Loading...
Περιεχόμενα
- Στα μικρά γράμματα της Ιστορίας
- Υποκάτω από τον ζυγόν της δουλείας
- Ο Ιμπραήμ και το Μέγα Σπήλαιο
- Στού Μέλανος Χάρου
- Οι Έλληνες ήρωες του 1821
- Ο Πολυώνυμος
- Προς μία ουδετέρου γένους κοινωνία
- Γιά να δω το πρόσωπό Σου!
- Γιά την κυρία Ελευθερία
- Αληθινή Αξία
- Η Νάξος της Παναγιάς
- Προ των πυλών των Ιωαννίνων
- Ο προορισμός του ανθρώπου
- Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης
- Ευαγόρας Παλληκαρίδης
- Μικρό σχόλιο για ένα μεγάλο θέμα
Μόνιμες στήλες
- Γράμματα στη Σύνταξη
- Παρεμβάσεις
- Απόψεις και σκέψεις
Έφτασε και σ’ εμένα το περιοδικό. Παρ’ ότι είχα διαβάσει τα περιεχόμενα εδώ, στο site, ήλπιζα πως κάποιο λάθος θα έχει γίνει και τελικά θα το έβρισκα αυτό που περίμενα. Δυστυχώς, αυτό δεν ίσχυσε. Και, πραγματικά, στο περιοδικό δεν υπάρχει ούτε ένα (!!!) άρθρο για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Ούτε το ευαγγέλιο της ημέρας. Αντιθέτως, το περιοδικό είναι γεμάτο με αναφορές στο 1821. Δεν διαφωνώ με το να υπάρχουν τέτοιου είδους αναφορές, ειδικά στο τεύχος του Μαρτίου. Αλλά πώς μπορεί ένα “ορθόδοξο χριστιανικό μηνιαίο περιοδικό φοιτητών και επιστημόνων” (κατά τον αυτοπροσδιορισμό του στην πρώτη σελίδα) να μην έχει το μήνα Μάρτιο μια αναφορά στον Ευαγγελισμό καθώς και το ευαγγέλιο της ημέρας;
Έγραψα και πιο πάνω πως δεν διαφωνώ να υπάρχουν αναφορές στα ιστορικά γεγονότα. Αλλά δεν μπορώ και να μη θέσω την εξής ερώτηση: Ποιός μας εγγυάται πως τα όσα γράφονται ως “ιστορικά” είναι πράγματι ιστορικώς έγκυρα όταν, εκτός του ότι πολλές φορές απουσιάζουν οι πηγές, από κάτω δεν υπάρχει ποιός έγραψε το άρθρο; Δηλαδή, στην περίπτωση λάθους του αρθρογράφου, γίνεται συνολική ανάληψη της ευθύνης εκ του περιοδικού; Κάποιον, μπορεί να μη τον ενδιαφέρει αλλά, εφόσον το περιοδικό μοιράζεται και στα Πανεπιστήμια, στις εξορμήσεις π.χ. μπορεί να βρεθεί κάποιος στην θέση να υπερασπιστεί το λάθος κάποιου άλλου χωρίς να φταίει. Είναι σωστό αυτό; Πέραν του ότι με υπογραφή από κάτω αναγκάζεται κι ο αρθρογράφος να προσέχει πιο πολύ μη κάνει λάθος.
Θα ήθελα, ακόμη, να αναφερθώ και στο εξής: για άλλη μια φορά (σ’ άλλο ένα τεύχος, εννοώ) το περιοδικό πολιτικολογεί, συγκεκριμένα στην στήλη “Παρεμβάσεις”. Αφήνω ασχολίαστο τον τίτλο για να μην ανοίξει πολιτική συζήτηση, κάτι που δεν αρμόζει στο επίπεδο του site. Αλλά ερωτώ: Πόσο σωστό είναι, για το συγκεκριμένο περιοδικό, να πολιτικολογεί; Δόξα τω Θεώ, τα Πανεπιστήμια είναι γεμάτα με πολιτικά έντυπα. Δεν χρειάζεται να τα αυξήσουμε.
Τέλος, θα ήθελα να κλείσω-πάνω στο πρώτο ζήτημα που έθεσα-ρωτώντας το εξής: Ποιό γεγονός είναι σημαντικότερο, αυτό της Ελληνικής επαναστάσεως του 1821 ή αυτό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου;
Δεν έχω καταφέρει ακόμη να καταλάβω ακριβώς σε τί αναφέρεστε:
1. Στην μη βασισμένη -σύμφωνα με εσάς- σε ενδείξεις Ιστορία?
2. Στην έλλειψη των ονοματεπωνύμων των συνεργατών που γράφουν στο Περιοδικό?
3. Στην μη ορθή κατά τη γνώμη σας πολιτική σχολιογραφία του περιοδικού?
4. Στη απουσία αναφοράς στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου?
5. Η στην δική σας τοποθέτηση, στη γωνία με το στυλο-δίκανο, να κρίνετε το Περιοδικό και να επιβεβαιωθείτε ότι πετύχατε διάνα?
Θα επιθυμούσα να μου το ξεκαθαρίσετε, γιατί πρόκειται για ένα Περιοδικό που κυκλοφορεί 50 χρόνια, η μη αναγραφή των επωνύμων είναι παράδοση του Περιοδικού που δεν αφορά την άγνοια ή την δειλία των γραφόντων αλλά την κατά κάποιο τρόπο ταπείνωσή τους, εφόσον συμμετέχουν σε ιεραποστολική διακονία με την πέννα τους, τα της Ιστορίας που αναφέρατε τα αφήνω στην άκρη (εδώ… ο δρόμος είχε την δική του ιστορία..ας έχει και η Δράση την δική της!), όσο για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, ανατρέξτε σε προηγούμενα έτη…όλο και κάποιο από τα 50 προηγούμετα τεύχη Μαρτίου θα κάνει κάποια αναφορά…
Κατά την άποψή μου, είναι καλή η κριτική σας, όμως το κίνητρό σας δεν είναι η βελτίωση του Περιοδικού….
Όσο για την ανάληψη ευθύνης, όταν η ιεραποστολή πάρει διαστάσεις τρομοκρατίας…τότε φαντάζομαι..η Δράση ως μανιφέστο πια..θα αναλάβει τις ευθύνες της!!!!
1. Ναι.
2. Ναι.
3. Ναι.
4. Ναι.
5. Ένα περιοδικό δημόσιας κυκλοφορίας πρέπει να είναι έτοιμο να δεχθεί οποιαδήποτε κριτική. Όσον αφορά το σχόλιό μου, δεν έγινε με καμία τέτοια αυταπάτη. Δηλαδή, δεν περίμενα από κάποιον να μου πει “έχεις δίκιο”. Το σχόλιό μου αυτό-όπως και τα υπόλοιπα-γράφτηκε με την ελπίδα να το δει κάποιος εκ του περιοδικού και να κάτσει να σκεφτεί μήπως υπάρχει καμία πιθανότητα να έχω δίκιο. Και πάλι όχι για να με βγάλει δικαιωμένο και να μου πει ότι είμαι σωστός. Αλλά ώστε την επόμενη φορά, στην επόμενη προετοιμασία περιοδικού δηλαδή, να ληφθεί υπόψη και να βοηθήσει στην καλυτέρευση του περιοδικού.
6. Δεν με απασχολεί καθόλου αν είναι παράδοση ή όχι του περιοδικού η μη αναγραφή του αρθρογράφου στο τέλος του άρθρου. Ούτως ή άλλως, ό,τι είναι παράδοση δεν σημαίνει πως είναι και σωστό. Προφανώς και δεν πιστεύω πως οι άνθρωποι που το γράφουν είναι δειλοί ή φοβιτσιάρηδες. Από την άλλη, το ότι γίνεται για λόγους ταπείνωσης θέλω να μου το αποδείξεις. Αλλά και να ισχύει, η δική μου θεώρηση είναι πως κάθε έντυπο ευρείας κυκλοφορίας, πρέπει να έχει κάτω από τα άρθρα του υπογραφές. Για να ξέρουμε ποιός φέρει την ευθύνη της σύνταξης του κάθε κειμένου αλλά και για να αποτελεί αυτό ένα μέσο “πίεσης” στους αρθρογράφους να είναι πιο προσεκτικοί όταν γράφουν. Για ποιό λόγο να ξέρουμε σε ποιόν να “φορτώσουμε” την ευθύνη; Όχι για να τον (κατα)κρίνουμε αλλά για να μη φορτωθεί το λάθος σε ολόκληρο το περιοδικό. Δηλαδή, αν γίνει λάθος είναι προτιμότερο να λεχθεί “κοιτάξτε τι γράφει ο (τάδε) στην Δράση” παρά “κοιτάξτε τι γράφει η Δράση”. Έτσι δέχεται επίθεση όλο το περιοδικό-και για όποιον ξέρει και καταλαβαίνει όχι μόνο το περιοδικό…-εξαιτίας ενός λάθους συγκεκριμένου προσώπου. Και πάλι υπενθυμίζω πως πρέπει να ξέρουμε το πρόσωπο όχι για να το κρίνουμε ως άνθρωπο από τα γραφόμενά του αλλά για να μη κριθεί ολόκληρο το περιοδικό όπως και για να είναι ο ίδιος πιο προσεκτικός. Κι επειδή μέχρι στιγμής το περιοδικό δεν μου έχει δείξει πως όταν γράφονται “φάλτσα” πράγματα σ’ αυτό τα κόβει προτού κυκλοφορήσει, θεωρώ τα παραπάνω απαραίτητα. Όσο για το αν έχουν οι γράφοντες στο περιοδικό άγνοια, τουλάχιστον σε κάποια θέματα σίγουρα.
7. Εγώ δεν αναφέρθηκα στην ιστορία που έχει το περιοδικό ως περιοδικό αλλά για αυτήν που έχει ως περιεχόμενο στα άρθρα του, δηλαδή μίλησα για την Ιστορία. Κι επειδή αυτή είναι μία και μοναδική και δεν υπάρχει “Ιστορία της Δράσης”, “Ιστορία του (τάδε)”, “Ιστορία του (δείνα)”, θα πρέπει το περιοδικό να είναι ιδιαίτερα προσεκτικό σ’ αυτά τα άρθρα. Αυτά είναι, ούτως ή άλλως, που χρειάζονται-μαζί με τα θεολογικά-ιδιαίτερη προσοχή και υπογραφή, κατά την άποψή μου. Εξήγησα την θεώηρησή μου παραπάνω.
8. Δεν δέχομαι το ότι το γεγονός του Ευαγγελισμού υπήρχε στα προηγούμενα τεύχη Μαρτίου και άρα δεν πειράζει που δεν υπάρχει και σ’ αυτό. Σε ρωτώ, λοιπόν, κι εγώ: Στα προηγούμενα τεύχη Μαρτίου δεν είχε αναφορά στο 1821; Γιατί ξαναέχει;;; Ή, μήπως, ο Ευαγγελισμός-κι ότι συνεπάγεται αυτού του γεγονότος- εξαντλείται ως θέμα ενώ το 1821 όχι;
9. Μου απάντησες σε όλα εκτός από ένα: ποιό γεγονός είναι μεγαλύτερο και σημαντικότερο, ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου ή η Ελληνική επανάσταση του 1821;
10. “Κατά την άποψή μου, είναι καλή η κριτική σας, όμως το κίνητρό σας δεν είναι η βελτίωση του Περιοδικού….”
Το άφησα επίτηδες τελευταίο. Κοίταξε να δεις, επειδή ούτε με ξέρεις, ούτε ξέρεις αν έχω κάνει την οποιαδήποτε πράξη που βοηθά το περιοδικό, ούτε ξέρεις την άποψή μου για το περιοδικό αλλά και το πώς θα ήθελα να γίνει ούτε-εν τέλει-το αν προσπαθώ για την βελτίωση του περιοδικού, σε παρακαλώ πολύ να αποσύρεις αυτή την προσβολή. Στα όσα σχόλια έχω γράψει δεν έχω δώσει δικαίωμα να με προσβάλει κανείς, πολύ δε περισσότερο κάποιος που δεν με ξέρει. Δεν σε έχω προσβάλει όπως και κανέναν άλλο εδώ μέσα. Δέχομαι να χαρακτηρίσεις τις απόψεις μου και την ιδεολογία μου όπως θέλεις αλλά δεν ανέχομαι να προσπαθήσεις να με προσβάλεις επιχειρώντας να ανακαλύψεις τα κίνητρα του σχολιασμού μου. Κι αυτό γιατί έτσι χαρακτηρίζεις εμένα. Κι επειδή, όπως έγραψα και πιο πάνω, δεν ξέρεις ούτε ποιός είμαι ούτε τι πιστεύω, δεν ανέχομαι να με χαρακτηρίσεις σ’ ένα δημόσιο χώρο. Και να με ήξερες το ίδιο θα έλεγα αλλά το ότι δεν με ξέρεις και εκτόξευσες με περισσή ευκολία μια τέτοια προσβολή μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση. Ελπίζω να το αποσύρεις.
11. Σ’ ευχαριστώ, όπως κι όλους/όλες τους Δρασίτες/Δρασίτισες, που ανέχτηκες την μακροσκελή απάντησή μου.
Το τεύχος αυτό, όπως εννοείται και κάθε τεύχος οποιουδήποτε περιοδικού, έχει πολλά όμορφα και ενδιαφέροντα άρθρα και κάποια που ίσως χωλαίνουν κάπου… Άλλωστε νομίζω ότι η ομάδα σύνταξης της Δράσης προσπαθεί να μας δώσει κίνητρα για μια καλύτερη ζωή. Μέσῳ ακόμα και των εθνικών κειμένων μπορούμε να διδαχθούμε πολλά. Και βέβαια ο Ευαγγελισμός είναι σημαντικότερος από την Ελληνική Επανάσταση. Είναι αρχή της ενανθρωπήσεως και της δράσης του Θεανθρωπού στον κόσμο μας. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι η Επανάσταση δεν ξέσπασε στις 25/03, αλλά σε διαφορετικές ημερομηνίες. Απλά αργότερα θεσπίστηκε να εορτάζεται μαζί με τον Ευαγγελισμό.Όπως και να έχει όμως νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πικραινόμαστε για ένα περιοδικό που έχει ως πρώτο στόχο του να μας οδηγεί με το περιεχόμενό του πιο κοντά στον Χριστό. Καλή μετάνοια να έχουμε και καλόν αγώνα στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή που ανοίγεται μπροστά μας! “Τό στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνἐωκται”! Καλή δύναμη!
Παρακαλούμε να σεβαστείτε το επίπεδο του ιστοχώρου και τους κανονισμούς που τον διέπουν. Στο εξής τα σχόλια που δεν έχουν άμεση σχέση με το θέμα του άρθρου και οδηγούν σε προσωπική αντιπαράθεση, δεν θα δημοσιεύονται. Ευχαριστούμε για την κατανόηση!
Πήρα το περιοδικό της Δράσης στα χέρια μου με τη λαχτάρα να βρω ένα πνευματικό άρθρο για την Σαρακοστή ή για τον πνευματικό αγώνα που επιτείνεται. Καθώς το ξεφύλλιζα γέμιζα απογοήτευση ώσπου το “πέταξα” δίπλα μου στον καναπέ με τον αναστεναγμό “πάλι τα ίδια!”.
Αφου σκέφτηκα την αντίδραση μου είπα πως δεν με ενδιαφέρει άμεσα τώρα κάποιο πατριωτικό άρθρο αλλά όσο περνούν οι μέρες θα το ξαναπιάσω στα χέρια μου να ενημερωθώ. Βέβαια η απογοήτευση μου δεν φεύγει. Εντάξει είπαμε δυο μήνες έχουμε όλο το χρόνο αφιερωμένους στην πατρίδα, να μην αφιερώσουμε τότε και το περιοδικό σ’ αυτή; Έλα όμως που τον Μάρτιο μπαίνει και η Σαρακοστή; Κάτι δεν πρέπει να ειπωθεί και για αυτήν; Δεν ξέρω, γενικά τώρα τελευταία με προβληματίζει αυτό το περιοδικό. Δεν έχω καταλάβει τη χρήση του, την αξία του, τον σκοπό του…
Με λύπη παρατηρώ ότι για μία ακόμα φορά τα εθνικά άρθρα του περιοδικού γίνονται αιτία παραπόνων. Δυστυχώς όπως φαίνεται σε κάθε εθνική εορτή τα ίδια θα έχουμε στο σαιτ.
Πριν 2-3 μέρες έγινε θέμα το γεγονός ότι οι κομμουνιστές μιλάνε για το 1821 υποβαθμίζοντας (ή μάλλον καταργώντας) τον ρόλο της εκκλησίας και χαρακτηρίζοντας την επανάσταση κοινωνική και όχι εθνική. Και μάλιστα την προπαγάνδα τους αυτή την προωθούν στα ΣΧΟΛΕΙΑ παμίτες καθηγητές. Η πατρίδα βάλλεται από παντού (και μαζί της εδώ και η θρησκεία), η ιστορία διαστρεβλώνεται με τον χειρότερο τρόπο, επομένως επιβάλλεται όσο ποτέ το περιοδικό αυτό όπως και το προς τη νίκη να περιλαμβάνει πληθώρα ιστορικών άρθρων.
Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους συντάκτες του περιοδικού που αφιερώνουν τόσα άρθρα στην Ελληνική Επανάσταση και αναφέρονται σε γεγονότα και λαμπρές μορφές του ελληνισμού όπως ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης!
Δυστυχώς δεν μαθαίναμε τίποτα από αυτά στα σχολεία.
Θα ήθελα και εγώ να εκφράσω τη λύπη μου και συνάμα την απογοήτευσή μου, ως προς το ότι τα παράπονα δεν έγιναν αιτία προβληματισμού, τόσο των συντακτών του περιοδικού, όσο και των αναγνωστών του. Μέτρον άριστον όπως έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Ο Μάρτιος είναι ο μήνας της ελληνικής επανάστασης αλλά και ο μήνας του Ευαγγελισμού. Ή μάλλον, όπως σωστά προαναφέρθηκε επειδή είναι ο μήνας του Ευαγγελισμού, ορίστηκε να είναι και ο μήνας της επανάστασης. Αδυνατώ λοιπόν να καταλάβω τη μονομέρεια από την πλευρά της σύνταξης, πολλώ μάλλον διότι αναφερόμαστε σε ένα ορθόδοξο χριστιανικό και όχι σε ένα εθνικό περιοδικό.