατί λοιπόν ἀναβάλλεις; Πότε θά ἐπιστρέψεις κοντά του; Ἀποφάσισε νά ζήσεις μέ ἀκρίβεια κατά τό εὐαγγέλιό του. Γι’ αὐτό μή σταματᾶς καθημερινά νά ἀνακρίνεις τόν ἑαυτό σου μήπως κάπου ἁμάρτησες. «Κἂν εὕρῃς ἐν τῷ βίῳ σεαυτοῦ πολλὰ τὰ ἁμαρτήματα», μετανόησε, ἄλλαξε ζωή. Γιά νά μήν πεῖς κάποτε: Ἄχ νά ἄκουγα τότε! Τώρα θά ἤ- μουν μαζί μέ τούς ἀγγέλους! Γιά νά μήν τό πάθεις λοιπόν αὐτό τό φοβερό κακό, «πρόσεχε σεαυτῷ, μὴ παρατραπῇς τῆς ὁδοῦ, μὴ ἐκκλίνῃς δεξιᾷ ἢ ἀριστερᾷ». Νά ἔχεις ἀσάλευ- το τό βλέμμα τῆς ψυχῆς σου. Νά κοιτᾶς μόνο τό τέρμα. Κι ὅταν δεῖς γύρω σου δεξιά κι ἀριστερά τά εὐχάριστα τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου ἀμέσως νά τά προσπερνᾶς καί χωρίς νά κολλάει σ’ αὐτά ἡ καρδιά σου: σέ πλούτη, σέ χορούς καί διασκεδάσεις, σέ ὀμορφιές καί ἀξιώματα καί ἡδονές.
Τέλος μᾶς λέει ὁ ἱερός πατήρ ὅτι ὁ μεγαλύτερος πόθος τῆς καρδιᾶς μας πρέπει νά εἶναι ὁ πόθος τοῦ Θεοῦ, «ἡ νοη- τὴ περὶ Θεοῦ κατάληψις». Κάθε τι πού σκεπτόμαστε, ἀκοῦ- με καί βλέπουμε νά μᾶς ὁδηγεῖ στή μνήμη τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι θά ἔχουμε τόν Κύριο διαρκῶς μέσα μας νά μᾶς μεταγγίζει αἰωνιότητα. Κι ἄν ἐξωτερικά τό σῶμα μας φθείρεται, μέσα μας ἡ ψυχή θά προγεύεται τήν ὡραιότητα τοῦ Θεοῦ.
Αὐτό τό κάλλος τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ ἔβλεπαν οἱ ἅγιοι. Ἀδημονοῦσαν κι ἔλεγαν: «πότε θά φθάσω κοντά στόν Κύ- ριο;» «Ποθῶ νά φύγω, καί νά εἶμαι αἰωνίως μαζί του». Κι ἐπειδή δέν χόρταιναν τή θεωρία τοῦ θείου κάλλους, προ- σεύχονταν νά συνεχισθεῖ ἡ ἐμπειρία τῆς γλυκύτητος τῆς ἐν Χριστῷ κοινωνίας σ’ ὅλη τήν αἰωνιότητα.
Γι’ αὐτό καί ὁ Μέγας Βασίλειος μᾶς καλεῖ νά στρέφου- με κι ἐμεῖς μέ πόθο τό νοῦ καί τήν καρδιά μας στήν ὀγδόη ἡμέρα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, στό λαμπρό ἐκεῖνο πρωϊνό, πού θά ἀνατείλει ἡ ἀνέσπερη καί ἀδιάδοχη ἡμέρα τῆς Βασιλείας τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας.
