Loading...Την Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου και τις ώρες 10.00πμ – 12.30μμ πραγματοποιήθηκε ιεραποστολική εξόρμηση στο Α.Π.Θ.. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι την τελευταία στιγμή, δεν ήταν σίγουρο ότι θα πραγματοποιηθεί η εξόρμηση, όπως είχε προγραμματιστεί. Τα δυσοίωνα νέα είχαν καταφτάσει από την προηγούμενη μέρα, όταν ενημερωθήκαμε για την κατάληψη των περισσότερων τμημάτων του Πολυτεχνείου, στο οποίο και είχε προγραμματιστεί να γίνει η εξόρμηση. Επειδή, λοιπόν, δε θα καρποφορούσε η προσπάθειά μας, στα αμφιθέατρα του Πολυτεχνείου, αποφασίσαμε να πραγματοποιήσουμε εξόρμηση σε άλλα τμήματα του Α.Π.Θ.. Η πιο δυσάρεστη όμως εξέλιξη ήταν ότι και όσα από τα τμήματα δεν τελούσαν υπό κατάληψη, είχαν την ώρα της εξόρμησης συνελεύσεις. Όλες αυτές οι αρνητικές εξελίξεις καθιστούσαν αμφίβολη και αβέβαιη την επιτυχία της εξόρμησης.
Όμως, «όπου βούλεται Θεός νικάται φύσεως τάξις». Είχαμε λησμονήσει ότι Αρχηγός, Συντονιστής και Υπεύθυνος της εξόρμησης ήταν ο Χριστός. Η επίπεδη λογική και τα στατιστικά δεδομένα καταργούνται, αν Αυτός το θελήσει. Έτσι, συνέβη και στη περίπτωσή μας… Κατευθυνόμενοι υπό την καθοδήγηση του Θεού, χωρίς σαφείς προορισμούς και γνώση των δεδομένων της εκάστοτε σχολής (που ήταν απαραίτητα για να ξέρουμε σε ποιες σχολές να εστιάσουμε την προσπάθεια μας), συνέβη αυτό που δε θα μπορούσε να φανταστεί ούτε η πιο ευφάνταστη φαντασία· κάτι που ήταν απρόσμενο και φάνταζε ακατόρθωτο! Η πιο πλήρης και αποδοτική εξόρμηση μέχρι στιγμής! Πλήρης, γιατί εκεί που νομίζαμε ότι θα μείνουμε άπραγοι, «ανάσα δεν πήραμε». Και αποδοτική, γιατί δώσαμε τόσα περιοδικά που ποτέ μας δεν είχαμε διανοηθεί, χωρίς αυτό βέβαια να είναι αυτοσκοπός στις εξορμήσεις μας!
Συμπέρασμα: Σ’ αυτήν την εξόρμηση βιώσαμε και διαπιστώσαμε έμπρακτα τι θαύματα μπορεί να επιτελέσει η Χάρη του Θεού. Ας διδαχθούμε και ας ωφεληθούμε από τις εμπειρίες που μας αξιώνει να ζούμε ο Θεός και ας αναπέμψουμε δοξολογητικό ύμνο για τις πλούσιες δωρεές Του.
Ζωτικός
Μπράβο παιδιά!Να είμαστε όπως μας θέλει ο Θεός! Άλας και φως!Να είμαστε άξιοι υπηρέτες Του αναλαμβάνοντας και διεκπαιρεώνοντας τέτοιου είδους δραστηριότητες…Η ιεραποστολή στους συμφοιτητές μας είναι ένα θεάρεστο έργο!
Καλή δύναμη, καλή συνέχεια στο σπουδαίο αυτό έργο σας!
Το πόση ωφέλεια προσφέρουν αυτές οι δραστηριότητες Εκείνος ξέρει μόνο. Και το πώς καρποφορούν τα λόγια, τα φυλλάδια, τα περιοδικά κτλ. πάλι εν πολλοίς άγνωστο σε μας είναι. Και τίποτα δε μετριέται με αριθμούς. Όμως η ορθόδοξη φωνή πρέπει να ακούγεται, είναι ωραίο να ακούγεται και οι συμμετέχοντες θα θέλαμε να μας πείτε και πόσο αρέσει να ακούγεται, τι βλέπετε, τι ακούτε, τι ανταπόκριση (εκτός των αριθμητικών στοιχείων) έχει το κήρυγμά σας.
Πράγματι είναι τέλειο να συμμετέχεις σε αυτές τις εξορμήσεις!Στην αρχη φοβάσαι για το πως θα σε αντιμετωπίσουν,μήπως σε κοροϊδέψουν ή και σε γιουχάρουν,όταν όμως βλέπεις εκείνα τα μάτια να σε κοιτούν με προσοχή,έστω και μόνο για να σε ακούσουν τί έχεις να τους πεις,και είναι λόγια δύσκολα για την εποχή μας,ωστόσο περιζήτητα,λες απο μέσα σου ότι δεν είναι χαμένος κόπος,ότι αξίζει,ότι δεν χάθηκαν όλα, υπάρχουν άνθρωποι που αναζήτουν την αλήθεια και μπορεί να τη βρούν χάρη σε εσένα έστω και αν εκείνη τη στιγμη δεν κανουν κάποια κίνηση…
Άλλες φορές πάλι όταν γυρνάς στα έδρανα για να τους προτείνεις τη Δράση βλέπεις ορισμένους και λες “Τώρα να του το δείξω; …σιγά μην πάρει… φαίνεται το πράγμα” και όμως εκείνος είναι που θα πάρει…
Άλλοι πάλι μόλις τους το προτείνεις λένε όχι και αν το αφησεις εκεί δίπλα τους βλέπεις οτι το παίρνουν και το ξεφυλλίζουν…
Δόξα τω Θεώ όλα πάνε υπέροχα, δεν έχουμε έλλειψη ατόμων…Παρ` όλα αυτά το νέο δυναμικό είναι πάντα ευπρόσδεκτο και χρήσιμο!
Συγχαρητήρια παιδιά! Είναι απαραίτητο να ακούγεται η φωνή του Ευαγγελίου στο Πανεπιστήμιο. Δεν μπορούμε να υπολογίσουμε την ωφέλεια για τους συμμετέχοντες αλλά και για το ακροατήριο. Μακάρι να καρποφορεί το ιεραποστολικό σας έργο και να προσφέρετε τον Κύριο μας εκ του περισσεύματος της καρδίας σας! Αχ να ‘χαμε τον ζήλο σας…
Δόξα τω Θεώ να πούμε.
Κι ένα μπράβο σ’αυτά τα παιδιά που συμμετέχουν στις εξορμήσεις…
Σε σχέση με πριν απο 5-10 χρόνια γίνονται περισσότερες και πιο οργανωμένες εξορμήσεις, με περισσότερους “ιεραποστόλους”…
Ευχόμαστε να καρποφορήσουν..
Σε μια κοινωνία που δεν υπάρχει πλέον καθόλου ηθική και το να κάνεις κάτι κακό είναι και φυσιολογικό, είναι πολύ σημαντικό-και να ευχαριστούμε το Θεό για αυτό-να υπάρχει και μια ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ φωνή!!! Νομίζω ότι πρέπει καθημερινά να προσπαθούμε να μιλάμε για το Χριστό, όσο πιο πολύ μπορούμε!!
Να ευχόμαστε στο Θεό να μας δίνει ιεραποστολική διάθεση!!
Δόξα τω Θεω που και αυτή η εξόρμηση πήγε πολύ καλά!
Να είμαστε ευγνόμωνες που έστω και με αυτό τον τρόπο μπορουμε να διαλαλουμε το λόγο του Θεού μες το πανεπιστήμιο. Και είναι πολλές εκείνες οι ψυχές που περιμένουν εμας να ακούσουν 2 λόγια πνευματικά.
Φέτος οι εξορμήσεις μας με τη βοήθεια του Θεού πάνε πάρα πολύ καλά, έχουμε άτομα αλλά όπως λεέι και η eirhnh ευπρόσδεκτο είναι κάθε μέλος της δράσης μας!!Όταν είμαστε πολλοί, ακόμα και τα πιο δυσκολα γίνονται εύκολα…
Ας δοξάσουμε το Θεό και ας προχωρήσουμε έτσι δυναμικά και στις υπόλοιπες εξορμήσεις!!!
Μ’ αυτά που γράφετε αδέρφια, πώς να αντέξει κανείς την αναμονή της επόμενης εξόρμησης; Την Τετάρτη, λοιπόν, 2/12 στις 9.45 προσκαλούμε σ’ όποιον δεν έχει γευτεί τη χαρά της ιεραποστολής, να κάνει το ντεμπούτο του στη Νομική!Είναι ευκαιρία να δει και να ζήσει κανείς από κοντά την ωφέλεια μιας εξόρμησης! Πάμε, με το Χριστό οδηγό να μεταμορφώσουμε τη Νομική από γη σε Ουρανό!
Όντως είναι απίστευτη εμπειρία να βλέπεις άτομα που κάποτε μίλησες μαζί τους σε μία εξόρμηση και νόμιζες πως άδικα του μιλάς, να τα βλέπεις μετά στην εκκλησία, στο εντευκτήριό μας,…… .
Εύχομαι ο Θεός να μας δίνει ιεραποστολική διάθεση για να ωφελούμε και να ωφελούμαστε.
Είναι ωραίο να μιλάς για Τον Χριστό, μα πιο ωραίο είναι να ζεις Τον Χριστό!!!
Ο Θεός να σας δίνει δύναμη στο ιεραποστολικό σας έργο και εύχομαι να συνεχίσετε την προσπάθεια με τον ίδιο ζήλο.
Με τη βοήθεια του Θεού, άλλη μια εξόρμηση ήρθε εις πέρας, άλλη μια ευκαιρία στους συμμετέχοντες να ωφεληθούν οι ίδιοι αλλά και να ωφελήσουν τους συμφοιτητές τους…Είναι εκπληκτικό, μοναδικό,όντως αξιομνημόνευτο να ειπωθεί, το πόσα περιστατικά στιγμιαίας, το λιγότερο, μεταστροφής, φοιτητών βλέπουμε και ζούμε σε κάθε εξόρμηση…Τη συγκεκριμένη φορά ακουσα, γιατί δεν ήμουν παρών στο περιστατικό, πως ήρθε μια κοπέλα στο τραπεζάκι που είχαμε στήσει και ζήτησε με ενθουσιασμό να μάθει πηροφορίες για την προσπάθειά μας και να συμμετέχει και αυτή στις δραστηριότητές μας.
Το ίδιο και στη προηγούμενη εξόρμηση, με μια κοπέλα που μας γνώρισε μέσω internet.Και αυτά είναι περιστατικά που την ωφέλεια της εξόρμησης την βλέπουμε έμπρακτα. Φανταστείτε πόση είναι η ωφέλεια στους συμφοιτητές μας, που δεν βλέπουμε…
Πήγαμε στους νομικούς του θετού δικαίου και τους μιλήσαμε για το Νόμο του Θεού. Σ’ αυτούς που μελετούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, διατρανώσαμε το δικαίωμα του ανθρώπου στη σωτηρία του.
Μακάρι οι συνάδελφοί μας της Νομικής Σχολής να βρουν τον τρόπο να θέσουν την επιστήμη τους στην υπηρεσία του ανθρώπου και όχι της διαιώνισης του μετανεωτερικού συστήματος.
Ναι η εξόρμηση ήταν καταπληκτική!κάναμε κάθε ομάδα διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα…Να ενημερώσω ότι δώσαμε 60 περίπου περιοδικά-αριθμός ρεκόρ για φέτος!
Όσον αφορά για περιστατικά από την εξόρμηση ήρθε ένας νεαρός μακρυμάλλης κτλ και ενδιαφέρθηκε για να πάρει και άλλα φυλλάδια <> ποιός ξέρει καμμιά φορά… μακάρι να είναι η αρχή
μονο Ενας ξερει…ας κανουμε εμεις λοιπον το θελημα Του κ ας αφησουμε ολα τα αλλα σε Εκεινον τον Ενα κ μοναδικο Θεο… ας συνεχισουμε εμεις το ιεραποστολικο μας εργο κ Εκεινος θα αποφασησει ποτε θα εμφανιστει κ θα μιλησει στις καρδιες των συμφοιτητων μας …. παντως ειναι χαρακτηριστικο που καποια παιδια σε πλησιαζουν και σου λενε “απο την Δραση εισαι; φερε μου μια” και ολο αυτο πρωτου προλαβεις καν να παρουσιασεις το περιοδικο…αυτο σημαινει πως καποιοι -αν οχι ολοι – μας χρειαζονται και μας περιμενουν ας το σκεφτομαστε αυτο πριν απο καθε εξορμηση …καλη συνεχεια
Δόξα τω Θεό!Χαίρομαι για τα ευχάριστα νέα της εξόρμησής σας.
Ο Θεός γνωρίζει πότε ακριβώς είναι έτοιμη η κάθε ψυχή να δεχθεί το Θείο Λόγο.
Οι άνθρωποι και ιδιαίτερα οι νεανικές ψυχες διψούν για ζωή.Η ζωή είναι o Χριστός.Αυτός να σας δίνει δύναμη και χάρη, να Τον ομολογείτε με πίστη και θάρρος.
Καλή επόμενη εξόρμηση!
Μπράβο παιδιά!Συνεχίστε έτσι!Υπάρχει εκεί έξω δίψα…Ας γίνετε εσείς οι πηγές που θα ποτίσετε τις διψασμένες νεανικές ψυχές..!Θαυμάζω το έργο σας!Μακάρι να ήμουν μια ταπεινή δροσοσταλίδα ανάμεσά σας..!Ο Θεός μαζί σας!!!
Βασικα το γεγονος που εγραψα ηταν απο τν εξορμηση στη Φιλοσοφικη Αθηνων αλλα πιστευω πως κ σε σας το ιδιο θα συμβαινει… κ γιατι οχι κ καλυτερα κ περισσοτερα…
Αν λοιπόν έχετε στις εξορμήσεις σας περιστατικά που αξίζουν αναφοράς και θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας, γιατί δε συνεννοείστε με το παράρτημά σας να μας τα λέτε σε ξεχωριστή ανάρτηση;!
“Χαρά Θεού” είμαι σίγουρος ότι θα ήθελες κι εσύ να έρθεις στην επόμενη εξόρμηση!Τί να κάνουμε, πολλές φορές οι υποχρεώσεις δε μας αφήνουν…Πάντως, νομίζω ότι περισσότερο απ’ όλα αξίζει να σχολιάζουμε περιστατικά όπως τα παραπάνω…Ωφελούμαστε και γεμίζουμε με θάρρος και πίστη για την επόμενη εξόρμηση!Είναι πράγματι εντυπωσιακό να βλέπεις τις αντιδράσεις των φοιτητών στο άκουσμα ότι είσαι μέλος μιας Ορθόδοξης Χριστιανικής προσπάθειας! Και ιδιαίτερα καλοδιάθετους φοιτητές που γεμίζουν χαρά και ενθουσιασμό είτε γιατί βλέπουν κάποιους όμοιούς τους είτε γιατί διψούσε για πολύ καιρό η ψυχή τους και με αφορμή την εξόρμηση ξεδίψασε στο άκουσμα ότι είμαστε του Χριστού!
Να δοξάζουμε το Θεό που μέσα από αυτό το ταπεινό έργο μας στέλνει νέα μέλη..Φέτος πολλοί νέοι φοιτητές έχουν έρθει στη Δράση..Επίσης πρέπει να Τον δοξάζουμε και γιατί μας βοηθά να ομολογήσουμε την πίστη μας σ’ Αυτόν..Να ευχόμαστε να είναι πάντα πλούσια τα ελέη Του..
Τα σχόλια που μπορεί να κάνει κάποιος τόσο για τη συγκεκριμένη όσο και για τις άλλες εξορμήσεις είναι μόνο θετικά. Μερικές φορές βλέπεις ότι σε περιμένουν και τότε παίρνεις κι εσύ δύναμη. Α ξ ί ζ ε ι έστω και για αυτή τη μία και μοναδική ψυχή που αναζητώντας το στηριγμά της,μπορεί να το βρει στο Θεό μέσα από τη Χριστιανική Φοιτητική Δράση.Περιμένουμε την επόμενη ιεραποστολική μας εξόρμηση που θα γίνει στο Πολυτεχνείο.Πρώτα ο Θεός ας είμαστε όλοι παρόντες.
Δόξα τω Θεω ακόμη μια εξόρμησή μας στο Πανεπιστήμιο ήταν επιτυχής!!Στην αρχή αν και πηγαίναμε με ενδοιασμούς ότι δεν θα βρίσκαμε φοιτητές λόγω των ημερών, στο τέλος καταφέραμε να διαδώσουμε το Λόγο του Θεού για ακόμα μια φορά!!Παρόλο που στα πρώτα αμφιθέατρα, απογοητευτήκαμε, το αποτέλεσμα μας δικαίωσε αφού καταφέραμε να δώσουμε 60 περιοδικά!!Το γεγονός ότι το τραπεζάκι μας το επισκέφτηκε ένας φοιτητής και θέλησε να μάθει για τη Δράση μας, μας χαροποίησε πάρα πολύ!Τελικά υπάρχουν ψυχές που περιμένουν το βλέμμα, το λόγο του συμφοιτητή τους για να ωφεληθούν.Ο Θεός μαζί μας και στην επόμενη εξόρμηση, στο Πολυτεχνείο!!
Πράγματι,η εξόρμηση στη Νομική ήταν από τις καλύτερες και πιο αποδοτικές εξορμήσεις(τα 60 περιοδικά,μας ξάφνιασαν ευχάριστα!).Η συμμετοχή των μελών φέτος έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενό μας όριο!!!Τα νέα μέλη έχουν πολύ ζήλο για ιεραποστολική δράση και μεταδίδουν τη ζωντάνια τους και στους υπόλοιπους.Οι καθηγητές πάντως “παραπονιούνται” ότι τους ξεχνάμε αλλά δεν εκλείπουν και τα συγχαρητήριά τους(ας αναλάβει κάποιος από κάθε σχολή να τους διανέμει το τεύχος κάθε μήνα).
Είθε η παρουσία μας και αυτή τη φορά να μίλησε στις ψυχές των συμφοιτητών μας που βρίσκονται σε δρόμους αναζήτησης!!!
Α μπράβο! Καλώς εδώ μας θυμίζεις και τους σεβαστούς καθηγητές μας. Δεν είναι λίγοι και αυτοί που δέχονται τακτικά το κάθε τεύχος του περιοδικού. Υπάρχουν δε και οι περιπτώσεις που το ζητούν για να το μοιράζουν και στους φοιτητές τους… Και φοιτητές αναλαμβάνουν ανά σχολή τη διανομή αυτή του περιοδικού στους καθηγητές που θέλουν. Ίσως σε κάποιο απολογισμό έπρεπε να αναφερθούμε και σε αυτό.
Έχουν μαζευτεί νομίζω αρκετά θέματα για να συζητηθούν σε μία νέα συγκέντρωση τον καινούργιο χρόνο. Οι πινακίδες, η διανομή του περιοδικού σε καθηγητές, τα φυλλάδια, τρόποι καλύτερης αξιοποίησης του σταντ, απολογισμός των όσων κάναμε μέχρι τώρα κ.τ.λ. Οπωσδήποτε αξιόλογη, επιβεβλημένη και καταλυτική θα είναι η παρουσία του π. Μιχαήλ [την προηγούμενη φορά δεν την χορτάσαμε] που με την εμπειρία του και τον μεστό και φλογερό του λόγο, θα μας δώσει φτερά ενθουσιασμού και ιεραποστολικού ζήλου για τη συνέχεια!
Ι.Γ.Εννοείται όποιος έχει ιδέες πάνω σε οποιοδήποτε θέμα που να άπτεται των εξορμήσεων, μπορεί να τις καταθέσει στα σχόλια που γράφουμε για τις εξορμήσεις. Το site μας είναι ο προσφορότερος χώρος για ζύμωση ιδεών και απόψεων, ώστε σε μία νέα συνάντηση να έχει προετοιμαστεί κατάλληλα το έδαφος για γόνιμη και ουσιαστική συζήτηση, αλλά και αποφάσεις.
Σε κάθε εξόρμηση ζούμε θαύματα, αλλά αυτή ξεπέρασε κάθε προσδοκία! Μία εξόρμηση που ξεκίνησε με μία διστακτικότητα και επιφυλακτικότητα για την επιτυχία της, εξελίχθηκε στην επιτυχέστερη των εξορμήσεων. Να πούμε δόξα στο Θεό που έχει πάντα τον τρόπο να αλλάζει τα προγνωστικά και να αποδεικνύει ότι Αυτός επιβλέπει, ρυθμίζει και φροντίζει για όλα, ότι βρίσκεται συνεχώς δίπλα μας, ότι είναι παρών σε κάθε εξόρμηση.
Ιδιαίτερη μνεία να γίνει στην μεγάλη συμμετοχή των μελών του τομέα (ιδιαίτερα των φοιτητριών) που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο παρά τις καταλήψεις και τη γενικότερη αναστάτωση που υπήρχε στο πανεπιστήμιο.
Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου “όπου βούλεται Θεός νικάται φύσεως τάξις”. Συμφωνώ και εγώ. Άκουσα ότι ωφελήθηκαν πολλοί αδελφοί μας….
Για όποιον δεν το κατάλαβε, να γίνει γνωστό ότι από εδώ κι εμπρός όλες οι ανταποκρίσεις για τις εξορμήσεις θα καταχωρούνται στο post “Το έργο της ιεραποστολής”. Θα υπάρχει πλέον ένας συγκεκριμένος χώρος στον οποίο θα συζητάμε για τις εξορμήσεις, θα λέμε τις απόψεις και τις ιδέες μας, θα καταθέτουμε προτάσεις, θα σημειώνουμε περιστατικά που μας σημάδεψαν κατά τη διάρκεια των εξορμήσεων και ότι άλλο κρίνετε ως ωφέλιμο και εποικοδομητικό για το ιεραποστολικό έργο.
Δόξα τω Θεώ για ακόμη μια φορά!!
Παρόλο που η εξόρμηση ήταν αμφίβολο αν θα γινόνταν μέχρι την τελευταία στιγμή γιατί η Πολυτεχνική σχολή τελούσε υπό κατάληψη, αποφασίσαμε να πάμε για εξόρμηση σε όσες σχολές ήταν ανοικτές. Στα πρόσωπά μας στην αρχή ήταν ζωγραφισμένη η αμφιβολία και ο φόβος για το τι παμε να κανουμε…
Αν και οι συνθήκες ήταν δυσμενείς για μια καρποφόρα εξόρμηση στο πανεπιστήμιο, μαζευτήκαμε πολλά άτομα, χωριστήκαμε σε 3 ομαδες και πηγαμε σε όσες σχολές ήταν ανοικτές ή δεν είχαν συνέλευση, ενώ μια ομάδα πήγε και σε καθηγητές.
Καθώς περπατούσαμε στα αμφιθέατρα και στους καθηγητές, και οι Δράσεις μας τελείωναν, το ηθικό μας αναπτερωνόταν.
Τελικά δώσαμε περισσότερες Δράσεις από όσες φανταζόμασταν, και ξεπεράσαμε κάθε προηγούμενη εξόρμηση…Το γεγονός ότι δώσαμε 106 Δράσεις μας χαροποίσησε ιδιαίτερα και μας γέμισε αισιοδοξία για τις επόμενες εξορμήσεις.
Προσπάθησα να το πω εμμέσως και παραπάνω, αλλά οι ποσοτικές αναφορές ίσως δεν ηχήσουν καλά. Το ξέρω ότι γίνονται με καλή διάθεση και σίγουρα για τους οργανωτές και τα μέλη που συμμετέχουν οι αριθμοί τίθενται υπόψιν και είναι ένας ρεαλιστικός δείκτης επιτυχίας, όμως γενικώς ξέρουμε ότι δεν είναι αυτοσκοπός της εξόρμησης. Βέβαια όταν σημειώνεται… ρεκόρ, η αναφορά γίνεται ακόμα πιο αυθόρμητα! Απλά ήθελα να εκφράσω την αίσθησή μου. 🙂
Μπράβο σε όλους! Όλοι μοιραζόμαστε αυτή τη χαρά.
Ήταν μια καλή εξόρμηση. Εγώ δεν μένω στους αριθμούς οι οποίοι βεβαίως και ήταν μεγάλοι. Βέβαια αυτό δείχνει ότι έβαλε το χέρι Του κι ο Ύψιστος. Έχοντας κι αυτό υπόψη, εύχομαι και προσεύχομαι ο λόγος Του, να δράσει στις ψυχές όσων έγιναν δέκτες αυτής της εξόρμησης.
Ο Θεός να δίνει δύναμη στους συμμετέχοντες στις εξορμήσεις να επιτελούν το έργο Του χωρίς φόβο και με τη βοήθεια του Θεού να ακούσουμε και πιο μεγάλους αριθμούς.
Θα ήθελα να εστιάσω σε ένα από τα πολλά ενδιαφέροντα περιστατικά που σημειώνονται στις εξορμήσεις. Μία κοπέλα εκδήλωσε την επιθυμία της να προμηθευτεί το περιοδικό. Στο πρόσωπό της όμως διακρίναμε μία επιφυλακτικότητα. Πράγματι αυτή η διαπίστωση επιβεβαιώθηκε όταν μας ρώτησε αν ήμαστε αιρετικοί. Τις απάντησε κάποιος ότι είμαστε Ορθόδοξοι, και μάλιστα για να της φύγει κάθε αμφιβολία, της έδειξε το φυλλάδιό μας στο οποίο χαρακτηριζόμασταν ως ομάδα ορθοδόξων χριστιανών φοιτητών.Και τότε ακούμε οι παρευρισκόμενοι με έκπληξη την απάντησή της:-Καλά και τί έγινε; Δεν πιστεύω να είστε αιρετικοί… Επέμεινε ο προλαλήσας ότι είμαστε Ορθόδοξοι. Αυτή πάλι δεν κατάλαβε…Τότε, λοιπόν, διαπιστώσαμε έκπληκτοι ότι η κοπέλα(να σημειωθεί ότι ήταν ΣΑΣ Νομικής)είτε δεν ήξερε ότι η Ορθοδοξία δεν αποτελεί αίρεση είτε ότι ο χαρακτηρισμός μας ως “Ορθόδοξη Ομάδα” δεν της αρκούσε, ώστε να πειστεί ότι δεν ήμασταν μία αιρετική κίνηση. Τελικά τις είπαμε ότι δεν ήμασταν αιρετικοί και εφησυχασμένη πλέον προμηθεύτηκε το περιοδικό.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Αυτό το συμβάν πρέπει να μας προβληματίσει,γιατί νομίζω ότι εκφράζει μεγάλη μερίδα φοιτητών. Μπορεί οι περισσότεροι να γνωρίζουν τι σημαίνει “Ορθόδοξοι”, αλλά αυτό δεν αρκεί για να αναιρέσει την αμφιβολία και επιφυλακτικότητα με την οποία μας αντιμετωπίζει το φοιτητικό κοινό, πράγμα που νομίζω ότι αποτελεί και ένα από τα σοβαρότερα εμπόδια στην επιτέλεση του έργου μας.
Το πως θα αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα είναι ένα μεγάλο θέμα και γι΄αυτό θα ζητούσα την ουσιαστική συνδρομή όλων των μελών του τομέα με την κατάθεση τεκμηριωμένων προτάσεων για την επίλυση αυτού του δυσάρεστου ζητήματος.
Όντως παιδιά είναι λίγο δύσκολο να περάσουμε στην συνείδηση των παιδιών – φοιτητών όι είμαστε ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ κατά πάντα και δια πάντα… όσον αφορά την τελευταία εξόρμηση, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε όλους όσους βοήθησαν στο να πάει τόσο καλά! Απ΄την μεριά μου βέβαια, στεναχωριέμαι που δν μπόρεσα να πάω λόγω υποχρεωτικών μαθημάτων… Θέλω να πιστεύω πως στην επόμενη θα είμαι κι εγώ εκεί μαζί σας!
Εγώ θα μιλήσω για ένα γεγονός που συνέβη σ’ εμένα στην εξόρμηση. Αφού τελειώσαμε την ιεραποστολική μας δράση σε ένα αμφιθέατρο της Νομικής με συνάντησε στην έξοδο ένας κομμουνιστής (με την κλασσική εμφάνιση…) και μου πρόταξε τις αντιρρήσεις του για το ρόλο του Θεού στη ζωή μας. Στα λεγόμενά του διέκρινα την απογοήτευσή του τόσο από την κοινωνία όσο και από τη θρησκεία και έλεγε ότι ο Θεός δεν πρόκειται να τον σώσει..
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι πρώτον άκουσε αυτά που είπαμε και δεύτερον φάνηκε η έντονη διάθεσή του για αναζήτηση της αλήθειας.
Σημασία έχει ότι ο σπόρος του Θεού μπήκε μέσα στην καρδιά του! Μακάρι στο μέλλον να καρποφορήσει!!
Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!Όλα για την δόξα Του!Να συνεχίσετε με φλόγα και πίστη το ιεραποστολικό σας έργο γιατί ο Θεός κάνει θαύματα στις καρδιές που έχουν διάθεση να τον γνωρίσουν!
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα γεγονός που έγινε σε μια άλλη πόλη, σε ένα άλλο Πανεπιστήμιο, λίγα χρόνια πριν: Μας είχαν πει πως “η Δράση αδρανεί” και μας ξεσήκωσαν για την αρχή της Ιεραποστολικής διάδοσης του περιοδικού…Αφού τελείωσε η πρώτη μα όχι και η τελευταία εξόρμηση στην λέσχη του Πανεπιστημίου, καταλάβαμε πως έχουμε χρέος να διαδίδουμε τον Λόγο του Θεού και πως πολλοί είναι αυτοί που λαχταρούν να ακούσουν, να διαβάσουν, να μάθουν…
Οι νέοι αναζητούν την Ορθόδοξη πίστη…
Καλή συνέχεια
Πολύ όμορφη και ανθρώπινη η προσέγγιση των συμφοιτητών μας και η προσπάθεια!!! Κάποτε ένας από τους αγαπημένους μου ομαδάρχες είχε πει οτι δεν πρέπει να απογοητευόμαστε και να ολιγωρούμε στο έργο της ιεραποστολής και της διάδοσης του Περιοδικού μας. Ακόμη κι αν τίποτε άλλο δεν γίνει αλλά μόνο και μία μόνο ψυχή εαν σωθεί έχουμε δικαιωθεί στα μάτια του Θεού για το ιεραποστολικό μας έργο..Αυτό με συγκλόνισε θυμάμαι..Ας διαδόσουμε το μήνυμα της σωτηρίας έστω και μόνο γι αυτήν την μία ψυχή που μας περιμένει εκεί έξω διψώντας για την αλήθεια!
Συμφωνώ μαζί σου, Κυρηναίε! Δεν πρέπει να εστιάζουμε στα νούμερα και να αξιολογούμε την προσπάθειά μας από αυτά. Τα ποιοτικά στοιχεία της εξόρμησης μόνο ο Θεός μπορεί να τα κρίνει. Το ότι ο σπόρος του Χριστού μπολιάζεται σε εκατοντάδες ψυχές σε κάθε εξόρμηση είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο. Ο βαθμός όμως κατάνυξης και μετανοίας της κάθε ψυχής είναι άγνωστος σε μας που υπηρετούμε σ΄αυτόν τον τομέα. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: μπορεί η ωφέλεια που πήρε μία ψυχή να είναι μεγαλύτερη από εκατοντάδες άλλες και έτσι η εξόρμηση να είναι πιο πετυχημένη από μία άλλη που θα ωφελούνταν λιγότερο, πολλές ψυχές.
Μπορεί αυτή η ιεραποστολική εξόρμηση να μην έγινε μόνο στο Πολυτεχνείο αλλά το σίγουρο είναι οτι όλοι ήταν παρόντες.Η φράση “Δόξα τω Θεω” ταίριαζε ακριβώς στην περίπτωσή μας γιατί η παρουσία Του ήταν εμφανής. Οι αριθμοί δεν παίζουν ουσιαστικό ρόλο αν αναφερόμαστε στα περιοδικά που πουλήσαμε αλλά αποκτούν άλλο νόημα αν αναλογιστούμε ότι ωφελήθηκαν ακόμη 106 ψυχές.
Έμαθα κάποιες πληροφορίες για την αυριανή εξόρμηση και έκρινα ότι θα ήταν καλό να αναρτηθούν σ΄αυτό το post. Είναι γνωστό, ότι μία από τις πολλές δυνατότητες της ιστοσελίδας μας είναι να λειτουργεί και σαν μία εναλλακτική πηγή ενημέρωσης για τις τρέχουσες εξελίξεις των δραστηριοτήτων της ΧΦΔ. Έτσι, έχουμε και λέμε:
Αύριο συνάντηση μπροστά από την είσοδο των Α.Τ.Ε.Ι. στις 10.30πμ. Επειδή, ίσως κάποιοι δεν ξέρουν πότε, πώς και από πού, θα πρέπει να ξεκινήσουν για να φτάσουν έγκαιρα στα Α.Τ.Ε.Ι. θα δώσω κάποιες βοηθητικές πληροφορίες.
1.Παίρνουμε οποιοδήποτε λεωφορείο κάνει στάση ή τέρμα στο Ν. ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ.
2.Από εκεί επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο με αριθμό 52.
3.Για να φτάσουμε έγκαιρα στο σημείο συνάντησης, θα πρέπει να πάρουμε το 52 το αργότερο στις 10πμ.
4.Σημείο συνάντησης ορίζεται η στάση μπροστά στα Α.Τ.Ε.Ι.
Μπορείτε να συμβουλευτείτε και την ιστοσελίδα του ΟΑΣΘ: http://oasth.gr/
Δόξα τω Θεώ παιδιά!
Ο Λόγος του Θεού έφθασε και σ’αυτές τις σχολές!
Συγχαρητήρια και σε σας που πήγατε!
Τα Α.Τ.Ε.Ι. είναι σε αρκετά μακρινή απόσταση και παρόλο που ο καιρός ήταν βροχερός και γενικά η συγκεκριμένη περίοδος πριν τις γιορτές δύσκολη αψηφίσατε τις δυσκολίες και πήγατε!
Είμαι σίγουρη ότι ο Θεός θα δώσει να ευωδοθεί και αυτή σας η προσπάθεια!
Μακάρι να γίνονται πιο συχνά ιεραποστολικές προσπάθειες στα Α.Τ.Ε.Ι. Είναι σίγουρα δύσκολη η πρόσβαση αλλά…αξίζει τον κόπο!!!
Δόξα τω Θεώ, σε μία πολύ άγονη χρονικά περίοδο για φοιτητικές εξορμήσεις, η παρθενική μας επίσκεψή στα ΑΤΕΙ είχε απήχηση στο φοιτητικό κοινό. Διανεμήθηκαν εκατοντάδες “μηνύματα Χριστουγέννων”, δόθηκαν δεκάδες περιοδικά και ο Χριστός άγγιξε τις ψυχές των φοιτητών. Σίγουρα, το χθεσινό εγχείρημα λειτούργησε ως προθέρμανση για μία περισσότερο αποδοτική εξόρμηση, σε μία πιο πρόσφορη χρονικά περίοδο (ίσως τον Απρίλιο). Χθες, οι φοιτητές των ΑΤΕΙ άκουσαν, ίσως για πρώτη φορά το όνομα “Χριστιανική Φοιτητική Δράση” και αυτό είναι το πρώτο βήμα για να συνηθίσουν από δω και πέρα στην παρουσία μας, η οποία πιστεύουμε ότι θα είναι σταθερή και συνεχής!
Υ.Γ. Συγχαρητήρια στα παιδιά που συμμετείχαν στην εξόρμηση, καθώς η παρουσία τους ήταν δυναμική παρ’ όλη τη μεγάλη απόσταση των ΑΤΕΙ απ’ το κέντρο της Θεσ/νίκης.
Έμαθα από άτομα που συμμετείχαν στην εξόρμηση στα Α.Τ.Ε.Ι. πως η εξόρμηση αυτή είχε τεράστια απήχηση!Ήταν από τις πιο επιτυχημένες!Παρά τις όποιες δυσκολίες,τα παιδιά κατάφεραν να νικήσουν μια ακόμη “μάχη”…!Μπράβο παιδιά!Συνεχίστε έτσι!Οι προσευχές μας θα σας δίνουν δύναμη…!
Και αυτή τη φορά ο Θεός ευλόγησε το έργο της ιεραποστολής!
Παρά τις αρχικές μας ανησυχίες για τον βαθμό συμμετοχής και την καλή έκβαση της εξόρμησης,με μεγάλη μας χαρά διαπιστώσαμε ότι πολλοί συμφοιτητές μας και καθηγητές ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας(και πόσοι είναι αυτοί που ο Θεός μίλησε μέσα τους κι εμείς δεν το γνωρίζουμε!).
Αξιοσημείωτο είναι ένα γεγονός που συνέβη σε κάποια μέλη του τομέα…
Στην επίσκεψή τους στο γραφείο ενός καθηγητή,παρατήρησαν την έντονη διάθεσή του για αναζήτηση της αλήθειας,καθώς έκανε πολλές ερωτήσεις για ποικίλα θέματα και αδημονούσε για τις απαντήσεις.
Θα μπορούσαμε λοιπόν στην επόμενη συνάντηση του τομέα να συζητήσουμε το αν θα ήταν ωφέλιμο να ενημερώνουμε και τους καθηγητές για τις ώρες και τον τόπο που λαμβάνουν χώρα οι κύκλοι μελέτης Αγίας Γραφής των Επιστημόνων.
Καλά Χριστούγεννα και Καλή χρονιά σε όλους!
Ο νεογέννητος Χριστός να αναζωπυρώσει μέσα μας τον πόθο για την κατάκτηση όλο και υψηλότερων κορυφών!!!
Γενικά, έχει παρατηρηθεί ότι το ενδιαφέρον της πλειονότητας των καθηγητών για την προσπάθειά μας είναι έντονο και ολοένα αυξανόμενο! Απ’ την άλλη δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι προτεραιότητά μας είναι οι φοιτητές. Αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι πρέπει να αγνοούμε ή να αδιαφορούμε για τους καθηγητές. Η ιεραποστολή δεν έχει όρια! Γι’ αυτό και θα πρέπει να επανατοποθετήσουμε τις θέσεις μας στο ζήτημα αυτό (όπως είπε και η e-12) ώστε να κάνουμε ποιοτικότερη ιεραποστολή στους καθηγητές.
Συμφωνώ με τα προηγούμενα σχόλια και επαυξάνω… Στο επόμενο meeting του τομέα -που απ’ ότι άκουσα θα διεξαχθεί πρώτα ο Θεός τέλη Φεβρουαρίου- θα πρέπει να τεθούν πολλά θέματα επί τάπητος… Έχω αναφέρει κάποια στο παρελθόν που χρήζουν συζήτησης (βλ. τελευτ. σχόλιο εξόρμησης στη Νομική) και θα ήθελα να προσθέσω τα εξής: 1) πιο ευρεία και “έξυπνη” χρήση του αυτοκόλλητού μας “δώσε ουρανό στη ζωή σου”, καθώς τα συμπεράσματα της μέχρι τώρα χρησιμοποίησής του είναι άκρως ικανοποιητικά και ενθαρρυντικά για το μέλλον, 2) μεγαλύτερη ταχύτητα και ευελιξία στον χωρισμό των υποομάδων εξόρμησης 3) εντονότερη προσπάθεια για ανάληψη δραστηριοτήτων εντός των Σχολών του ΑΠΘ με τη μορφή διαλέξεων, προβολής ταινιών(πχ OSTROV), θεατρικών παραστάσεων, διοργάνωσης στρογγυλών τραπεζών (forum) κτλ
Μπράβο παιδιά!!!Δόξα τω Θεω που πήγε καλά και η τελευταία μας εξόρμηση για τη φετινή χρονιά. Μπορεί τα Α.Τ.Ε.Ι να είναι έξω από την πόλη, μπορεί να μην υπήρχε τόσο μεγάλη συμμετοχή όπως στις άλλες μας εξορμήσεις, αλλά παρόλα αυτά η εξόρμηση πήγε πολύ καλά.
Εύχομαι με τη νέα χρονιά, ο νεογέννητος Χριστός να ευλογήσει τις προσπάθειές μας και να συνεχίσουμε τόσο δυναμικά και στις επόμενες εξορμήσεις μας για τη διάδοση του Λόγου του Θεού στο Πανεπιστήμιο!!!
Δόξα τω Θεω, πραγματοποιήθηκε χθες η πρώτη ιεραποστολική εξόρμηση ύστερα από τη “νεκρή” περίοδο της εξεταστικής. Πολυτεχνείο και Παιδαγωγικό, με τη Θεία Χάρη, δέχτηκαν το κάλεσμα για μια νέα,ζωτική αλλαγή στη ζωή τους, την ουσιαστική γνωριμία τους με το Θεό. Αγωνιζόμενοι κι εμείς με τον ίδιο στόχο ας εντείνουμε τον αγώνα μας για την ύπαρξη της Ορθοδοξίας στο Πανεπιστήμιο. Πρώτα ο Θεός η επόμενη ιεραποστολική εξόρμηση θα γίνει την Τετάρτη 3/3 στο Φυσικομαθηματικό. Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε κι εκεί το ηχηρό ΟΡΘΟΔΟΞΟ παρών μας.
“Δουλέψτε” και απολαύστε τώρα που μπορείτε! Δυστυχώς, τα φοιτητικά χρόνια είναι μετρημένα. Το χαροποιό, ωστόσο είναι πως όλη η ζωή μας, όπου και να βρίσκεται ο καθένας, είναι μια εξόρμηση, μια ιεραποστολή. Στο ίδιο κλιμάκιο μπορεί να μη βρεθεί δεύτερος ή κάποιος αδελφός φοιτητής, βρίσκεται όμως εντονότερα ο Ένας…δόξα τω Θεώ!!
Εύχεστε να σημαίνει συχνότερα η καμπάνα! ένας ήχος δεδομένος εκεί…αλλά δυσεύρετος εδώ.
Επιτέλους!Η Δράση σε δράση!!!Ύστερα από το αναπόφευκτο “διάλειμμα” της εξεταστικής επανήλθαμε στα αμφιθέατρα για να συνεχίσουμε τη διάδοση του χριστιανικού έργου.Με μεγάλη μας χαρά είδαμε να συγκεντρώνονται πολλά μέλη του τομέα για να συμμετάσχουν στην πρώτη εαρινή εξόρμηση!Αρκετοί καθηγητές και φοιτητές,παρά το δυσμενές κλίμα που επικρατούσε στις σχολές αυτές τις προηγούμενες ημέρες λόγω των απεργιών,ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας.
Ραντεβού στο Φυσικομαθηματικό!!!!
Πρώτη εξόρμηση για τη φετινή χρονιά και δόξα τω Θεω πήγε πολύ καλά. Η ανταπόκριση των μελών σήμερα ήταν πάρα πολύ καλή!!!
Το περιοδικό μας κυκλοφόρησε σε πολλές αίθουσες της Πολυτεχνικής και Παιδαγωγικής σχολής και τα σχόλια που ακούγαμε απο τους καθηγητές κυρίως ήταν πολύ συγκινητικά και μας ενθαρρυναν για τις επόμενές μας εξορμήσεις!
Μπορεί να μην δώσαμε πολλές δράσεις-σε συγκριση με τις προηγούμενες μας εξορμήσεις-αλλά μπορεί και ένα απο τα φυλλάδια ή κάτι απο αυτά που ακούστηκαν στις ανακοινώσεις μας στις αίθουσες, να μιλησαν στις ψυχές των συμφοιτητών μας…
Μακάρι στις επόμενες μας εξορμήσεις να πάμε ακόμη καλύτερα και τα μέλη του τομέα μας να συνεχίσουν να ανταποκρίνονται.
Μετά το διάλειμμα που κάναμε λόγω εξεταστικής, επιστρέψαμε δρυμήτεροι στο ιεραποστολικό μας έργο, στη διάδοση του περιοδικού μας στο Πανεπιστήμιο!!
Τα μέλη του τομέα μας ανταποκρίθηκαν με το παραπάνω. Χωριστήκαμε σε 3 ομάδες και χυθήκαμε στους διαδρόμους του Πολυτεχνείου και του Παιδαγωγικού.
Μπορεί να μην καταφέραμε να δώσουμε πολλά περιοδικά αλλα το πόσοι άνθρωποι ωφελήθηκαν από αυτή μας τη δραστηριότητα, αυτό μόνο ο Θεός το ξέρει.
Ας συνεχίσουμε το έργο μας και με τη βοήθεια του Θεού να διαδόσουμε το περιοδικό μας και το λόγο του Θεού και στους συμφοιτητές μας.
Ο Θεος μαζί μας και καλή συνέχεια…
Δόξα τω Θεώ όλα πήγαν πάρα πολύ καλά αν και απογοητεύτηκα λίγο γιατί οι περισσότεροι καθηγητές έλειπαν και ελάχιστες αίθουσες ήταν γεμάτες αλλά δεν πειράζει γιατί ήταν η πρώτη εξόρμηση στο Πολυτεχνείο που ως γνωστόν είναι από τις δύσκολες σχολές.
Πάντως χάρηκα πάρα πολύ που ξαναρχίσαμε και το δυναμικό μας ήταν πολύ καλό. Ωστόσο ελπίζω να μην καταργηθεί το τραπεζάκι μιας και σε αυτή την εξόρμηση δεν το είδα.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Stavros. Θεωρώ κι εγώ ότι το τραπεζάκι έλειπε από αυτή την εξόρμηση καθώς υπήρχε η δυνατότητα της αξιοποίησης του κατά τις ώρες των παραδόσεων. Ελπίζουμε να επιστρέψει στα καθήκοντα του αποτελώντας σημείο αναφοράς κάθε εξόρμησης.
Παιδιά συγχαρητήρια για την επιτυχή αποστολή σας.
Είναι πολύ σπουδαίο το έργο της ιεραποστολής και μάλιστα στο πολυτεχνείο,στο οποίο φαντάζομαι δεν επικρατούν και οι καλύτερες συνθήκες..
Μπράβο και πάλι!
Καλή δύναμη και στις μέλλουσες εξορμήσεις σας..
Για όποιον δεν το έχει πληροφορηθεί ήδη, ας γίνει γνωστό ότι η εξόρμηση της Τετάρτης θα μεταφερθεί μία μέρα πριν, δηλ. την Τρίτη 2/3 και ώρα 9.40πμ. Επίσης, οι “Stavros” και “Elpidofora” να μην ανησυχούν…Έχω έγκυρες πληροφορίες ότι το τραπεζάκι θα δώσει το παρών στην εξόρμηση.
Έχουμε επίσης νέα και από τα εκκρεμή ζητήματα των νέων φυλλαδίων και αυτοκόλλητων.
Όσον αφορά τα νέα φυλλάδια, θα πρότεινα στα μέλη του τομέα να εισηγηθούν στο παρόν post αυτά που θεωρούν καταλληλότερα και πιο πρόσφορα για εξορμήσεις, ώστε να δοθεί σε κάποια προτεραιότητα.
Όσον αφορά τα αυτοκόλλητα, έχουν γίνει και οι τελευταίες διορθώσεις και θα είναι πρώτα ο Θεός την Τρίτη έτοιμα προς διανομή.
Εύχομαι την Τρίτη, μπροστά στην πνευματική αφυδάτωση και την ηθική αποτελμάτωση του φοιτητικού κινήματος, να προτάξουμε την πηγαία ζωντάνια, τον ανεπιτήδευτο ενθουσιασμό, το ατόφιο κέφι και την πνευματική αναζωογόνηση που λείπει από το πανεπιστήμιο. Αυτό το φρεσκάρισμα που μόνο ο Ορθόδοξος Χριστιανός το καταφέρνει, αυτή την αναγέννηση που μόνο ο Χριστός την πραγματοποιεί…
Ο Θεός μαζί μας, Οδηγός και Εμπνευστής μας!!!
Υ.Γ.Και μη ξεχνιόμαστε… Ραντεβού στην είσοδο του Φυσικομαθηματικού!
οκ, Τρίτη 9:40πμ! Θα είμαι εκεί…νοερά. Ο καθένας συμβάλλει όπως μπορεί.
η Παναγιά μαζί σας!
ΥΓ κρατήστε μου αυτοκόλλητα να βάλω και στο πίσω παμπριζ του αυτοκινήτου. Είπαμε, όλη η ζωή μια εξόρμηση και ο καθένας όπως μπορεί..
Χαίρετε και αγαλλιάσθε…
Να ‘μαι κι εγώ στην διαδυκτιακή παρέα!
Έχω να κάνω κάποια σχόλια τα οποία θα είναι πραγματικά ωφέλιμα για τις ιεραποστολικές εξορμήσεις.
Καλό θα ήταν, λοιπόν, όταν πρόκειται να πάμε για κάποια εξόρμηση, να έχουμε τις προηγούμενες μέρες εξομολογηθεί, διότι έτσι θα μεταδίδουμε/εκπέμπουμε την Χάρη του Θεού – χωρίς να το καταλαβαίνουμε πολλές φορές. (Κι όμως την βιώνουν όλοι οι άλλοι που μας βλέπουνε και μας ακούνε!)
Επίσης, θα ήταν μεγάλη ευλογία για το έργο να κάνουμε ‘καθημερινά’ ιδιαίτερη προσευχή εμείς οι των εξορμήσεων, ώστε να ωφεληθούν όσοι πρόκειται να μας ακούσουν, ή να διαβάσουν κάποιο πνευματικό μήνυμα κτλ.. Πάνω απ’ όλα, ”τουλάχιστον να μην σκανδαλιστεί κάποια ψυχή” από κάποια απροσεξία μας.
Τέλος, ακόμα κι αν δεν έχουμε όρεξη, ή ακόμα κι αν ντρεπόμαστε, πρέπει να δείχνουμε τον ενθουσιασμό μας (σίγουρα υπάρχει πάντοτε και αρκετός) και αυτό το κάτι διαφορετικό στην παρέα μας, τον Χριστό! (ειδικά ο Χριστός, πάντοτε ξεχωρίζει ανάμεσα σε μια παρέα!)
Έτσι, είμαι σίγουρος ότι θα δούμε πολύ καλά αποτελέσματα! Πάντως, όπως και να ‘χει, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εμείς απλά ρίχνουμε τον σπόρο. Από ‘κεί και πέρα είναι δουλειά του Θεού.
“Άσωτος” μεν αλλά το νόημα το έχεις πιάσει!!!
‘Ολοι έχουν χορτάσει απο τα πολλά λόγια, ακόμη κι εμείς αρκετές φορές! Η εφαρμογή εκ μέρους μας των όσων λέμε είναι αυτή που δίνει ουσία στα λόγια μας και αυτή που στην τελική μένει. Μίλα του του άλλου απο το πρωί μέχρι το βράδι για τον Κύριο μας, αν δε σε δει να Τον ζεις… άδικα τα λόγια σου!! Γίνε το καθημερινό του ευαγγελικό ανάγνωσμα με τη ζωή σου, ώσπου να αποφασίσει να ανοίξει ο ίδιος το Ευαγγέλιο. Δώσε του ζωή, ώσπου να πάρει μόνος του μπρος.
Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν απο μέρος μας…να σοβαρευτούμε επιτέλους στον πνευματικό αγώνα. Πόσο με ελέγχει το “θα εμμέσω τους χλιαρούς…”
… …
Πραγματικα προτάξαμε την πηγαία ζωντάνια, τον ανεπιτήδευτο ενθουσιασμό, το ατόφιο κέφι και την πνευματική αναζωογόνηση που λείπει από το πανεπιστήμιο,Συμφωνεις Ζωτικέεεεεεεεεε?
Νομίζω ότι κάθε εξόρμηση που γίνεται αποτελεί ευλογία από το Θεό.Ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη όπου οι σχολές είναι και κοντά είναι πάρα πολύ εύκολο τα απρόοπτα που μπορεί να συναντήσουμε στη μία σχολή να παρακαμφθούν και η δράση μας να στραφεί η και να επεκταθεί και αλλού.
Δόξα τω Θεώ και αυτή η εξόρμηση πήγε πολύ καλά και παρόλο που λέγονται διάφορα για τη συγκεκριμένη σχολή απ’ ότι έμαθα πήγαμε καλά.
Όσον αφορά τα Α.Τ.Ε.Ι νομίζω πως θα γίνει πολύ καλή δουλειά,καθώς θα είναι η δεύτερη φορά που θα πάμέ-καιρός ήτανε!-.
Μπράβο στους 23 ιεραποστόλους! Ο Θεός να σας δίνει δύναμη και να φωτίζει τις ψυχές των συμφοιτητών/τριών μας, – με αφορμή το περιοδικό “Η Δράσις μας” και τα ωραία κείμενα που δίνονται κάθε φορά -, να γνωρίσουν τη μόνη Αλήθεια Τον Χριστό και τότε θα γευτούν την πραγματική χαρά και ειρήνη!
Καλή συνέχεια στα Α.Τ.Ε.Ι. με θάρρος και ενθουσιασμό!
ΥΓ: Το εξώφυλλο του Μαρτίου πιστεύω ότι θα ενθουσιάσει πολύ!
Αν έκανε κανείς ένα flashback σε κάθε εξόρμηση θα παρατηρούσε ότι αυτή είναι κατάμεστη από αντιθέσεις…
Ένα σταντ οραματιστών χριστιανών δίπλα σε ένα τραπεζάκι φαντασιόπληκτων αναρχικών, λίγες σεμνές φούστες ανάμεσα σε πολλά ανδροπρεπή παντελόνια, μία χριστιανική πινακίδα δίπλα σε αθεϊστικά συνθήματα και σημαδεμένη από τις δεκάδες απόπειρες βανδαλισμού της, το άκουσμα του ευαγγελικού μηνύματος μέσα στη λαίλαπα του κοσμικού φρονήματος, η έκπληξη, ο έπαινος κι η αναγνώριση, το ειρωνικό χαμόγελο, η κατάκριση κι η απατηλή διόραση, το καύχημα της ομολογίας μπροστά στον ψόγο και την αποδοχή της αποδοκιμασίας.
Άραγε, μήπως κάθε εξόρμηση συμπυκνώνει τον πόλεμο ανάμεσα στον Χριστό και τον κόσμο;
Σημασία πάντως για μας δεν έχει τόσο η φιλοσοφική ενατένιση του πολέμου όσο η ακράδαντη πίστη της αίσιας έκβασής του, η οποία συμπυκνώνεται στη φράση του Χριστού μας «Εγώ νενίκηκα τον κόσμον»
Τελική ημερομηνία για την εξόρμηση στα ΑΤΕΙ. Τετάρτη 10/3 και ώρα 10.30πμ. Να είμαστε όλοι παρόντες!!!
Και μία παράκληση: Ας μη σκεφτούμε ορθολογιστικά τον κόπο του όλου εγχειρήματος..,ας το δούμε λίγο πιο φιλοσοφημένα…
Όσο περισσότερα τα χιλιόμετρα που θα διανύσουμε τόσο πιο άφθονη θα ξεχυθεί και η ευλογία του Θεού, όσο περισσότερο μοχθήσουμε και ιδρώσουμε τόσο περισσότερο θα μας ανακουφίσει η Θ.Χάρη, όσο περισσότερο χρόνο θυσιάσουμε απ’ το τυποποιημένο και κοντόθωρο πρόγραμμά μας, τις ασταμάτητες υποχρεώσεις μας και την εγωκεντρική ρουτίνα μας, τόσο περισσότερο θα ψηλαφίσουμε την ατέρμονη αιωνιότητα.
Η επιλογή δική σου….
Καλή εξόρμηση παιδιά, η Παναγιά μαζί!!
Σωστά το θέτει ο Ζωτικός, η εξόρμηση, όσο μακριά και δύσκολη είναι τόσο μεγαλύτερη ευλογία σημαίνει!!
Επειδή οι εξελίξεις τρέχουν, οι απεργίες κλιμακώνονται, ο καιρός τρελάθηκε και οι εξορμησάδες δε παρακολουθούν με στωική απάθεια, ψυχρή αδιαφορία και παθητική μοιρολατρεία την τρέχουσα κατάσταση προσάρμοσαν για μία ακόμη φορά το πρόγραμμά τους στις απαιτήσεις των καιρών.
Και τώρα ας έρθουμε στο ψητό. Ο τόπος και η ώρα της εξόρμησης αλλάζουν. Η προγραμματισμένη για την ερχόμενη βδομάδα εξόρμηση στο ΠΑΜΑΚ θα γίνει αυτή την εβδομάδα, την Τετάρτη στις 10.40πμ Συνάντηση στην είσοδο του ΠΑΜΑΚ.
Πάντως, αφού οι “εξορμησάδες” είναι τόσο ευέλικτοι, καλό είναι να επιμελούνται και τις εκστρατείες ενημέρωσης, δηλαδή την αφισοκόλληση και τα φυλλάδια των εκδηλώσεων.
Είναι αλήθεια πως σε όλες τις σχολές υπάρχουν άτομα που ανταποκρίνονται σε αυτόν τον ρόλο και αναλαμβάνουν τη διάδοση των δραστηριοτήτων της ΧΦΔ.Οι εξορμησάδες όχι μόνο κολλάνε αφίσες και μοιράζουν φειγ-βολάν(ακόμα και κάτω από ακατάλληλες συνθήκες),αλλά ίσα-ίσα προσπαθούν να παραμείνουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στη θέση τους,προκειμένου να γίνονται γνωστές οι εκδηλώσεις μας σε όλο και περισσότερους συμφοιτητές μας στο πανεπιστήμιο!
Χαίρομαι που το ακούω. Εύχομαι το παράδειγμά σας να μιμηθούν κι άλλοι…
Το πρωί έκανε υπερβολικό κρύο και φυσούσε. Θα ήθελα λοιπόν να ευχαριστήσω – νομίζω εκ μέρους όλων των φοιτητών που πήραν μέρος – όσους ανέλαβαν οικιοθελώς το τραπεζάκι και είχαν την αφόρητη εμπειρία αυτού του ψύχους!
Ήταν, κατα τη γνώμη μου, μια ιδιαίτερη εξόρμηση, καθώς είχαμε μεγάλη ζήτηση στις δράσεις μας από φοιτητές αλλά και καθηγητές. Συναντήσαμε επίσης και πολλους φίλους που ξαφνιάστηκαν όταν μας είδαν, αλλά μας υποδέχτηκαν θερμά στα αμφιθέατρά τους.
Τέλος, υπήρχαν και ωραίες στιγμές αμηχανίας (στη θεολογική), όταν ο ‘εισηγητής’ μας προσπαθούσε να εξηγήσει στους φοιτητές της θεολογίας οτι “ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ!!! …κι εμείς τον ζούμε”.
Προεκτείνοντας τη σκέψη του «Ασώτου», θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι τα μέλη του τομέα εξορμήσεων δεν τελούν ένα καθιερωμένο, τυποποιημένο και στερεότυπο καθήκον, αλλά μέσα από τις εξορμήσεις εκφράζουν τον πόθο, τη λαχτάρα και την τρέλα τους για τον Χριστό! Την εξόρμηση την εκλαμβάνουν σαν εσωτερική τους ανάγκη και όχι σαν μηχανική αφοσίωση και δουλική υποταγή στις προβλεπόμενες απαιτήσεις των υπευθύνων τους… Αυτό που τους ενώνει δεν είναι τόσο η ηλικία, η φοιτητική ιδιότητα, η εθιμοτυπική δεοντολογία, αλλά κάτι πολύ περισσότερο, πολύ βαθύτερο, πολύ ουσιαστικότερο… η αγάπη τους για τον ΧΡΙΣΤΟ… η οποία σφυρηλατεί τη σχέση τους, με υλικά ανώτερα από τη σαρκικότητα, τη ρηχότητα, την ιδιοτέλεια, την ωφελιμιστική συναλλαγή. Η μεταξύ τους αγάπη και το μεταξύ τους δέσιμο, απορρέει απ’ την κοινή πίστη, τον κοινό αγώνα, τον κοινό σκοπό.
Οπότε είναι αυτονόητο ότι καθένας που συμμετέχει σε μία εξόρμηση έχει πάρει προηγουμένως την απόφαση να θυσιάσει κάτι απ’ το θέλημά του… είτε αυτό λέγεται ξεκούραση είτε καλοπέραση είτε μαθήματα είτε φιλαρέσκεια. Ταυτοποιά στοιχεία του ορθοδόξου Χριστιανού είναι ο ενθουσιασμός, η αυταπάρνηση το μαχητικό φρόνημα και όχι η παθητικότητα, η δειλία, η ατολμία.
Υ.Γ. Να αποσαφηνίσω ότι πιο πάνω περιγράφεται η αυτονόητη αλλά εξιδανικευμένη εκδοχή του/ης ιεραπόστολου. Δυστυχώς, εξαιτίας της επαίσχυντης μικρότητάς μας πολλές φορές είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων, κατώτεροι των προσδοκιών του Θεού… Παρόλ’ αυτά είναι σημαντικό να γνωρίζουμε και να αγωνιζόμαστε να βαδίζουμε το δρόμο που θα μας οδηγήσει στην πατρική αγκαλιά Του!
θα ηθελα και μια εξορμηση στα κεντρικα σημεια της πολης.
πιστευω θα εχει αντικρισμα
Καμάρα. Λέει.
Λέει. Και μαλιστα, για να ωφεληθεί πολύς κόσμος, ας την κάνουμε όταν θα έχει προγραμματισμενη πορεία. Εκεί να δεις ομολογία πίστεως. Θα δούμε μέχρι και μαρτύριο…
Μπράβο Άσωτε στις μέρες μας λίγοι άνθρωποι θέλουν να μαρτυρήσουν για τον Χριστό!!
Θα συμφωνήσω μαζί σου Δρασίτη, αν και διακρίνω στο σχόλιό σου(κατά την ταπεινή μου άποψη) κάποιον χαρακτήρα κατά τι… σκωπτικό! Όπως και να’ χει, το μαρτύριο για τον Χριστό προϋποθέτει άλλες συνθήκες και όχι μια ‘στημένη’ ευκαιρία (διαδήλωση αθέων κτλ.). Τέλος, νομίζω ότι δίνεται από τον Θεό. Αυτός μας οδηγεί στο μαρτύριο, δεν πάμε μόνοι μας! το τελευταίο ερμηνεύεται ως λανθάνουσα κενοδοξία…
Καλή και επαινετή η επιθυμία του μαρτυρίου.
Όμως, άλλο το να σε ρίξουν στα λιοντάρια και άλλο το να ανοίξεις το κλουβί και να μπεις μόνος μέσα. Το μεν πρώτο μαρτύριο, το δε δεύτερο αυτοχειρία! Και ο ίδιος ο Κύριος με το παράδειγμα του (αποσύρθηκε ήρεμα ανάμεσα απο το μανιασμένο πλήθος που θα τον πετροβολούσε κ.α.) μας διδάσκει να μη θέτουμε τον εαυτό μας σε κίνδυνο.
Ακόμη, ας προσγειωθούμε κι ας εκτιμήσουμε σωστά τα μέτρα μας. Καλά τα λόγια..στην πράξη ποιος είναι σίγουρος, ποιος “εμπιστεύεται τόσο τον εαυτό του” πως δεν θα δειλιάσει; πώς αντί για τον Παράδεισο βρεθεί στο άλλο άκρο με τον βαρύ καημό της προδοσίας;; κι αν, ωστόσο, είμαστε τόσο σίγουροι για τον εαυτό μας..κάτι δεν πάει καλά!
Χρέος μας, νομίζω, να πούμε ολόψυχα το “γεννηθήτω το θέλημα Σου” στη ζωή μας, κι ας κρίνει ο Κύριος τον τρόπο, το μέσο με το οποίο θα φτάσουμε κοντά Του. Ό,τι κι αν δώσει, να’ναι ευλογημένο!
ΥΓ. Εξάλλου, σιγά μη δώσουν οι πατέρες ευλογία για την παραπάνω “μαρτυρική” εξόρμηση…
Άσωτε μια καλή ιδέα για ιεραποστολή(με πιθανό μαρτύριο)είναι και η Κωνσταντινούπολη!!
Αφού θα παμε που θα παμε γιατι να μην το δουμε και απο αυτην την πλευρα?!
Είμαι σίγουρος οτι αυτή η ιδέα θα ενθουσιασει ιδιαιτερα τον Ζειδωρο!!
Ωραία. Ας σοβαρευτούμε τώρα.
Δεν είναι αυτό το πράγμα μαρτύριο.
Ο Ταξιδιώτης πρότεινε εξόρμηση σε κεντρικό σημείο της πόλης, ο Ζείδωρος πρότεινε συγκεκριμένα Καμάρα. Μέχρι εδώ παρακολουθώ. Άλλωστε δεν θα είναι κάτι που γίνεται πρώτη φορά. Έχουμε κάνει στο παρελθόν όταν χρειάστηκε και με τραπεζάκια και με μεγάφωνα και με μουσική! (Όποιος θυμάται, θυμάται!). Και για να μην πάμε μακρυά, κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα (ίσως) κάνουμε τραπεζάκι στην Αριστοτέλους.
Από κει και πέρα σας έχασα… Προγραμματισμένη πορεία? Μαρτύριο? Γιατί;…
Μνημειώδης η εξόρμηση στην Καμάρα για τα 50χρονα της ΕΟΚΑ…
Επιτέλους, έφτασε η στιγμή για την πολυπόθητη εξόρμηση στα Α.Τ.Ε.Ι.!!! Την Πέμπτη στις 10.30πμ να μη λείπει κανείς!!!
Σε σύγκριση με την προηγούμενη εξόρμηση μας στα Α.Τ.Ε.Ι. μαζευτήκαμε αρκετά άτομα.Δόξα τω Θεω!Παρατηρήθηκε πάντως το γεγονός ότι γενικότερα το κλίμα είναι πιο θετικό και οι φοιτητές και οι φοιτήτριες μας αντιμετωπίζουν με περισσότερη θερμότητα και ενδιαφέρον απ΄ ότι στα τμήματα του ΑΠΘ.Εμένα τουλάχιστον πρώτη φορά μου συνέβη να μου ζητάνε να δουν τη Δράση και να μάθουν πληροφορίες για τις δραστηριότητες μας πριν καν γίνει η ανακοίνωση!
Μετά το πέρας της τελευταίας εξόρμησης πριν το Πάσχα και με την ευκαιρία της Σαρακοστής που διανύουμε,ας διδαχτούμε από το ζωντανό και φωτεινό παράδειγμα του Κυρίου μας.
Όπως Αυτος προσευχήθηκε με θέρμη στον κήπο της Γεθσημανή,έτσι κι εμείς να θυσιάζουμε λίγο από τον πολύτιμό μας χρόνο για να στέλνουμε στα πόδια Του μια δέηση για τις πλανεμένες ψυχές που υπάρχουν γύρω μας.
Όπως Αυτός υπέμεινε τους χλευασμούς και τις ειρωνείες,ετσι κι εμείς να υπομένουμε με καρτερία κάθε χλευαστική και σκωπτική συμπεριφορά των συμφοιτητών μας.
Όπως Αυτός κάλεσε το ληστή στον Παράδεισο,έτσι κι εμείς να κάνουμε το παν για να καλέσουμε τους συνανθρώπους μας σε μια πρόγευση του Παραδείσου.
Καλή Ανάσταση!
Από τις καλύτερες εξορμήσεις που έχω συμμετάσχει!!
Πάρα πολύ καλό κλίμα!
(περιττό να πω οτι δεν συγκρίνεται με των Αθηναίων!!!)
Γιατί; Στην Αθήνα δεν κολλάτε αυτοκόλλητα που διαφημίζουν το site; 😀
χαχαχαχαχαχα
η πραγματική ΔΡΑΣΗ είναι στην ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!!!!
Και δόξα τω Θεώ όλες αυτές οι ημέρες,που ήμουνα στην πατρίδα συμπρωτεύουσα,ήταν γεμάτες από ευκαίριες!!
Και τα καλύτερα έρχονται!!
Πάντως άξιοι συγχαρητηρίων είναι όλα τα παιδία από όλους του τομείς που τόσο καλά τα οργανώνουν όλα!!
Δόξα τω Θεω που και η τελευταία μας εξόρμηση πριν το Πάσχα πήγε πάρα πολύ καλά!
Ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχα σε εξόρμηση στα Α.Τ.Ε.Ι και έχω να πω ότι ήταν από τις καλύτερές μας εξορμήσεις! Τα μέλη μας ανταποκρίθηκαν πολύ καλά στην προσκληση για την εξόρμηση και με τη βοήθεια του Κυρίου μας σκορπιστήκαμε στον χαόδες χώρο των Α.Τ.Ε.Ι και σπείραμε το λόγο Του!
Ήταν υπέροχη εξόρμηση,ευχαριστώ τους διοργανωτές!!!Είχε μεγάλη ανταπόκριση ειδικά στο τμήμα της βρεφονηποιοκομίας όπως έμαθα!!!
“Τ α π ε ι ν ά, όλα είναι του Θεού”…!-τότε μόνο είναι του Θεού! Καλή επιτυχία στις εξορμήσεις σας!
Χριστός Ανέστη!!!
Μετά το πασχαλινό διάλειμμα(και μετά τις γεμάτες όμορφες εντυπώσεις εκδρομές μας!:)) τα μέλη του τομέα της ιεραποστολής
επέστρεψαν στις πανεπιστημιακές αίθουσες.
Κύριος σκοπός αυτής της εξόρμησης ήταν η μετάδοση του χαρμόσυνου μηνύματος της Αναστάσεως που πλημμύρισε και τις δικές μας καρδιές και αποδείχθηκε ότι είχε μεγάλη ανταπόκριση στους συμφοιτητές μας.(στο Παιδαγωγικό πήγε καλά αυτή τη φορά,έτσι; )
Παρεπιμπτόντως,μεγάλη χαρά και έκπληξη μου προξένησε η θέα του “Χριστός Ανέστη” που φάνταζε μέσα στο γαλάζιο πλαίσιο της αφίσας μας τόσο στη σχολή μου όσο και στις στάσεις.Συγχαρητήρια σε όσους το εμπνεύστηκαν και το έκαναν πράξη!!Ηταν κάτι που έδωσε αισιόδοξο τόνο στην πανεπιστημιούπολη.
Αληθώς Χριστός Ανέστη!!!
Η αρχική έμπνευση για την αφίσα ήρθε πριν από δέκα χρόνια επί τομεάρχη Εξορμήσεων Κ. Βασιλείου. Είχαν εκτυπωθεί τόσες αφίσες που εγγυώνται τη συνέχεια στις αφισοκολλήσεις μας εις έτη πολλά. Χριστός Ανέστη!
Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ Α Ν Ε Σ Τ Η !Θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να επιβραβεύσω την τόσο ευλογημένη προσπάθεια που έγινε για τη μετάδοση του “Χριστός Ανέστη” στους πανεπιστηνιακούς χώρους όχι μόνο στα πλαίσια της εξόρμησης αλλά και της αφισοκόλλησης.
Επιπλέον θα ήθελα να προτείνω την πιο ηχηρή παρουσία της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης και στη λέσχη με τη διανομή έντυπου υλικού πλημμυρισμένο από αναστάσιμα μηνύματα.Και βέβαια να μην ξεχνάμε ότι την επόμενη εβδομάδα μας περιμένει η Νομική…
Α Λ Η Θ Ω Σ Α Ν Ε Σ Τ Η !
Χριστός Ανέστη!
Η εξόρμησή μας πήγε πολύ καλά δόξα τω θεω!
Τα μέλη του τομέα μας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για μια ακόμη διάδοση του λόγου του Θεού στον Πανεπιστημιακό μας χώρο!
Συγχαρητήρια αξίζουν σε όλα τα μέλη που συνέβαλαν στην επιτυχία αυτής της εξόρμησης!
Η αφισοκόλληση του ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ήταν μια πρωτότυπη ιδέα και αναγκαία μέσα στο Πανεπιστήμιο!!!
Πρωτότυπη ιδέα το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ?…
Δεν το νομιζω…
Ρωτα παλαιοτερα μελη στην Δραση…
Παντως και η πρωινη εξορμηση αλλα και η απογευματινη,για την αφισοκολληση του ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ,ηταν αρκετα επιτυχημενες!
Ηταν μια καλη ευκαιρια να βρεθουμε μετα απο την απολυτη εκδρομη!!!
Χωρίς να θέλω να παραβλέψω τη σημασία των εξορμήσεων ή την επιτυχία τους, θα ήθελα να μου επιτρέψετε να καταθέσω κάποια σχόλια.
Στη συντριπτική πλειοψηφία των προηγούμενων σχολίων και των αναρτήσεων, διακρίνεται εμφανώς μια τάση για υπερβολή, πράγμα που φαίνεται από τις εκφράσεις που χρησιμοποιούνται. Πώς μπορούμε τόσο εύκολα να λέμε ότι (για να χρησιμοποιήσω πρόταση από παλαιότερο σχόλιο) “προτάξαμε την πηγαία ζωντάνια, τον ανεπιτήδευτο ενθουσιασμό, το ατόφιο κέφι και την πνευματική αναζωογόνηση που λείπει από το πανεπιστήμιο”, να προβάλουμε τις κινήσεις μας ως κοσμοσωτήριες, ως τη μοναδική πνευματική όαση μέσα στην τραγική κατάσταση του πανεπιστημίου και γενικά κόσμου μας, ως “καύχημα της ομολογίας”, ως “μαρτύριο” (???!!), να γράφουμε εκφράσεις “βαρύγδουπες” σχετικά με την πνευματική μας κατάσταση (άσχετο από το αν ισχύουν ή όχι) σε σημείο που να καταντούν έπαρση; (πχ “τα μέλη του τομέα εξορμήσεων δεν τελούν ένα καθιερωμένο, τυποποιημένο και στερεότυπο καθήκον, αλλά μέσα από τις εξορμήσεις εκφράζουν τον πόθο, τη λαχτάρα και την τρέλα τους για τον Χριστό!”). Ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι έχει αγάπη και μάλιστα τόσο μεγάλη, για το Χριστό; …Είναι πολλά τα σκαλοπάτια μέχρι εκεί. Ας μην είμαστε τόσο εύκολοι στα λεγόμενά μας-εκτός βέβαια εάν έχουμε φθάσει όντως σε αυτό το επίπεδο. Όσο για τα προηγούμενα, ελπίζω αυτά που λέμε να τα πιστεύουμε και να τα ζούμε και όχι να είναι λόγια και μόνο. Επίσης, ΔΕΝ είμαστε εμείς η όαση. Ο Χριστός είναι. Ας του παραχωρήσουμε ταπεινά τη θέση μας (?) και ας τον αφήσουμε να εργάζεται μυστικά στις ψυχές των ανθρώπων.
(Ας προβληματιστούμε: διαφημίζουμε Χριστό ή Δράση; )
Το σπουδαιότερο: η χαρά μας και ο ενθουσιασμός μας, αν είναι ειλικρινής, δεν θα έπρεπε να μας οδηγεί σε περιφρόνηση των συνανθρώπων μας. “Ένα σταντ οραματιστών χριστιανών δίπλα σε ένα τραπεζάκι φαντασιόπληκτων αναρχικών, λίγες σεμνές φούστες ανάμεσα σε πολλά ανδροπρεπή παντελόνια”. Ο Χριστός και οι μαθητές του, οι Άγιοι όλων των αιώνων, αντιμετωπίστηκαν ως φαντασιόπληκτοι αναρχικοί από τους υπολοίπους και αυτοί που τους κατέκριναν εν τέλει είτε άλλαξαν είτε έχασαν τον παράδεισο. Εμείς πώς θα κατακρίνουμε ελαφρά τη καρδία τους αδελφούς μας; Γράφετε αλλού, σε μια ανάρτηση, για φοιτητές που δε σας γέμιζαν το μάτι. Πώς κρίνουμε εξ όψεως το συνάνθρωπό μας; Δεν έχετε γνωρίσει ποτέ αναρχικούς και αρνητές που μπροστά τους να είμαστε πνευματικά μηδενικά; Ας είμαστε σοβαροί. Όσο για τη σεμνότητα, μην ξεχνάμε την Οσία Μαρία την Αιγυπτία. Όταν βλέπουμε κάποιον/α με προκλητική ένδυση, εξακολουθεί να υπάρχει η πιθανότητα να βρισκόμαστε μπροστά σε έναν μελλοντικό άγιο, σε μια μελλοντική Οσία Μαρία, τον/την οποίο/α εμείς βιαστήκαμε να κατακρίνουμε. Ας προσευχόμαστε για τους αδελφούς μας να έχουν τέτοια εξέλιξη, παρά να ευχαριστούμε υπεροπτικά που δεν είμαστε “ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων”. Αν έχουμε τέτοιο πνεύμα περιφρόνησης, δε νομίζω ότι μπορούμε να πετύχουμε πολλά.
Και κάτι τελευταίο: Σε κάποιες σχολές, γίνονται ήδη κινήσεις από ανεξάρτητους φοιτητές να απομακρυνθούν κάθε τύπου αφίσες από τους τοίχους. (Άλλωστε δεν υπάρχει κάτι πιο άσχημο αισθητικά από ένα τοίχο γεμάτο με αφίσες, ΟΠΟΙΕΣ και αν είναι αυτές. ) Δεν αποτελεί πρόκληση και προσβολή στους συμφοιτητές μας εμείς να πάμε και να κάνουμε αφισοκόλληση ή να γεμίσουμε τη σχολή με αυτοκόλλητα;
Συγχωρέστε με για το έντονο (και σίγουρα μη ταπεινό) ύφος και ελπίζω να μη σας κούρασα.
Ευχαριστώ.
Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές ο πόθος για ιεραποστολή οδηγεί στην κατάργηση των προσχημάτων και η χαρά της προσφοράς στους συνανθρώπους αυξάνει τον ενθουσιασμό, με αποτέλεσμα το περιεχόμενο των σχολίων (κυρίως και όχι τόσο των αναρτήσεων) να δημιουργεί δικαιολογημένες αντιδράσεις. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να παραλειφθεί το γεγονός ότι σε κάθε ανάρτηση τονίζεται η έντονη παρουσία και βοήθεια του Θεού και αποδίδεται σε Εκείνον η οποιαδήποτε επιτυχία. Και αυτό όχι για λόγους ταπεινοφροσύνης ή υποκριτικής σεμνοτυφίας αλλά για λόγους αλήθειας. Γιατί έτσι είναι στην πραγματικότητα. Όποιος έχει ζήσει τις εξορμήσεις αυτές καταλαβαίνει σε κάθε στιγμή ότι Άλλος είναι Αυτός που κανονίζει την πορεία τους.
Απο κει και πέρα είναι πολύ σωστό αυτό που ειπώθηκε για την κατάκριση εξ’όψεως, αλλά και πάλι το συγκεκριμένο σχόλιο όπως είχε ειπωθεί αυτό ακριβώς κατέκρινε:την κρίση από την εξωτερική εμφάνιση και δήλωνε την ευχάριστη έκπληξη και συνάμα, έμμεσα, την προτροπή για ιεραποστολή σε όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα της εμφάνισής τους.
Θα ήθελα να προσθέσω και ένα ερωτηματικό για το αν όλες αυτές οι αναρτήσεις έχουν κάποιο ουσιαστικό περιεχόμενο, ή είναι απλές επαναλήψεις για να αναρριπίζουμε το ζήλο μας, οι οποίοι ωστόσο καταντούν ανιαρές.
Ευχαριστώ τον Αλέξανδρο που εκφράστηκε με “μη ταπεινό ύφος”. Προσυπογράφω τις σκέψεις του.
Ζείδωρε αφού προσυπογράφεις τις σκέψεις του μήπως ξέρεις ποιανού ιδέα ήταν να εκτυπωθούν αυτοκόλλητα για τη Χ.Φ.Δ;;;
Εν μέρει ήταν δική μου. Απ’ ό,τι φάνηκε όμως, η χρήση τους δεν είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Αφού μου δίνεις πάσα, όμως, να κάνω μία διευκρίνιση: ο Αλέξανδρος μίλησε για τις σχολές εκείνες στις οποίες γίνεται προσπάθεια για καθαρούς τοίχους. Σε αυτές τις σχολές (π.χ. Παλαιά Φιλοσοφική Θεσσαλονίκης), είτε η αφισοκόλληση πρέπει να είναι πολύ διακριτική, είτε η ενημέρωση θα πρέπει να γίνεται με άλλους τρόπους.
Στις σχολές όμως που ούτως ή άλλως γίνεται χαμός, είναι υποκρισία να λέμε ότι το πρόβλημα το δημιουργεί η αφισοκόλληση της Δράσης. Είναι προφανές ότι οι πανεπιστημιακοί χώροι επιβαρύνονται υπέρμετρα από συγκεκριμένου είδους αφίσες: α. τις κομματικές και β. τις εμπορικές που απευθύνονται σε φοιτητές (εκδρομές, φροντιστήρια κ.τ.τ.).
Αλέξανδρε Χρυσανθόπουλε απ’ ότι κατάλαβα δεν είσαι μέλος της Χ.Φ.Δ Θεσσαλονίκης, άρα δεν μπορείς να ξέρεις πόσο ζήλος υπάρχει εδώ… Τα περισσότερα από τα λεγόμενά σου είναι αβάσιμα γιατί τα βλέπεις από άλλη οπτική γωνία. Δεν καυχιόμαστε για την πνευματικότητά μας, αλλά για αυτό που αντιπροσωπεύουμε, για τον Χριστό!! Οι συγκρίσεις δεν γίνονται σε επίπεδο ατομικό αλλά σε ιδεολογικό, γι αυτό και αφορούσαν τραπεζάκια και όχι συγκεκριμένα πρόσωπα.. Με τη λογική σου θα μπορούσαμε να κατηγορήσουμε και τους αποστόλους και να πούμε ότι ήταν υπερβολικοί, επειδή είχαν φλόγα για ιεραποστολή.. Ο ενθουσιασμός μας έχει να κάνει με το γεγονός ότι υπάρχει κίνηση στις εξορμήσεις μας και ζήλος.. Και νομίζω ότι αυτός ο ενθουσιασμός πρέπει να υπάρχει σε όλες τις Χ.Φ.Δ της Ελλάδας!
Ο πατήρ Χριστόδουλος Κογιώνης μίλησε για αυτόν τον ενθουσιασμό που υπάρχει στη Θεσσαλονίκη με τα καλύτερα λόγια!! Και να δοξάζουμε τον Θεό που υπάρχουν και τα άτομα και που μας δίνει καιτη διάθεση γιατί από μόνοι μας δεν θα κάναμε τίποτα… Λοιπόν πιστεύω πως πρέπει να πάψουμε να ασχολούμαστε με μικρότητες αλλά αντιθέτως να μεταλαμπαδεύσουμε την φλόγα μας για τον Χριστό στους φίλους μετά στην πόλη μας και τέλος σε όλη την Ελλάδα!!
Drasitis, νομίζω ότι έχεις παρερμηνεύσει τα λεγόμενα του Αλέξανδρου. Ο Αλέξανδρος δεν αναφέρθηκε στο ήθος των εξορμησάδων, ούτε σε τοπικούς ή ποσοτικούς προσδιορισμούς του τύπου “εμείς είμαστε τριάντα, ενώ εσείς είστε δέκα”, αλλά στο ύφος των γραφομένων ανταποκρίσεων και δη στον εξόφθαλμο στόμφο μερικών εξ αυτών.
Η “φλόγα για ιεραποστολή” που αναφέρεις δεν αποδεικνύεται τόσο με τη γνωστή εξωστρεφή κίνηση που διαρκεί δύο ώρες την εβδομάδα, όσο από τη σύνολη φωτιστική εν Χριστώ παρουσία μας μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο. Οι Απόστολοι, ξέρεις, δεν ήταν part time ιεραπόστολοι.
Ας αφήσουμε λοιπόν την “επίθεση στο ήθος του αντιπάλου” και ας σκεφτούμε (οι ένθεν και οι κείθεν) τα λάθη που σίγουρα κάνουμε.
Ενδιαφέρον σχόλιο
Χριστός Ανέστη!
Λίγο καιρό έλειψα από το site και, με το που μπήκα, έμεινα άναυδος με την τροπή που πήραν τα σχόλια. Μπαίνω αμέσως στο θέμα.
Θα συμφωνήσω στο ότι ο κ. Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος καλώς έπραξε και έγραψε όλες αυτές τις παρατηρήσεις, ακόμα και σ’ αυτό το “έντονο (και σίγουρα μη ταπεινό) ύφος” – προσωπικά μ’ αρέσει αυτό το ύφος. Θα συμφωνήσω στο ότι ίσως οι αναρτήσεις μας στο site και ορισμένα από τα σχόλιά μας είναι υπερβολικά. Θα συμφωνήσω στο ότι ίσως να βγαίνει το μήνυμα από τα γραφόμενα ότι εμείς είμαστε οι “καλοί”, οι χριστιανοί, και πάμε στα πανεπιστήμια να βοηθήσουμε τους “κακούς”.
Κι όμως δεν είναι έτσι… τουλάχιστον εγώ δεν το βιώνω έτσι από το γενικότερο κλίμα που επικρατεί στην Δράση Θεσσαλονίκης. Κάτι τέτοιο δεν θα το επέτρεπε η αδελφότητα, ούτε και ο πατήρ Μιχαήλ. Αλλά νομίζω και άλλοι, αν όχι όλοι, θα συμφωνούσαν στο ότι τα φαινόμενα απατούν.
Είναι όμως αβάσιμες οι “κατηγορίες”;
Για να πω την αλήθεια, πολλά σχόλια-κείμενα πραγματικά με παραξενεύουν, για να μην πω οτι μου προκαλούν γέλιο! Νομίζω ότι αστειεύονται μερικοί/ες με αυτό το “γλυκανάλατο” ύφος τους, το εκστατικό, το εξιδανικευμένο. Παρόλα αυτά, γνώρισα φοιτητές/τριες στην ΧΦΔ Θεσσαλονίκης που όντως τις ζουν τις εξορμήσεις. Βλέπω στα μάτια τους την φλόγα της ιεραποστολής, κάτι που με “ελέγχει” απόλυτα, και αυτό διότι εγώ δεν έχω αυτόν τον ζήλο (δεν είναι τυχαίο το ψευδώνυμο!). Ξέρω όμως μέσα μου ότι εμείς – όπως το άκουσα από έναν θεολόγο της αδελφότητας – σπέρνουμε τον σπόρο, και από ‘κει και πέρα αναλαμβάνει ο Θεός. Αυτή είναι και η γραμμή μας και στη ΧΦΔ Θεσσαλονίκης.
Εντούτοις, η γραμμή που ακολουθούμε πολλές φορές δεν φαίνεται στα κείμενα/σχόλια που ανεβαίνουν στο site. Ίσως να φταίει ο ενθουσιασμός των γραφόντων, κάτι που οδηγεί – πιστεύω απαρατήρητα – σε υπερβολές μυθιστορηματικού χαρακτήρα. Ίσως όμως πράγματι να πρόκειται για υπερβολές προερχόμενες από μια στάση υπεροψίας! …Θα το κοιτάξουμε! Ο καθένας μας ας ρωτήσει τον εαυτό του!
“(Ας προβληματιστούμε: διαφημίζουμε Χριστό ή Δράση;)”
Τέλος, με αφορμή αυτή την απορία θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: Ποιο θα πρέπει να είναι το μήνυμα που δίνουμε στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων; Πρέπει να μιλάμε για εκκλησία ή για Δράση; Θα πρέπει να αυτοαποκαλούμαστε ΧΦΔ ή ομάδα ορθοδόξων φοιτητών; αν ισχύει το δεύτερο τότε τι νόημα έχει η ύπαρξη της Δράσης;
(Απευθύνομαι σε όλες τις ΧΦΔ. Ίσως θα ήταν καλύτερα να μιλάμε πλέον μέσω e-mail, διότι δεν φταίει σε τίποτα το site της Ιεραποστολής…)
όλα στη φόρα, τίποτα μέσω e-mail..
Λοιπόν να διαλύσουμε τη Δράση τώρα! Ο καθένας να κάνει ιεραποστολή μόνος του.
“Θα πρέπει να αυτοαποκαλούμαστε ΧΦΔ ή ομάδα ορθοδόξων φοιτητών;”
το ίδιο δεν είναι?????????
Χριστόσ Ανέστη!
Διαβάζοντας τα παραπάνω σχόλια θα ήθελα να κάνω κάποιες επισημάνσεις:
1)Με τις αναρτήσεις δε θέλουμε να κάνουμε εντύπωση και να επιδιώξουμε τα χειροκροτήματα των άλλων, απλά εκφράζουμε ταπεινά τη χαρά μας.
2)Όσο για το αν έχουμε αγάπη αυτό το γνωρίζει μόνο ο ίδιος ο Κύριος:
“-Σίμων Ιωνά, φιλείς με;
-Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε.”(Ιωαν.κα’ 17)
Εξάλλου, δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι Τον αγαπάμε αρκετά αλλά ούτε και κανείς άλλος μπορεί να μας πει ότι δεν Τον αγαπάμε.
3)”Χριστός ή Δράση”;;;;
Συγγνώμη αλλά δεν κατάλαβα τη διάκριση!!Η Δράση είναι ένα μέσο για τη διάδοση του Ευαγγελίου Του.Δεν προβάλουμε το όργανο αλλά το σκοπό!!
4)Όσον αφορά τις αφίσες και τα αυτοκόλλητα, στις περισσότερες σχολές η αφισοκόλληση επιτρέπεται. Άλλωστε, ο αριθμός των αφισών μας δεν είναι υπερβολικός. Αν πάλι επιμένεις, Αλέξανδρε, ότι είναι αντιαισθητικές, τότε ποιούς τρόπους προτείνεις εσύ για την ενημέρωση των συμφοιτητών μας;
Σε κάθε περίπτωση εμείς δε θέλουμε να προβάλουμε την όποια επιτυχία μας αλλά το Χορηγό αυτής της επιτυχίας.
Κ εγώ συμφωνώ με τον Αλέξανδρο, ιδιαίτερα στο τμήμα που αναφέρεται στην εξωτερική εμφάνιση!Μου είχε φανεί τουλάχιστον “ατυχής” η φράση «Ένα σταντ οραματιστών χριστιανών δίπλα σε ένα τραπεζάκι φαντασιόπληκτων αναρχικών, λίγες σεμνές φούστες ανάμεσα σε πολλά ανδροπρεπή παντελόνια». 🙁
Κατά τ’άλλα, καλή συνέχεια στις εξορμήσεις σας! 😉
Αλήθεια τι πιστεύετε; Είναι καλή ή κακή αυτή η διαφωνία; Προσβάλλει την εικόνα μας; Μας διχάζει;
Δεν ξέρω. Για μένα πάντως αυτές οι διαφωνίες είναι η απόδειξη της γνησιότητάς μας. Είναι η απόδειξη ότι είμαστε διαφορετικά πρόσωπα και έχουμε το θάρρος να εκφράζουμε την άποψή μας. Πώς μπορεί να συνεννοηθεί ο παρορμούμενος “Ζείδωρος” με τον ψύχραιμο “Άσωτο” και το μαξιμαλιστή “Ζωτικό”; Κι όμως στο τέλος συνεννοούνται, κι αυτή η διαδικασία είναι πιο σημαντική, γιατί μας δένει και μας δυναμώνει.
Χριστός Ανέστη.
Ειλικρινά γνωρίζοντας και τους τρείς, και ιδίως τους δύο, πιστεύω ότι έχεις απόλυτο δίκιο και ότι και μόνο αύτο φτάνει για να δείξει το Ποιός κάνει κουμάντο στη Δράση
Εχουν ήδη ειπωθεί παρα πολλά για ένα δευτερεύον,για να μην πω ανύπαρκτο θέμα…πράγμα που καταντάει κουραστικό!αλλα μπαίνω κι εγώ στο τριπάκι να σχολιάσω(ζητω προκαταβολικά συγγνώμη από όσους θα κουράσω)…
δυστυχώς η ευτυχώς (μάλλον δυστυχώς) αν και είμαι θεσσαλονικιός τους τελευταίους μήνες είμαι κάτοικος Αθηνών και με λύπη διαπιστώνω την “ανυπαρξία” της δράσης στην Αθηνα!
νομίζω λοιπόν ότι είναι προτιμότερο να κάνουμε κάτι προκειμενου να “οραγανοσουμε” την δράση Αθηνών παρα τα ασχολούμαστε με τις ανταποκρίσεις τον θεσσαλονικέων…
εξάλλου τα προβλήτα που έχει να αντιμετωπίσει η δράση αθηνών είναι τεραστια και εύκολα μπορεί κανεις να τα διακρίνει,η πετυχημένη,λοιπόν,συνταγή της θεσσαλονίκης είναι ένας καλός οδηγός που μπορεί να μας οδηγήσει σε θετικά αποτελάσματα!!!
σε ότι αφορά τον ζείδωρο δεν θα σχολιάσω…
άλλωστε είναι γνωστη η σταθερότητα των απόψεων του…
Χριστός Ανέστη!
H προγραμματισμένη εξόρμηση της Τετάρτης στη Νομική σχολή, λόγω απεργιών που θα γίνουν Τετάρτη και Πέμπτη θα μεταφερθεί αναγκαστικά την Τρίτη, δηλαδή αύριο 20/4. Συνάντηση στις 9.40πμ στο φουαγιέ της Νομικής. Στην εξόρμηση θα συμπεριληφθεί και το κτίριο Διοίκησης.
Υ.Γ. Θερμή παράκληση σε όλους τους «Τατούληδες» : Όποιος έχει έστω και την παραμικρή υπόνοια ότι στις εξορμήσεις δεν πηγαίνουμε για να προβάλλουμε τον Χριστό, ας μην μπαίνει στον κόπο να συμμετέχει από εδώ και στο εξής, καθώς η παρουσία του θα εκπέμπει άλλη συχνότητα…
Και κάτι ακόμα… Νομίζω ότι αποτελεί κατάφωρη προσβολή σε άτομα που έχουν θυσιάσει χρόνο, μαθήματα, υποχρεώσεις και τόσα άλλα ακόμη, για να σπείρουν το Λόγο του Θεού στο πανεπιστήμιο, να τους αποδίδεται αβίαστα η κατηγορία ότι όλα αυτά τα κάνουν για αυτοπροβολή και αποκλειστική διαφήμιση της Δράσης. Δεχόμαστε την καλοπροαίρετη κριτική, όχι όμως αυτήν που είναι καρπός εμπαθούς μισαλλοδοξίας και συκοφαντικής δυσφήμησης ή προϊόν απερισκεψίας και ανευθυνότητας, όταν πρόκειται για θέματα «ουσίας».
Ζείδωρε, παραδόξως… θα συμφωνήσω μαζί σου! Έχω την αίσθηση, από τοτε που ήρθα στη δράση, οτι πρόκειται για μια εκκλησία σε “μινιατούρα”, κατι σαν μεγάλη, πολυμελής οικογένεια. Όλοι είμαστε διαφορετικοί, έως και εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες, αλλά μπορούμε και συνυπάρχουμε και συνεργαζόμαστε επί καθημερινής βάσεως, και αυτό ‘αναμφισβήτητα’ με την Χάρη του Θεού, με θεία επέμβαση – δεν εξηγείται αλλιώς.
Συμφωνώ και με τον Ζωτικό. Ποιος θα τολμούσε να κατηγορήσει την ΧΦΔ Θεσσαλονίκης ότι στις εξορμήσεις της στόχο και κεντικό άξονά της έχει την αυτοπροβολή της και όχι τον Χριστό και την εκκλησία; Και αν είναι όντως έτσι – το ξαναλέω -, πού είναι η αδελφότητα και ο υπεύθυνος της ΧΦΔ Θεσσαλονίκης π. Μιχαήλ; Γιατί δεν επεμβαίνουν τόσο καιρο; Τους αναπαύει αυτή η κατάσταση;
Καλό θα ήταν, αν ακόμη έχουν ορισμένοι αμφιβολίες, να πάρουν μέρος σε κάποια εξόρμησή μας για να δουν το κλίμα και τα μηνύματα που προσπαθούμε να δώσουμε στους συμφοιτητές μας.
Τις τελευταίες μέρες γίνεται μεγάλο μπάχαλο στην ιστοσελίδα μας για το θέμα των εξορμήσεων στα Πανεπιστήμια στη Θεσσαλονίκη.
Μόνο κάποιος που συμμετέχει μπορεί να καταλάβει ότι δεν κάνουμε κάτι για να το διαφημίσουμε ή για να πούμε ότι η δική μας δράση είναι καλύτερη! Είναι μεγάλη η χαρά όταν δίνουμε ένα περιοδικό ή όταν κάποιοι μας προσεγγίζουν για να μάθουν για τη Δράση μας.
Κάποιες φορές ο ενθουσιασμός μπορεί να μας κάνει να σχολιάσουμε την κάθε εξόρμηση με ένα είδος υπερβολής, αλλά αυτό που νιώθουμε κάθε φορά στο τέλος μιας εξόρμησης δεν περιγράφεται!
Είναι γεγονός ότι πολλα παιδιά αφήνουν υποχρεώσεις, μαθήματα κλπ για να ειναι στην εξόρμηση, όχι επειδή κάποιος το επιβαλλει αλλα επειδή το νιώθουν.
Τα προηγούμενα χρόνια η εξορμήσεις μας δεν είχαν τόση συμμετοχή απο τα μέλη του τομέα ιεραποστολής και το γεγονός ότι φέτος μαζευόμαστε πολλά άτομα μας χαροποιεί.
Εμείς θα συνεχίσουμε το έργο μας και δεν θα αφήσουμε τις κακές κριτικές να μας πάνε πίσω!
Ραντεβού αύριο στη Νομική Σχολή!!!!!!
Επειδή έχω την αίσθηση ότι ήμουν ο κύριος στόχος των περισσότερων κατηγοριών και επειδή πρέπει να μπει ένα τέλος σε όλη αυτή την άσκοπη και άχαρη αντιπαράθεση, νομίζω ότι δε μου μένει παρά να επιχειρήσω να δώσω μία διαφωτιστική και αποσαφηνιστική απάντηση στον αδερφό Αλέξανδρο και στις επικριτικές του θέσεις.
1.Γράφεις, «Πώς μπορούμε τόσο εύκολα να λέμε ότι (για να χρησιμοποιήσω πρόταση από παλαιότερο σχόλιο) «προτάξαμε την πηγαία ζωντάνια, τον ανεπιτήδευτο ενθουσιασμό, το ατόφιο κέφι και την πνευματική αναζωογόνηση που λείπει από το πανεπιστήμιο», να προβάλουμε τις κινήσεις μας ως κοσμοσωτήριες, ως τη μοναδική πνευματική όαση μέσα στην τραγική κατάσταση του πανεπιστημίου και γενικά κόσμου μας…».
Στο απόσπασμα του σχολίου που παραθέτεις, ο υποφαινόμενος δεν έχει προφανώς στόχο να εξυμνήσει τις αρετές των μελών του τομέα ούτε να εγκωμιάσει την πνευματικότητά τους, αλλά να αντιπαραβάλει τη μέση ψυχοσύνθεση ενός συμμετέχοντα στις εξορμήσεις με την μέση ψυχοσύνθεση ενός κοσμικού φοιτητή. Είναι αυτονόητο ότι Αυτός που εντέλει θα αναζωογονήσει πνευματικά το πανεπιστήμιο είναι ο Χριστός. Εμείς καλώς ή κακώς είμαστε η μόνη ορθόδοξη χριστιανική προσπάθεια που εργάζεται στο πανεπιστήμιο γι’ αυτόν το σκοπό τόσο εντατικά, και έχουμε και κέφι και ζωντάνια και ενθουσιασμό που μας κάνει ο Κύριος αυτή την τιμή. Δεν κατάλαβα που εντοπίζεις την υπερβολή; Επομένως είναι ξεκάθαρο ότι ο αποδέκτης της δοξολογητικής μας διάθεσης δεν είναι οι εαυτοί μας, αλλά ο Χριστός. Δεν αντιλαμβάνομαι πως από το γεγονός ότι είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι με την ιεραποστολή προκύπτει ότι οι κινήσεις μας είναι κοσμοσωτήριες και αποτελούμε την μοναδική όαση. Θα σου παραθέσω επακριβώς ένα μέρος από τα λόγια που λέμε στις ανακοινώσεις μας στα αμφιθέατρα και νομίζω ότι αντικατοπτρίζουν πλήρως το πνεύμα μας: «Σκοπός της επίσκεψής μας είναι να παρακινηθούμε οι φοιτητές να ασχοληθούμε περισσότερο με την πνευματική ζωή, να μην έχουμε τον Χριστό μας καταχωνιασμένο σε μία ακρούλα της καρδιάς μας και να Τον θεωρούμε σαν μία ακαθόριστη, απρόσωπη και αόριστη Δύναμη, αλλά να Τον γνωρίσουμε καλύτερα –διότι παρά τη Χριστιανική μας ιδιότητα οι γνώσεις μας είναι πενιχρές- ώστε να Τον αγαπήσουμε, να Τον βιώσουμε ως Πρόσωπο και μέσα από τη γνωριμία μας μαζί Του να νιώσουμε την ανώτερη, γνησιότερη και βαθύτερη ευτυχία.» Τώρα, αν όλα αυτά φαίνονται σε κάποιους προβολή της Δράσης και όχι Του Χριστού, τότε παραιτούμαι από περαιτέρω επιχειρηματολογία.
2.Γράφεις, «Το σπουδαιότερο: η χαρά μας και ο ενθουσιασμός μας, αν είναι ειλικρινής, δεν θα έπρεπε να μας οδηγεί σε περιφρόνηση των συνανθρώπων μας. «Ένα σταντ οραματιστών χριστιανών δίπλα σε ένα τραπεζάκι φαντασιόπληκτων αναρχικών, λίγες σεμνές φούστες ανάμεσα σε πολλά ανδροπρεπή παντελόνια». Ο Χριστός και οι μαθητές του, οι Άγιοι όλων των αιώνων, αντιμετωπίστηκαν ως φαντασιόπληκτοι αναρχικοί από τους υπολοίπους και αυτοί που τους κατέκριναν εν τέλει είτε άλλαξαν είτε έχασαν τον παράδεισο. Εμείς πώς θα κατακρίνουμε ελαφρά τη καρδία τους αδελφούς μας;»
Παρομοίως και σ’ αυτήν της περίπτωση αντιπαραβάλλεται το ιδεολογικό επίπεδο των μεν με τους δε. «Υπερβολές μυθιστορηματικού χαρακτήρα» θα είχαμε αν επαινούσαμε και εξιδανικεύαμε τον Γιώργο, τον Κώστα την Μαρία… και όχι το σταντ τους σε αντίθεση με το τραπεζάκι των αναρχικών. Το σχόλιο συνέκρινε 2 εκ διαμέτρου αντίθετες νοοτροπίες, πεποιθήσεις και αντιλήψεις. Το κατηγορούμενο, λοιπόν, του εγκωμίου είναι η ιδεολογική μας βάση, το αγνό μας όραμα, η Χριστοκεντρική κοσμοθεωρία μας. Θέλει να δώσει λίγη έμπνευση και θάρρος στον αρχάριο ιεραπόστολο που ίσως προσερχόταν σε μία μία εξόρμηση πλημυρισμένος από αισθήματα ανασφάλειας, φοβίας και κατωτερότητας. Να του βροντοφωνάξει ότι η ομολογία του θα πρέπει να αποτελεί γι’ αυτόν καύχημα και όχι ντροπή και ότι οι φορείς των άλλων ιδεών είναι αυτοί που θα πρέπει να νιώθουν αισχύνη. Και αυτό δε σημαίνει ότι περιφρονούμε τα πρόσωπα που υπηρετούν τα άλλα ιδεολογήματα, και αυτό αποδεικνύεται από το ότι κάνουμε ότι περνάει απ’ το χέρι μας για να τους επισκεφτεί η Χάρη του Θεού. Νομίζω, ένα καλοδιάθετο μάτι δε θα δυσκολευόταν να το παρατηρήσει.
3.Γράφεις, «να γράφουμε εκφράσεις «βαρύγδουπες» σχετικά με την πνευματική μας κατάσταση (άσχετο από το αν ισχύουν ή όχι) σε σημείο που να καταντούν έπαρση; (πχ «τα μέλη του τομέα εξορμήσεων δεν τελούν ένα καθιερωμένο, τυποποιημένο και στερεότυπο καθήκον, αλλά μέσα από τις εξορμήσεις εκφράζουν τον πόθο, τη λαχτάρα και την τρέλα τους για τον Χριστό!»). Ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι έχει αγάπη και μάλιστα τόσο μεγάλη, για το Χριστό; …Είναι πολλά τα σκαλοπάτια μέχρι εκεί. Ας μην είμαστε τόσο εύκολοι στα λεγόμενά μας-εκτός βέβαια εάν έχουμε φθάσει όντως σε αυτό το επίπεδο.»
Αναρωτιέμαι στ’ αλήθεια αν διάβασες και τη συνέχεια του σχολίου, διότι τότε μόνο αν δεν την διάβασες θα δικαιολογούσα την αντίδρασή σου. Στη συνέχεια, λοιπόν, για να αποφευχθούν τέτοιου είδους παρεξηγήσεις, είχα γράψει «Να αποσαφηνίσω ότι πιο πάνω περιγράφεται η αυτονόητη αλλά εξιδανικευμένη εκδοχή του/ης ιεραπόστολου. Δυστυχώς, εξαιτίας της επαίσχυντης μικρότητάς μας πολλές φορές είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων, κατώτεροι των προσδοκιών του Θεού… Παρόλ’ αυτά είναι σημαντικό να γνωρίζουμε και να αγωνιζόμαστε να βαδίζουμε το δρόμο που θα μας οδηγήσει στην πατρική αγκαλιά Του!» Όχι πες μου δηλαδή τί άλλο να έγραφα για μην υπήρχε παρανόηση.
4.Γράφεις, «(Άλλωστε δεν υπάρχει κάτι πιο άσχημο αισθητικά από ένα τοίχο γεμάτο με αφίσες, ΟΠΟΙΕΣ και αν είναι αυτές. ) Δεν αποτελεί πρόκληση και προσβολή στους συμφοιτητές μας εμείς να πάμε και να κάνουμε αφισοκόλληση ή να γεμίσουμε τη σχολή με αυτοκόλλητα;
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου στη πρόταση που περικλείεις με παρενθέσεις, αλλά θα διαφωνήσω παρακάτω. Σε ένα τοίχο που υπάρχουν εκατοντάδες κομματικές αφίσες αποτελεί πρόκληση αν κολλήσω εγώ μία δικιά μου ή ένα αυτοκόλλητο; Δυστυχώς αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος διαφήμισης που υπάρχει στο πανεπιστήμιο και αυτόν εφαρμόζουμε κι εμείς εδώ και μία δεκαετία, παρ’ ότι είναι πράγματι κακός. Αλλά όταν λέμε «κακός» δεν εννοούμε αμαρτωλός. Απλά αντιαισθητικός… Είπαμε.., μη καταφύγουμε και στις ακρότητες των οικολόγων.
Ελπίζω αυτή η συζήτηση με τα όποια λάθη εκατέρωθεν (Αθήνα-Θες/νίκη) να λήξει εδώ. Μην ξεχνάμε ότι όλων αυτών των μικρο-διχογνωμιών υπερισχύει η σύσσωμη αγάπη μας για τον Χριστό και το κοινό μας όραμα για μία πανεπιστημιακή κοινότητα που θα εμφορείται απ’ τη χάρη του Τριαδικού Θεού μας.
Ένα ταπεινό συγγνώμη σε όσους σκανδαλίστηκαν εξαιτίας μου.
Φίλε Ζωτικέ, αισθάνομαι την ανάγκη να σε ευχαριστήσω για τον κόπο που διέθεσες ώστε να γράψεις την παραπάνω “απολογία”.
Απλώς όμως να πω, ότι το σχόλιό μου δεν στόχευε σε κάποιο πρόσωπο, ούτε φυσικά ήθελε να θίξει τις εξορμήσεις (ελπίζω να μην το εξέλαβε κανείς έτσι). Κριτικάρει (αυστηρά, το καταλαβαίνω), τον τρόπο γραφής των ανταποκρίσεων και των σχολίων ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Ένας προβληματισμός που βρίσκεται σε παρένθεση (Χριστός ή Δράση), είναι κάτι το οποίο θέλω να θέσω προς συζήτηση και όχι μια φράση που… επιτίθεται στις πρακτικές συγκεκριμένων “παραρτημάτων”. (Άλλωστε, λόγω διαφορετικής πόλης διαβίωσης, δεν ξέρω ποιες είναι οι πρακτικές που ακολουθούνται.) Ο έτερος προβληματισμός (για τις αφίσες), απαντήθηκε από προηγούμενους. Απολογούμαι αν πάνω στη βιασύνη κάποια πράγματα γράφηκαν ασαφώς.
Καταλήγοντας για αυτό το θέμα, να πω ότι για εμάς που βρισκόμαστε κάπως μακριά από τα γεγονότα που σε αυτή την ενότητα περιγράφονται, ο μόνος τρόπος να μαθαίνουμε αναλυτικά τη… δράση της Δράσης σας είναι να διαβάζουμε τις αναρτήσεις. Ίσως ἐνας πιο προσεκτικός και σαφής τρόπος γραφής να έλυνε τις παρανοήσεις που ανακύπτουν και αυτό είναι στο χέρι του εκάστοτε αρθρογράφου (αν έχω παρατηρήσει σωστά, δεν είναι πάντοτε ο ίδιος). Προσωπικά, η απάντησή σου σε κάποια σημεία με αναπαύει, σε άλλα (τα περισσότερα 🙂 ) εξακολουθεί να μη με βρίσκει σύμφωνο. Κλείνω με αυτό το θέμα, σεβόμενος την έκκλησή σου για λήξη του και ελπίζω να μη δοθεί συνέχεια.
Θα ήθελα όμως να αναφερθώ σε κάποια γενικότερα θέματα.
Όταν διαβάζουμε μια αρνητική κριτική, μην είμαστε βιαστικοί να τη θεωρήσουμε κακοπροαίρετη, “κακή”, “εμπαθή” κλπ. Αρνητική κριτική κάνει και εκείνος που θέλει να προβληματίσει/προβληματιστεί, αλλά και αυτός που αγαπά κάτι και θέλει τη συνεχή πρόοδό του.
Κάτι ακόμα: αντιπαράθεση Αθήνας-Θεσσαλονίκης ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Ειδικά στη ΧΦΔ. Αλίμονο αν υπήρχε. Πραγματικά λυπάμαι που διαβάζω για τρίτη (τουλάχιστον) φορά σχόλιο από τον ίδιο άνθρωπο που επιχειρεί να δημιουργήσει κάτι τέτοιο. Ας με συγχωρήσει, αλλά η ιστοσελίδα της Δράσης ΜΑΣ δεν είναι χώρος για να γράφουμε ανούσια σχόλια τύπου γηπέδου ή καφενείου μετά από ποδοσφαιρικό αγώνα (εμείς είμαστε οι καλύτεροι-εσείς είστε οι χειρότεροι κλπ). Εάν υπάρχουν συγκεκριμένα παράπονα φίλε Κυριάκο, καλώς να τα ακούσουμε και από κοντά, αφού μένεις στην Αθήνα, όχι μόνο μέσω διαδικτύου.
Ήδη σας κούρασα, αλλά να πω και αυτό: πώς θέλουμε να ερχόμαστε πιο κοντά, αλλά εγώ μιλώ ως Αλέξανδρος και εσύ (με τη γενική έννοια) ως Ζωτικός, melodia, e-12 ή οτιδήποτε άλλο; Έχει νόημα η μάσκα του ψευδωνύμου;
Αναμένω τις απόψεις σας σχετικά με το θέμα που έθεσα. Τι θεωρείτε πιο σωστό για μια εξόρμηση: να εμφανιζόμαστε ως ΧΦΔ ή ως ομάδα ορθοδόξων φοιτητών (όπως έγραψε και κάποιος άλλος), πράγμα που θα σήμαινε, για παράδειγμα, να μην είναι απαραίτητο το περιοδικό μας ή να αντικαθίσταται περιστασιακά από άλλο έντυπο; Προσωπικά δεν έχω καταλήξει-πχ στην πρώτη περίπτωση έχει τύχει να γίνει σύγχυση με μια φοιτητική παράταξη που ονομάζεται ΔΡΑΣΙΣ (δεν θυμάμαι τι ακριβώς πρεσβεύει).
Συγγνώμη για τις όποιες στενοχώριες προκάλεσα και για το μέγεθος της απάντησής μου.
Ευχαριστώ.
Νομίζω ότι το τελευταίο σχόλιο-απάντηση του κ. Αλέξανδρου Χρυσανθόπουλου διαλεύκανε ορισμένα ασαφή σημεία της προηγούμενής του ανάρτησης. Θέμα “καλύτερης” ΧΦΔ δεν υπάρχει.
Όσον αφορά τον τρόπο της παρουσίας μας στον χώρο του πανεπιστημίου (ΧΦΔ, Ομάδα Ορθοδόξων Φοιτητών κλπ), αλλά και την λύση αποριών γενικότερης φύσεως, το καλύτερο θα ήταν να πραγματοποιήσουμε κάποια στιγμή μια συνάντηση σε κάποια πόλη, ώστε και να αποφανθούμε “συνοδικά” για τα ‘μελανά’ σημεία της φιλοσοφίας των εξορμήσεων (κλπ) και να σταματήσει επιτέλους αυτός ο διασυρμός της ΧΦΔ μέσω του site της ιεραποστολής.
Λοιπόν… Ας λήξει εδώ!
Κανένας διασυρμός. Όπως ειπώθηκε νωρίτερα, “αυτές οι διαφωνίες είναι η απόδειξη της γνησιότητάς μας”.
Αλήθεια πώς πήγε η σημερινή εξόρμηση στους νομικούς και δοιηκητικούς?
Τελικά τί θα γίνει?
Θα το διαλύσουμε το μαγαζί?
Θέλω έγκυρες πηγές και όχι αόριστες απαντήσεις παρακαλώ.
Όλα να γίνονται προς Δόξαν Θεού!
Συγχαρητήρια για την ευλογημένη εξόρμηση!
Ο Θεός να ευλογεί κάθε ορθόδοξη προσπάθεια που γίνεται.
Η Αγάπη στο Χριστό και στον αδελφό μας φτερώνει τη ψυχή για αγώνα,θυσία και προσευχή!
Και μην ξεχνάμε να λέμε την ευχή όπου βρισκόμαστε(Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής) για τον συνανθρωπο μας και για τον εαυτό μας να φωτίζει ο Θεός για το καλύτερο.
Καλή επόμενη εξόρρμηση!
“Και μην ξεχνάμε να λέμε την ευχή όπου βρισκόμαστε(Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)”
Πολύ εύστοχη και ουσιαστική η παρότρυνση που μας δίνει η «Χαρά Θεού!» Προτείνω κι εγώ με τη σειρά μου στους ιεραποστόλους που συμμετέχουν στις εξορμήσεις, να λένε την ευχή όσο πιο πολύ μπορούνε κατά τη διάρκεια της εξόρμησης –ιδιαίτερα όταν γίνεται η ανακοίνωση στα αμφιθέατρα ή προσφέρονται οι «δράσεις» στους καθηγητές- γιατί αυτή θα ενισχύει μυστικά την προσπάθειά μας και θα αυξάνει τους πνευματικούς καρπούς της.
Επί του πρακτέου: Μπορούμε να λέμε «ευχούλες» τύπου, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ευλόγησε την εξόρμηση ή φώτισε τους δούλους σου», ή την κλασική «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» ή αν θέλουμε να τη γενικεύσουμε λόγω της περίστασης «…ελέησόν ημάς». Φυσικά υπάρχουν και πολλές άλλες σύντομες προσευχές που μπορούμε να λέμε συνηθισμένες ή αυτοσχέδιες . Ότι αναπαύει τον καθένα…
Επίσης, επειδή είμαστε αρχάριοι συνίσταται η ευχή να λέγεται ψιθυριστά, ώστε να ακούμε τι λέμε και να συγκεντρώνεται ο νους μας πιο εύκολα. Παρολ’ αυτά μπορεί κάποιος να την λέει ενσυνείδητα και ο νους του να παραμένει προσηλωμένος σ’ αυτήν.
Εν κατακλείδι, να τονιστεί, ότι λέγοντας την ευχή κατά τη διάρκεια της εξόρμησης και την πνευματική μας άμυνα θωρακίζουμε και την ιεραποστολική μας επίθεση κάνουμε πιο ισχυρή, πιο διεισδυτική, πιο αποτελεσματική!
Ο “Άσωτος” στις 19.04.2010 στις 15:00 θέτει κάποια ερωτήματα.Πολύ θα ήθελα να έχουμε την απάντηση από τα πρόσωπα στα οποία απευθύνεται.Νομίζω ότι έτσι θα αναπαυόταν και ο Αλέξανδρος (κι εγώ επίσης), ο οποίος νομίζω έχει μπερδέψει κάποια πράγματα.Κάποιοι σχολιαστές έχουν ήδη υποβάλλει ωραίες προτάσεις, όπως συνάντηση για συζήτηση επί των εξορμήσεων.Πολύ περιμένω απάντηση στο σχόλιο του “Ασώτου”.Μακάρι να την έχουμε.Νομίζω ότι είναι απαραίτητη.
Επειδή αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί ο kicem να εννοεί εμένα, σπεύδω να απαντήσω.
Τις εξορμήσεις της Δράσης θα μπορούσε να την κατηγορήσει, αδίκως βέβαια, μόνο όποιος δεν ξέρει τι είναι η Δράση και δε έχει συμμετάσχει ούτε σε μία εξόρμηση. Γι’ αυτό και φαίνεται ότι και οι πνευματικοί μας πατέρες και προϊστάμενοι δεν έχουν ακούσει κάποιο αρνητικό σχόλιο.
Πάντως, επειδή το θέμα στο μυαλό μερικών πήρε τελειώς διαφορετική σημασία από αυτή που αρχικά αποσκοπήθηκε, οφείλω να κάνω κι εγώ μια παράκληση:
α. Ο Αλέξανδρος στο τελευταίο σχόλιό του ξεκαθαρίζει ότι η κριτική του άπτεται του τρόπου “γραφής των ανταποκρίσεων και των σχολίων ΚΑΙ ΜΟΝΟ”.
β. Εγώ σε προσωπική μου επικοινωνία με τον Τομεάρχη, είχα καταστήσει πολλάκις σαφές ότι και η δική μου κριτική περιορίζεται στο ύφος των ανταποκρίσεων.
γ. Ο Άσωτος, ευκλεές μέλος του Τομέα, συμφώνησε ότι “ίσως ο ενθουσιασμός των γραφόντων να οδηγεί σε υπερβολές μυθιστορηματικού χαρακτήρα”.
δ. Η Μαριάννα συμφώνησε ότι μια συγκεκριμένη φράση τής “είχε φανεί τουλάχιστον «ατυχής»”.
ε. Η Νεκταρία συμφώνησε ότι “ο ενθουσιασμός μπορεί να μας κάνει να σχολιάσουμε την κάθε εξόρμηση με ένα είδος υπερβολής”.
στ. Ελπίζω το μήνυμα να λήφθηκε.
Είναι σημαντικό, να μάθει κανείς να βλέπει πίσω απ’ την επιφάνεια των πραγμάτων…
Αλλά ας γίνω πιο σαφής: Α πάρουμε την περίπτωση της προσευχής. Μπορεί κάποιος να την ερμηνεύσει σαν ένα άχαρο και ανούσιο παραμιλητό, μπορεί όμως και να τη βιώσει σαν συνομιλία πρόσωπο με Πρόσωπο με τον Ζώντα Θεό.
Άλλη μια περίπτωση είναι αυτή του γάμου. Μπορεί κάποιος να τον δει σαν μία εθιμοτυπική τελετή με θρησκευτικό ντεκόρ, μπορεί όμως και να τον νιώσει σαν το πάντρεμα του νεόνυμφου ζεύγους με τον νυμφίο Χριστό! Κάτι ανάλογο ισχύει και στην περίπτωση της ιεραποστολής…
Θα μπορούσε κάποιος να την υποβιβάσει σε μία ρουτινιάρικη, διασκεδαστική και εκτονωτική δραστηριότητα είτε επειδή έτσι αυτός τη ζει είτε επειδή πιστεύει ότι σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά εξαντλείται… Το μόνο σίγουρο είναι ότι και οι 2 περιπτώσεις συνιστούν μεγάλο πνευματικό ολίσθημα… Κάτω απ’ αυτή τη θεώρηση απεκδύεται και ξεγυμνώνεται από το μυστηριακό, υπεραισθητό και μεγαλειώδη χαρακτήρα της.
Κάθε ιεραποστολική εξόρμηση ασχέτως πως την αντιλαμβανόμαστε με τα σαρκικά μας αισθητήρια παραμένει ένα αδιαμφισβήτητα κολοσσιαίο γεγονός, μία ιερή δραστηριότητα, ένα συγκλονιστικό μυστήριο. Οπότε η “υπερβολή” πρέπει να δώσει τη θέση της στην ακριβολογία, ο “μυθιστορηματικός χαρακτήρας” στην κυριολεκτική πραγματικότητα, η γήινη οπτική στην ουράνια προοπτική.
Κι αν κάποιος δε την προσεγγίζει, ή δεν θέλει να την προσεγγίζει έτσι τότε θα πρέπει να το κάνει, αν θέλει να πιστεύει ότι συμμετέχει σε ιεραποστολή και όχι σε κοσμική συναναστροφή.
Αν παρολ’ αυτά -εκούσια ή ακούσια- η “υπερβολή” έχει αποδέκτες πρόσωπα και όχι το βαθύτερο είναι της εξόρμησης τότε και καλώς καταδικάζεται!
Έχεις δίκιο, αδελφέ μου. Τα δικά μου αισθητήρια είναι χαλασμένα, γι’ αυτό τα αντιλαμβάνομαι λάθος. Να με συγχωρείς κι εσύ και όλα τα μέλη του τομέα εξορμήσεων για την ταλαιπωρία που σας προκάλεσα με την ισχυρογνωμοσύνη μου.
Ευχαριστώ για την απάντηση Ζείδωρε,αν και δεν εννοούσα εσένα.
Καλησπέρα παιδιά!
Επειδή βλέπω ότι το προηγούμενο μήνυμά μου μάλλον παρεξηγήθηκε, θα ήθελα να εξηγήσω ορισμένα πράγματα:
Καταρχάς, δεν συμφώνησα με την συγκεκριμένα φράση που αναφέρεται στην εξωτερική εμφάνιση, επειδή η τελευταία οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα (υπάρχουν σχετικά άρθρα και στο site και στο περιοδικό απ’ ό,τι θυμάμαι). Δεν είχα πρόθεση να κρίνω το άτομο που την έγραψε (και δεν το γνωρίζω επιπλέον), σχολίασα μόνο ότι ήταν μία “ατυχής” έκφραση, κατά τη γνώμη μου (μπορεί να κάνω και λάθος!).
Επίσης,συμφώνησα γενικά με ένα προηγούμενο άρθρο που είχε αναρτηθεί (του Αλέξανδρου) ως προβληματισμός, κατ΄εμέ και όχι ως δυσμενές σχόλιο για τις εξορμήσεις. Πιστεύω ότι όλα τα σχόλια ήταν καλοπροαίρετα και δεν είχαν σκοπό να θίξουν το ζήλο κανενός.
Ζητώ συγγνώμη αν κάποιος-α παρεξηγήθηκε και στενοχωρήθηκε από το προηγούμενο μήνυμά μου, γιατί ειλικρινά δεν είχα τέτοια πρόθεση. Μπράβο για τις εξορμήσεις και καλή επιτυχία στις επόμενες!Και Χρόνια Πολλά αν κάποιος-α γιορτάζει σήμερα : )
Ομιλία στην Πολυτεχνική;;;!!!!!! Απίθανο!! και απ’ ότι θυμάμαι πρωτάκουστο για τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια ! Λοιπόν, παραμερίζουμε όλα τα “πολλά-πολλά θεωρητικά” που…έλεος μη ξανά!! και πιάνουμε δουλειά!!!
Ακούμε πρόγραμμα, πού και πότε οι αφίσσες, πού και πότε τα φέιγ βολάν;;;
..και όσοι για ανώτερους λόγους δεν θα συμμετάσχουμε σε κάτι απ’ όλα, να’στε σίγουροι θα μείνουμε πίσω για προσευχή!
άραγε συνειδητοποιουμε τί ζουμε;
Οι αφίσες με το «Χριστός Ανέστη» μου άρεσαν πολύ.
Πολύ καλή ιδέα. Δυο λέξεις που λένε πολλά.
Ο κόσμος βαριέται το κήρυγμα και έχει βαρεθεί να του ζητάνε κάτι συνέχεια. Ζητάνε τα λεφτά του, την προσοχή του, την προσευχή του, την συνδρομή του, την συμμετοχή του, ζητάνε να τον ξεζουμίσουν με κάθε τρόπο σωματικό και ψυχικό.
Το Χριστός Ανέστη είναι η Ελπίδα που δεν ζητά τίποτα.
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ένα θεματάκι με την έπαρση και την ιδέα ότι «εμείς είμαστε οι εκλεκτοί που θα σώσουμε τον κόσμο από την αμαρτία».
Όταν τόσο πολύ μας απασχολεί η εξωτερική εμφάνιση των άλλων, ενώ και η δική μας (είναι ίδια κοψιά στα αγόρια όσο και τα κορίτσια και μην πείτε όχι, σαν να ψωνίζουμε όλοι από το ίδιο μαγαζί) προκαλεί το ίδιο. Και ότι προκαλεί δεν είναι ταπεινό.
Όχι μόνο τα καλά παιδιά θα σώσουν τον κόσμο. Την απάντηση σ’ αυτό έδωσε την Κυριακή ο πατήρ Μιχαήλ: Ο Χριστός είδε το διαμάντι που κρυβόταν στην Σαμαρείτιδα, μιας γυναίκας που είχε πέντε άνδρες και δεν ήταν παντρεμένη με κανέναν από αυτούς και που έγινε ισαπόστολος, μεγαλόμάρτυς και που ολόκληρη η οικογένεια της και όλα τα παιδιά της μαρτύρησαν για τον Χριστό.
Απλώς με το νου μεταφέρετε αυτό στην εποχή μας.
Ας προσφέρουμε στο Χριστό ότι μπορούμε και θέλουμε, οι κρίσεις είναι μικρότητες και τα πολλά λόγια βλακεία.
Φυσικά ο ενθουσιασμός προκαλεί κάποια υπερβολή σε λόγια και ενέργεια που δικαιολογείται απόλυτα από το νεαρό της ηλικίας. Άλλωστε μόνο όποιος έχει τρέξει με την καρδιά του για την ιεραποστολή αφήνοντας την βόλεψη του και τον εαυτό του μπορεί να καταλάβει την έξαψη αυτή σαν συναίσθημα, όντως νομίζεις ότι η συμμετοχή σου είναι απαραίτητη για να αλλάξεις τον κόσμο!!!
Όμως μόνο ο Χριστός μπορεί και αυτό όλοι μας το ξέρουμε καλά, ας έχουμε αυτήν την επίγνωση και ας κάνουμε καμμιά υπερβολή που και που!
Και τελευταία, κάτι καλό που διάβασα, ότι πολύ εύκολα μπορώ να δω με συμπάθεια έναν αμαρτωλό, λέμε τώρα, έναν εγκληματία, μια πόρνη, έναν φονιά, όμως πολύ δύσκολα μπορώ να ανεχτώ τα μικρά ελαττώματα του και τις ιδιομορφίες του συναδέλφου μου, του συντρόφου μου κτλ.
Για να έχουν γνώσιν οι φύλακες..!
Φιλικά, Ιάσωνας
Άλλες 2 εξορμήσεις απέμειναν, άλλες 2 ευκαιρίες για ιεραποστολή, για ευλογία, για φωτισμό… Η νεολαία μπουχτισμένη απ’ τα νεοεποχήτικα ερεθίσματα, κουρασμένη απ’ τον πανθρησκειακό συγκρητισμό δείχνει να είναι εμφανώς αποπροσανατολισμένη, μπερδεμένη, απογοητευμένη, υπνωτισμένη…
Την χαρακτηρίζει η υπερτροφοδότηση των αισθήσεων, η υλιστική αντίληψη, η εγωκεντρική νοοτροπία… Ο νέος σήμερα φοβάται, αρνείται, επιφυλάσσεται, αμφισβητεί, και στο τέλος πελαγοδρομεί..Έχω την αίσθηση ότι σε επίπεδο θρησκείας και φιλοσοφίας δεν ξέρει τι να πιστέψει, ποιον να εμπιστευτεί…
Στις εξορμήσεις που κάνουμε, δεκάδες είναι οι φοιτητές που μας ρωτούν αν είμαστε αιρετικοί ή ιεχωβάδες, παρά τις συνεχείς διαβεβαιώσεις μας ότι είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί Φοιτητές, ότι έχουμε την ευλογία του μητροπολίτη, ότι οι υπεύθυνοί μας είναι ιερείς της Εκκλησίας κτλ. Ο μέσος φοιτητής δεν μπορεί να πιστέψει και να χωνέψει ότι υπάρχουν νέοι της Εκκλησίας που ασκούν το έργο της ιεραποστολής. Πιστεύει ότι η ΧΦΔ κάτι μας κρύβει, μας λέει μισές αλήθειες, είναι κάτι το εξω-εκκλησιαστικό, κάτι το επικίνδυνο, γι’ αυτό και καλύτερα καλύτερα κανείς να απέχει, να κρατά αποστάσεις, να είναι επιφυλακτικός…
Πώς θα αντιμετωπιστεί άραγε αυτό το ανησυχητικό φαινόμενο; Θα πρέπει να απογοητευτούμε, να τα παρατήσουμε; ΟΧΙ!!! Ο Χριστιανός δεν τα παρατάει στις δυσκολίες, δεν πτοείται, δεν ολιγοψυχεί, δεν αποθαρρύνεται. Αντίθετα διατηρεί το κουράγιο του, αντέχει στα δύσκολα, ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία.
Επί του πρακτέου: Θα συνεχίσουμε στους ίδιους αμείωτους ρυθμούς την ιεραποστολή, με το ίδιο πάθος, με την ίδια ζέση, με τον ίδιο ενθουσιασμό. Αλλά δεν θα πρέπει να περιοριστεί ο ζήλος μας στην ιεραποστολή. Θα πρέπει να αναζωπυρωθεί πρώτα στον πνευματικό μας αγώνα, και ύστερα να επιδοθεί στην επιδιόρθωση της κακοαναθρεμμένης μας ψυχής. Ας αλλάξουμε εμείς, και να είμαστε σίγουροι ότι θα αλλάξει και ο κόσμος ολόκληρος.. και μη νομίζουμε ότι είμαστε λίγοι… Ένας συνειδητός και αγωνιστής χριστιανός μπορεί να μεταμορφώσει εκατοντάδες ψυχές, να εμπνεύσει χιλιάδες καρδιές. Η Χάρη του Χριστού μας είναι απείρως πιο ισχυρή απ’ όλα τα όργανα του Διαβόλου (τηλεόραση, Νέα Εποχή, σαρκολατρεία κτλ). Το μόνο που μένει σε μας, είναι να αντιληφτούμε τη δύναμη και την ωφέλειά της, την αναγκαιότητα και σπουδαιότητά της, ώστε να την ελκύουμε με τον αγώνα μας και να την εκπέμπουμε με τη ζωή μας στους συνανθρώπους μας!
Θερμές ευχαριστίες στα κορίτσια του οικοτροφείου, που αψήφησαν τον κόπο και την έλλειψη ύπνου -εξαιτίας της 2ήμερης εκδρομής τους σε Αθήνα-Τήνο- για να συμμετέχουν στην εξόρμηση!!!
«Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς»
Μπράβο σας παιδιά! Σας θαυμάζω για το θάρρος σας στις εξορμήσεις, γιατί προσωπικά πάσχω πολύ σε αυτό… Σκέφτομαι πως θα με σχολιάσουν οι γύρω μου, πως θα εκλάβει ο εκάστοτε φοιτητής/τρια δυο λόγια που θα του πω… Πώς θα του φανεί το περιοδικό… ο τρόπος που του το «πασάρω»… Φοβάμαι μη με χλευάσουν… τις ειρωνείες… Ο Χριστός μας όμως αυτά δεν υπέμεινε στη σταυρική του πορεία, αλλά και σε όλη του τη ζωή; Γιατί λοιπόν εγώ να φοβάμαι; Μήπως δεν τον πιστεύω τελικά; Μήπως είμαι και γω, χωρίς να το χω καταλάβει, επηρεασμένος και ταυτισμένος με τη σύγχρονη υλιστική δυτικοκουλτούρα; Αυτά τα ερωτήματα έρχονται αμέσως στο μυαλό μου. Και προσπαθώ να δώσω απάντηση… Και διαπιστώνω ότι θετικές τους απαντήσεις ισχύουν σε μεγάλο βαθμό, τουλάχιστον στον εαυτό μου.
Όμως στην πορεία της συλλογιστικής μου αναδύονται, ίσως και απ το πουθενά καμια φορά, και ερωτήματα που έρχονται προκλητικά να ελαφρύνουν τη συνείδησή μου. Αμέσως και χωρίς πολύ σκέψη τα βαφτίζω «πειρασμούς» και προσπαθώ να τα αποβάλλω. Με τον καιρό όμως αρχίζω να αισθάνομαι ότι μάλλον έχω πέσει σε πλάνη λειτουργώντας αρκετά στενόμυαλα, τουλάχιστον εν μέρει. Παρακάτω παραθέτω μερικά παραδείγματα που αποδεικνύουν ακριβώς αυτό, προς εποικοδομητικό προβληματισμό:
Υπάρχει ο κίνδυνος τον «σταυρό» του χλευασμού που περνάμε, να τον αποδώσουμε πλήρως στο Θεό, και να ισχυριστούμε μετά πάσας βεβαιότητας κιόλας, ότι ο Θεός μας κινεί να λέμε αυτά που λέμε όπως τα λέμε, και άρα υπομένουμε τις ειρωνείες των άλλων για χάρη Του. Εδώ ακριβώς είναι που πρέπει να αναλογιστούμε και το δικό μας μερίδιο συμμετοχής στο ιεραποστολικό μας έργο. Μήπως δηλαδή ο τρόπος που προσεγγίζουμε τον συνάνθρωπό μας, κάπου «χάνει»; Είτε στην καθεαυτή έκφρασή του, είτε ακόμα και στα κίνητρά του; Και για να μη θεωρητικολογούμε… Μήπως στις εξορμήσεις πάμε με την ιδέα ότι είμαστε οι εκλεκτοί του Θεού, που πάμε να μεταδώσουμε την αλήθεια στους υπολοίπους, «αδελφούς» μας κατά τα άλλα, οι οποίοι είναι στο σκοτάδι και στην πλάνη; Πάμε δηλαδή εμείς οι φωτισμένοι και οι συνειδητοποιημένοι να δώσουμε τα φώτα σε αυτούς που δεν είναι της εκκλησίας –και θα πω και κάτι πιο βαρύ- ή ακόμα και του χώρου μας; Μήπως έτσι δε διακατεχόμαστε από αγάπη αλλά από μία αίσθηση αφ’ υψηλού, και με ένα ψευτομαρτυρικό φρόνημα που καταντά αυτοσκοπός, και στην τελική ούτε εμείς οι ίδιοι δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει περίπτωση να προβληματιστούν οι «άλλοι»; Ή μήπως πολύ περισσότερο πιστεύουμε ότι έτσι γινόμαστε ισάξιοι των ιεραποστόλων, ή των εκατομμυρίων μαρτύρων της εκκλησίας μας; Μήπως ακόμα έχουμε απολυτοποιήσει τις εξορμήσεις ως τον μοναδικό τρόπο ιεραποστολής, κατηγορώντας αβίαστα και χωρίς δεύτερη σκέψη(και χωρίς πρώτη ακόμα) αυτούς που δεν «πατάνε» σε αυτές; Και επίσης γι αυτούς που δεν παίρνουν τελικά το περιοδικό(οι περισσότεροι δηλαδή), τι εντύπωση δημιουργούμε; Προβληματίζομαι μήπως η εξόρμηση καμια φορά μετατρέπεται σε μαζική κατάκριση, και ταυτόχρονη αγιοποίηση του εαυτού μας. Μα συγκρίνονται οι λεκτικές ειρωνείες με τα ανατριχιαστικά μαρτύρια που δέχονταν με πίστη όλοι οι μάρτυρες της εκκλησίας μας;
Προσωπικά πιστεύω ότι οι εξορμήσεις είναι ένας από τους άπειρους τρόπους ιεραποστολής, ο οποίος πρέπει να γίνεται με ταπείνωση προπαντός, και με αγάπη για τον συνάνθρωπο-συμφοιτητή. Πάμε να του παρουσιάσουμε τον δικό μας τρόπο ζωής ο οποίος εμπνέεται από το Χριστό, και η κάθε μας πράξη έχει αναφορά στο πρόσωπό Του. Πρέπει να αισθανόμαστε την ανάγκη να το κάνουμε αυτό ΧΩΡΙΣ να μας ενδιαφέρει, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, το αν θα ακολουθήσει αυτόν τον τρόπο ζωής. Και επίσης εννοείται πως ο δικός μας τρόπος ζωής πρέπει όντως να συμβαδίζει με αυτά που διαλαλούμε, τουλάχιστον στα περισσότερα βασικά. Ας έχουμε υπ’ όψιν μας, γιατί πολλοί δυστυχώς το ξεχνάμε, ότι το παράδειγμα από μόνο του μιλάει. Και να μην έχει ο απολογισμός μιας εξόρμησης σαν βάση το «πόσες Δράσεις δώσαμε». Εννοείται πως θα το λάβουμε και αυτό υπ όψιν μας αλλά να μη στεκόμαστε εκεί. Η ουσία είναι να συνειδητοποιούμε ότι εμείς δεν κάνουμε ΤΙΠΟΤΑ στις εξορμήσεις… Ο Θεός τα κάνει όλα… Αυτός μιλάει στην ψυχή του καθενός. Απλώς εμείς επειδή τον αγαπάμε πραγματικά, θέλουμε και δεχόμαστε, πέρα από το να τον ζούμε εμείς οι ίδιοι, να τον διαλαλούμε και στους γύρω μας! Το κάνουμε επειδή μας «βγαίνει»! Όχι για να αυξήσουμε τις «μετοχές» μας στον παράδεισο!
Αυτά είχα να πω και εγώ από την πλευρά μου. Κυρίως πήρα την απόφαση να κάνω τον παραπάνω σχολιασμό λόγω της τελευταίας ανάρτησης για την εξόρμηση στις 13 Μαΐου. Εξ άλλου αυτά που ανέφερα έχουν αναφερθεί πάνω-κάτω και σε προηγούμενους σχολιασμούς, και ως προς αυτό μπορούν να θεωρηθούν περιττά. Επίσης σαν μια επιπλέον αφορμή κατέστη και γενικότερα ο κίνδυνος της απολυτοποίησης του «θεσμού» των εξορμήσεων, προς κάθε κατεύθυνση. Δεν περιορίστηκα στις εξορμήσεις της ΧΦΔ Θεσσαλονίκης. Να με συγχωρέσει όποιος αισθάνεται να μην τον αγγίζουν αυτά… όποιος δεν τα χε σκεφτεί και διακατεχόταν από πραγματικό ζήλο. Δυστυχώς προσωπικά απέχω πολύ από αυτό. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια λοιπόν! Ο Θεός να μας φωτίζει σε κάθε μας ενέργεια! Το χουμε μεγάλη ανάγκη…
Παιδία τι έγινε στην τελευταία εξόρμηση??
Ακομη δεν αναρτήθηκε η ανταπόκριση…
Τελικά δεν έγινε………… Μάλλον δεν το ήθελε ο Θεός γιατί πολλά εμπόδια είχαμε.
Μια διευκρίνιση: Η εξόρμηση έγινε, αλλά υπό την επίδραση ποικίλων αρνητικών παραγόντων είχε άλλη μορφή από αυτή που είχαμε συνηθίσει, γι’ αυτό και δεν αναρτήθηκε η καθιερωμένη ανταπόκριση. Δημιουργήθηκαν εξ αρχής 2 αυτόνομα group, τα οποία ανέλαβαν την διάδοση του περιοδικού μας στους καθηγητές πολλών τμημάτων του Α.Π.Θ. Απ’ ότι, μάλιστα, έμαθα η ανταπόκριση των καθηγητών ήταν πολύ θετική.
Επομένως, νομίζω ότι θα μπορούσαμε να δώσουμε μία διαφορετική ερμηνεία στην διαφοροποιημένη και αντισυμβατική τακτική που ακολουθήθηκε, από αυτήν του Stavrou και να πούμε ότι παρόλες τις αναποδιές η εξόρμηση έγινε, έστω και σ’ αυτήν την εκδοχή, πράγμα που αρχικά φάνταζε αδύνατο!
Δόξα τω Θεώ. Η τελευταία ιεραποστολική εξόρμηση είχε διαφορετική μορφή ακριβώς όπως την περιγράφει ο Ζωτικός. Θα αναφερθώ λοιπόν στη μία από τις δύο ομάδες, η οποία αφού έκανε επίκληση στον Κύριο για φωτισμό και ενίσχυση ξεκίνησε το στερνό ιεραποστολικό ταξίδι για αυτή την ακαδημαϊκή χρονιά από τα γραφεία των καθηγητών του Χημικού,στη συνέχεια της Γεωπονίας,της Βιολογίας-Πληροφορικής και τέλος της Θεολογίας.Τα μικροεμπόδια που υπήρξαν και δεν επέτρεψαν μια καθιερωμένη εξόρμηση ίσως ήταν κάποιο σημάδι ότι έπρεπε να δωθεί αυτή τη φορά αποκλειστικότητα στους καθηγητές.Η ανταπόκρισή τους ήταν θετικότατη και παρά το βροχερό καιρό σε πολλές καρδιές επικρατούσε ηλιοφάνεια, κάτι που αποδείχτηκε και από τα ελάχιστα περιοδικά που μας έμειναν στο τέλος της εξόρμησης.Πάλι έδωσε ο Θεός.
Η κατασταση που επικρατουσε στο Πανεπιστήμιο-φοιτητικές εκλογές και απεργία- μπορεί να μην επέτρεψαν να κανουμε μια εξόρμηση σαν τις άλλες, αλλα κάναμε ό,τι μπορούσαμε!!!
Οργανωθήκαμε σε δυο ανεξάρτητες ομάδες και μοιράσαμε το περιοδικό μας σε καθηγητές διαφόρων σχολών.
Οι εξορμήσεις μας για φέτος τέλειωσαν με τη βοήθεια του Θεού. Ας σκεφτεί ο καθένας μας τι αποκόμισε απο κάθε εξόρμηση και του χρόνου να συνεχίσουμε με τον ίδιο παλμό και ενθουσιασμό!!!!
Μη σταματήσετε ποτέ τις εξορμήσεις και γενικότερα την ιεραποστολή!
Σε κάθε ηλικία μπορεί κάποιος να κάνει ιεραποστολοή.
Ο Θεός να ευλογεί κάθε σας προσπάθεια!
Comments are closed.